انسان نیاز به مناسک دارد و تعطیلی مناسک در رخداد و ابربحران کرونا مشکلات روحی و روانی زیادی را برای افراد در قرنطینه موجب شد. باید علمای دین آشنایی خود را با تکنولوژی و فضای مجازی زیادتر کرده تا در کروناهای بعدی و قرنطینههای آینده به تعطیلی مناسک دینی نرسیم.
به اعتقاد پرویز اجلالی در ایران مدتهاست با فردگرایی غیر مسئولانه روبرو هستیم به این علت که نهادهای مدرن پیدا نشده و به جای آن عدهای میخواهند ارزشهای سنتی را به مردم تحمیل کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی معتقد است: ساختارها و نهادهای هر اجتماعی نقش کلیدی در شکلگیری خلقیات دارند و ذاتپنداری برای خلقیات اجتماعی و سخن از خلقیات ژنتیکی زدن به هیچ وجه از وجاهت عقلانی و علمی برخوردار نیست.
در ایران دستگاههای نظارتی قدرت کمتری دارند ولی در حوزههای فرهنگ فردی ایرانی سویههای معنوی و غیر مادی نمونههایی مانند عیاری و پهلوانی میبینیم و اینها سویههایی هستند که در جامعه ایران قدرت تاثیرگذاری دارند.
کشور ما در تاریخش بیماریهای واگیردار زیادی پشت سر گذاشته است که مردم برای مبارزه علیه آن گاهی عملکردی مثبت، گاه منفعل و گاهی منفی داشتهاند. برخی سفرنامهنویسان غربی نیز در آثارشان این رفتارها را ثبت و ضبط کردهاند.
عضو هیات علمی ارتباطات و رسانه دانشگاه تهران میگوید: بحران کرونا نوعی نارسایی ارتباطی در کل «اکوسیستم سلامت» کشور را آشکار کرد و همچنین یک «ترمز تاریخی» برای انسان متفکر است تا به فلسفه وجودی خود در زمین بیاندیشد.
به گفته مترجم کتاب «درمانشناختی رفتاری اختلال اضطراب اجتماعی» آموزشها باید بلندمدت و بر اساس پروتکلهای جامع باشد و صرفا آموزشهای تکبعدی، مقطعی و جزیرهای اثرات پایداری ندارند.
مشکل در نقش آفرینی مناسب نیروها و سازمانهای اجتماعی حامی نظام بهداشت و درمان از قبیل رسانه و مطبوعات در متقاعد کردن مردم نسبت به خطرناک بودن این ویروس و ماندن آنها در خانه با اعتماد افراد نسبت به عملکرد و رفتار قبلی مسئولین و مدیران ارتباط تنگانگی دارد.
به گفته ابراهیم موسیپور بشلی، آموزشهای اخلاقی و فرهنگی و دینی و قوانین، همگی تا جایی میتوانند رفتارهای مردم را در هنگام بروز بحران و مصیبتهای عمومی کنترل کنند و احساس تعلق به جامعه از این موضوع بسیار مهمتر است.