به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، هنگامي كه لشكر اسلام براي نخستين بار به ايران حمله كرد و پادشاهي ايران شكست خورد، كسي باور نمي‌كرد ايرانيان دين اسلام را بپذيرند و پس از مدتي آن را با تمسك به مكتب اهل‌بيت(ع) تكميل و تشيع را مذهب رسمي كشور اعلام كنند. در آن زمان شايد كسي به‌جز ياران نزديك اهل‌بيت(ع) نبودند كه حديث رسول خدا(ص) را به خاطر بياورند كه فرمود: «اگر علم در ثريا باشد، مرداني از فارس به آن دست خواهند يافت.» 

خداجويي، دين‌خواهي و اعتقاد به سرنوشت الهي، جزء جدانشدني تفكر ايرانيان بوده است و آن را در جاي‌جاي تاريخ مذهبي ايران مي‌توان يافت. 

براساس مطالب كتاب، پس از گسترش اسلام در ميان ايرانيان و با وجود تبليغات سوء بني‌اميه و بني‌عباس، باز هم مي‌بينيم كه در سفر امام رضا(ع) به ايران، اقوام مختلف ايراني، دسته‌دسته و گروه‌گروه در مسير حركت ايشان حضور مي‌يافتند و امام واقعي و اسلام واقعي را از نزديك زيارت مي‌كردند. آنان فرمايشات آن حضرت را مي‌شنيدند و آن را سينه‌به‌سينه يا به‌صورت مكتوب به فرزندانشان منتقل مي‌كردند. 

شاه‌بيت اين غزل معنوي، هجوم سيل‌آساي مردم براي درك فيض حضور امام رضا(ع) در منطقه نيشابور بود با جمعيتي بسيار زياد كه تنها حدود 24000 نفر از آنها كاغذ و قلم به دست، حديث «سلسلة‌الذهب» (اسناد طلايي) را نوشتند. آن حضرت به نقل از پدرانش و از رسول خدا(ص) و از خداي متعال فرمود: «كلمة لا اله‌الاالله حصني فمن دخل حصني امن من عذابي؛ كلمه لا اله ‌الاالله قلعه محكم من است پس هر كس [با گفتن آن] داخل قلعه محكم من بشود از عذابم در امان است» و سپس فرمود: «بشروطها و انا من شروطها؛ اما به شرط‌هايي كه دارد، و من از شرط‌هاي آن هستم». 

خداوند نعمت را تمام كرد تا آن جا كه سفر امام رضا(ع) در ايران، وجدان خدايي ايرانيان را بيدار كرد، روحشان را جلا داد، تفكرشان را سمت و سو بخشيد و آثار ولايت علي(ع) را در آنها تا قيامت ماندگار كرد. و از اين روست كه بعد از 14 قرن و در اين عصري كه ارتباطات و پيشرفت‌هاي علمي انكارنشدني، حرف اول را مي‌زند، باز هم مي‌بينيم كه زائران و پناه‌جويان آن درگاه الهي هر روز بيشتر مي‌شوند.
 
نگين سرزمين ايران، نور دل شيعيان، اين فرزند علي و زهرا(عليهم‌السلام) و يادگار حسن و حسين(ع)، پناهگاه انس و جن، شفابخش دل گناهكاران، ستاره هشتم آسمان ولايت، تجلي‌گاه غدير و مرواريد غريب اهل‌بيت(ع)، در زمين طوس جا گرفت تا شيعيان شيفته آل‌عبا، پس از غصب خلافت الهي و رقم خوردن تاريخ سراسر تيره انسان، اين بار روشنايي قلب خود را در پناه او جست‌وجو كرده و بيابند، و چه نعمتي از اين فزون‌تر. 

محبت و دلبستگي امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س)، كه پس از دلبستگي امام حسين(ع) و حضرت زينب(س)، بي‌مانند است و در بين هيچ خواهر و برادري بدين‌سان وجود نداشته است؛ باعث شد كه آن كريمه اهل‌بيت(ع) در پي برادر غريب خود به ايران سفر كند و شاخه طوباي ديگري از خاندان اهل‌بيت(ع) در ميان جمعيت دوستداران آل‌عبا و در گوشه ديگري از سرزمين ايران بيارامد. 

