کری‌یر در کتاب «کارگاه‌ها» که نخستین‌بار در سال 1996 منتشر شد، درباره روزهای شروع کار در سینما، چگونگی ورودش به این عرصه، سختی‌ها و مشکلاتی که با آن مواجه بود، سعی و تلاش‌های پی‌درپی برای رسیدن به هدف و مراحل رشد و شکوفایی‌اش توضیح می‌دهد.
او همچنین از فیلم‌نامه‌ها و نمایش‌نامه‌هایی که در سال‌های فعالیتش با آنها مواجه بوده می‌گوید و تصویری از شرایط و ویژگی‌های سینما و تئاتری که خود برآمده از آن بود در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.
در برشی از کتاب آمده است:
«ژان لوک گدار یک سال از من بزرگ‌تر است. بعد از مرگ ژاک ریوت، ما در زمره‌ی انگشت‌شمارِ آدم‌های زنده‌ی نسل موج نو هستیم؛ من و گداری که پرچم‌دار موج نو بود، هرچند خودش این عنوان را قبول نداشت و عامدانه آن را در اختیار تروفو قرار می‌داد.
به هر حال از موقعی که «از نفس افتاده» در سال 1960 اکران شد، بدیهی بود که سینما یا دست‌کم سینمای ما دیگر هیچ‌وقت مثل قبل نخواهد شد؛ و ژان لوک گدار، طی بیش از پنجاه سال پیشتاز بوده، البته بدون تکبر، نه بدون دست‌انداز.»
«برنده نخل طلایی جشنواره کن در سال 1979 برای بهترین فیلم‌نامه»، «بهترین فیلم خارجی زبان در اسکار» و «برنده جایزه سزار در سال 1983 برای بهترین فیلم‌نامه اصلی» از جمله جوایز کری‌یر به شمار می‌آیند.
او در سال 1986 مدرسه فیلم دولتی فرانسه را تاسیس و فیلم‌نامه‌نویسی را تدریس کرد و به مدت ده سال ریاست آن را برعهده داشت. کری‌یر 8 فوریه 2021 درگذشت.
در توضیح کتاب آمده است که همه‌چیز حالت کارگاهی دارد، چه بحث درباره فیلم‌نامه باشد، چه نمایش‌نامه، چه حتی رمان، قبل از هر چیز بحث، بحث آزمون و خطا است. سعی و تلاش است، یا به عبارتی کار است. یا اگر این طور می پسندید اسمش را بگذاریم تحقیق و پژوهش(یا به قول پیتر بروک) یک جور اکتشاف. انگار تمام چیزهای دوروبرمان پنهان و ناشناخته باقی مانده‌اند.
کتاب «کارگاه‌ها» نوشته ژان کلود کری‌یر، در 603 صفحه، به قیمت 210 هزار تومان، در قطع رقعی، جلد گالینگور، با ترجمه محمدرضا شیخی و از سوی نشر گیلگمش روانه بازار کتاب شد.
نظر شما