شمسی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: نخستین مجموعه شعر مستقلم را با عنوان «اوم یا کلمات با کسره به کارم می‌برند» را برای چاپ آماده کرده‌ و حدود 35 قطعه شعر برای این مجموعه در نظر گرفته‌ام. «اوم» در فرهنگ بودایی و هندی معادل واژه «هو» در فرهنگ ایرانی است.

وی درباره قالب این شعرها اظهار داشت: شعرهای این مجموعه در قالب شعر نو و البته شعر تجربی قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر از نظر ساختاری سعی کرده‌ام تجربه‌های جدیدی را در این شعرها اعمال کنم. در این شعرها فضاها، ساختارها و موقعیت‌های موسیقایی جدیدی در کلام فارسی را تجربه کرده‌ام.

این شاعر در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که شعرهای این مجموعه پیرامون چه موضوعی سروده شده‌اند توضیح داد: من معتقدم شعر را نمی‌توان از نظر موضوعی تقسیم‌بندی کرد. البته شاید بتوان گفت که مضمون کلی این شعرها تغزل است که گاه اجتماع، گاه دغدغه‌های شخصی و گاه بازی با برخی از سمبل‌های کلاسیک شعر فارسی را دربرمی‌گیرد.

وی در توضیح بیشتر این امر که چرا شعر را از نظر موضوعی نمی‌توان طبقه‌بندی کرد گفت: زمانی‌که در حوزه شعر فعال هستیم با بخشی از زبان ارتباط داریم که بیشتر فاکتورهای زیبایی‌شناسی را مدنظر دارد. به عبارت دیگر در ابتدا باید به مخاطب نشان دهیم که این کار شعر است. برهمین اساس شعر از مقاله‌ای که موضوع مشخصی دارد فاصله می‌گیرد.

شمسی با تاکید بر این موضوع که شعر کلامی تاویل‌پذیر است ادامه داد: براساس این ویژگی نیز معانی متعددی را می‌توان از شعر برداشت کرد. بنابراین نمی‌‌توان موضوع ویژه‌ای را به شعر تحمیل کرد و یا از آن انتظار داشت. اما می‌توانیم مضامین ویژه‌ای را به شعر نسبت دهیم.

وی تفاوت موضوع و مضمون را در کلی‌تر بودن مضمون نسبت به موضوع می‌داند که می‌تواند مسائلی همچون عشق، مرگ، تولد و زندگی را شامل شود.

این شاعر در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این‌که منظورش از بازی با سمبل‌های کلاسیک شعر فارسی چیست تشریح کرد: به عنوان مثال آهو و چشم آهو یک سمبل در ادبیات کلاسیک ما، و استعاره‌ای از چشم معشوق است. در حال حاضر ما در فضای دیگری زندگی می‌کنیم و تجربه‌های جدیدتر و متفاوت‌تری داریم اما هنوز هم می‌توانیم از چشم آهو به عنوان استعاره استفاده کنیم.

وی با تاکید بر این امر که بسیاری از این سمبل‌ها در ادبیات کلاسیک ما وجود دارد که قابلیت امروزی شدن را دارند ادامه داد: من به عنوان شاعر امروز می‌توانم سمبل‌هایی همچون چشم آهو، مهتاب، سرو و می را البته با شیوه‌ای متفاوت از شاعران قرن چهارم و پنجم در سروده‌هایم به‌کار بگیرم.

شمسی در ادامه گفت: در حال حاضر بازار شعر در کل ایران حدود 300 تا 400 خواننده حرفه‌ای دارد. این افراد شعر یکدیگر را از طریق روش‌های مختلفی همچون اینترنت و محافل دوستانه می‌شنوند. باوجود چنین فضایی معتقد بودم دلیلی ندارد کاغذ را حرام کنیم و کتابی را به چاپ برسانیم که تنها در میان خود ما به صورت هدیه رد و بدل می‌شود. به عبارت دیگر به نشانه اعتراض به بازار حاکم بر شعر امروز تاکنون کتابی منتشر نکرده‌ام.

وی در پایان با تاکید بر این موضوع که هنوز این فضا تغییر نکرده است افزود: احساس می‌کنم اگر همچنان از چاپ مجموعه اشعارم خودداری کنم به خودم توهین کرده‌ام و به حاشیه رانده می‌شوم. گویی صدای اعتراض من به‌جز در محافل خصوصی شنیده نشده است. حرفه من نوشتن است، پس حالا که اعتراضم شنیده نشده است برای بیان خود باید اشعارم را منتشر کنم.

این شاعر امیدوار است مجموعه شعر «اوم یا کلمات با کسره به کارم می‌برند» را در نمایشگاه بین‌المللی کتاب سال آینده توسط انتشارات آهنگ دیگر و یا بوتیمار ارائه کند.

پیش‌تر تعدادی از سروده‌های شمسی در سال 1373 در مجموعه «دی‍ر... ب‍ا ع‍طر خ‍اک»‌(ش‍ع‍ر ام‍روز ک‍رم‍ان‌) که توسط انتشارات انجمن شاعران جوان استان کرمان به چاپ رسید منتشر شده است. گردآوری شعرهای این مجموعه را ن‍رگ‍س‌ رج‍ای‍ی‌ و م‍ه‍دی‌ ص‍م‍دان‍ی برعهده داشته‌اند.

مجموعه‌ای از مقالات این شاعر نیز در حوزه نقد ادبی در مطبوعات و نشریات مختلفی همچون «خوانش»، «آیینه»، «انتخاب»، «بام کویر» و «استقامت» به چاپ رسیده است. علاوه بر این شمسی دستی بر نگارش داستان نیز دارد و مجموعه داستانی با عنوان «چشم‌های آبی کاشی» را که دربرگیرنده 9 داستان در فضاهای تجربی هستند آماده انتشار کرده است.