كيايي به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: متمركز نبودن كتاب‌هاي آموزشي موسيقي يكي از دلايل پراكنده ‌كاري آثار اين حوزه است و هر فردي براي خودش كار مي‌كند.
 
وي ادامه داد: لازم است يك مركز يا فرهنگستان به وجود آيد تا پژوهشگران، نويسندگان موسيقي و افرادي كه در اين زمينه مشغولند به تبادل افكار و انديشه بپردازند. استاداني  نظرات و آثار موسيقي را مورد بررسي قرار دهند تا اين آثار از پراكنده كاري درآيد و انسجام بهتري پيدا كند.

كيايي افزود: اين پراكندگي موجب شده هنوز يك كتاب دستورالعمل منسجم مثلا در زمينه ساز سنتور نداشته باشيم. 

وي گفت: خانه موسيقي در ابتداي راه است و نمي‌توان خيلي انتظار داشت تمام مشكلات را يك‌ جا و در كوتاه مدت حل كند ولي بايد اميدوار بود اين معضلات برطرف شود.

كيايي تعداد آثار منتشر شده حوزه موسيقي را بسيار كم دانست و اظهار داشت: با توجه با استقبال بيش از حد جوانان و نوجوانان از موسيقي به ويژه موسيقي ملي لازم است كتاب‌هاي بيشتري در دسترس علاقه‌مندان قرار بگيرد. با اين علاقه مي‌توان آينده‌اي خوب براي موسيقي متصور شد. اين افراد علاقه‌مند 13 و 14 ساله وقتي به سن ما برسند استادان بزرگ موسيقي خواهند شد.

وي ادامه داد: هر هنرمندي بايد به نوشتن كتاب آموزش موسيقي متعهد باشد و فكر نكند چون خوب ساز مي‌زند يا خوب آهنگ مي‌نويسد بايد از ابعاد فرهنگي دور باشد. اين رسالتي است كه هر هنرمندي بايد داشته باشد كه براي نسل‌هاي بعدي اثراتي باقي بگذارد. 

كيايي گفت: موسيقيدانان مي‌توانند نت آهنگ‌هايي كه ساخته‌اند را منتشر كنند؛ خاطرات خود را بنويسند حتي اگر تلخ است. چون درسي مي‌شود براي نسل‌هاي بعدي و در تاريخ ماندگار مي‌شود. 

وي توضيح داد: تاريخ يعني ريشه، كشوري كه تاريخ ندارد ريشه ندارد. ايران كشور با ريشه‌اي است چون تاريخ دارد. تاريخ خيلي مهم است. تاريخ يعني خود و خانواده، تاريخ يعني هويت و فرهنگ. اگر تاريخ ندانيم نمي‌دانيم چه بوده‌ايم، چه كرده‌ايم. متاسفانه در اين بخش خيلي بي‌بضاعت‌ايم. بايد تاريخ و تاريخ موسيقي مطالعه شود تا بدانيم چه بوده و بر آن چه گذشته است. از تاريخ يك جامعه فقط هنر، فرهنگ و دانش باقي مي‌ماند و افتخار سلسله‌ها به دانشمندان و هنرمندان  است. 

كيايي گفت: در طول تاريخ موسيقي ايران كتاب‌هاي خوبي توسط فرامرز پايور، پرويز مشكاتيان، ابوالحسن صبا و هوشنگ كامكار نوشته شده و هنرمندان ديگري هم در اين زمينه اثر داشته‌اند؛ ولي نوشتن اين آثار بايد ادامه پيدا كند و تكميل شود چون در حال حاضر بين اين متون هماهنگي وجود ندارد.

وي معتقد است: اين كتاب ها بايد به گونه‌اي نوشته شود كه بدآموزي نداشته باشد و نسلي كه دنبال موسيقي است تكليف خود را بداند و تشخيص دهد كدام كتاب آموزشي صحيح است و مضرات كتاب‌هاي ديگر چيست.

كيايي براي دوره پيشرفته سنتور كتاب نوشته است و تصميم دارد دوره ابتدايي و متوسطه اين ساز را تاليف كند تا در دسترس علاقه‌مندان قرار بگيرد.

ميلاد كيايي در سال 1380 موفق به دريافت درجه 1 هنري در بخش موسيقي، معادل درجه دكتري موسيقي از شوراي عالي ارزشيابي هنرمندان كشور شده است.