آري، بركت خاك شريف قم به حضور خواهر امام رضا(ع)، اين گوهر يكدانه، تكميل شد تا آشيانه آل محمد(ص) و پناهگاه شيعيان شود، و حضرت معصومه(س) به فرمان الهي، جايي بهتر از قم براي حضور دائمي بين شيعيان علي(ع) نيافت. 

قم، حضرت معصومه(س)، امام رضا(ع)، ايران و علوم اهل‌بيت(ع) همه و همه به دست تقدير خالق متعال، پناهگاه دوستداران آل محمد(ص) شدند تا بذر تولي و تبري در سرزمين سبز دل‌هاي شيعيان از نسلي به نسلي ديگر، پي‌در‌پي شكوفا شود. و آن هنگام كه محبان اهل‌بيت(ع) در حسرت مرقد شريف زهراي مرضيه(س) بي‌تابي مي‌كنند، ضريح و بارگاه حضرت معصومه(س) اين مهمان هفده روزه در قم -كه تجلي مزار پنهان حضرت زهرا(س) است و پاداش زيارتش بهشت- ميزبان خوبي در تسلي حسرت و حيراني است تا دست‌هاي اميدوار دوستدارانش را عنايتي ماندگار ارزاني كند، باشد كه توفيق زيارت به تكرار عنايت شود. 

امام صادق(ع) پيش از ولادت حضرت معصومه(ع)، و حتي پيش از ولادت امام موسي كاظم(ع)، در مورد قم و معصومه مدفون در آن‌جا فرمودند: «الا ان‌الله حرما و هو مكه، الا ان لرسول‌الله حرما و هو‌المدينه، الا ان لاميرالمومنين حرما و هو‌الكوفه، الا ان حرمي و حرم ولدي بعدي قم، الا ان قم كوفتنا‌الصغيره، الا ان للجنه ثمانيه ابواب، ثلاث منها الي قم. تقبض فيها امراه هي من ولدي، واسمها فاطمه بنت موسي، تدخل بشفاعتها شيعتنا‌الجنه باجمعهم؛ آگاه باشيد كه خدا حرمي دارد و آن مكه است، و پيامبر خدا حرمي دارد و آن مدينه است، و امير مومنان حرمي دارد و آن كوفه است. آگاه باشيد كه حرم من و فرزندان من بعد از من قم است! آگاه باشيد كه قم كوفه كوچك ماست! آگاه باشيد كه بهشت هشت در دارد، سه تاي آن به سوي قم است! بانويي از فرزندان من به نام "فاطمه" دختر موسي در آن‌جا رحلت مي‌كند كه همه شيعيان ما با شفاعت او وارد بهشت مي‌شوند». 

از آن‌جا كه اين حديث پيش از ولادت امام موسي كاظم(ع)، و از زبان مبارك امام صادق(ع) نقل شده، از اهميت ويژه‌اي برخوردار است؛ و لذا به چند نكته مهم از عبارات آن توجه مي‌نماييم:
1- قم حرم ائمه(ع) است.
2- بانويي از فرزندان ائمه(ع) در قم رحلت مي‌كند.
3- همه شيعيان به شفاعت حضرت معصومه(ع) وارد بهشت مي‌شوند. اين تعبيرها -ظاهرا- در مورد هيچ بانوي ديگري وارد نشده است و لذا مي‌توان گفت كه آن حضرت نمايانگر جلال و جبروت حضرت صديقه طاهره فاطمه زهرا(س) است. 

اگر تنها همين يك حديث در مورد حضرت معصومه(س) وجود داشت، بي‌شك براي معرفي شخصيت والاي آن حضرت به هيچ مطلب ديگري نياز نبود، اما خوشبختانه براي شناخت بيشتر ايشان و حركت به سوي معرفت معصومين(ع) احاديث ديگري نيز وجود دارد كه در طول اين كتاب، آن‌ها نيز روايت مي‌شوند. 

درباره فضيلت زيارت اهل‌بيت(ع) در بخش «سخني با خوانندگان» مي‌خوانيم: «زيارت سنت حسنه‌اي است كه از صاحبان دين و جانشينان خداوند در زمين به جاي مانده است، و بدان اندازه اهميت دارد كه هر يك از معصومين(ع) در هر فرصتي كه روي مي‌نموده است به انجامش پرداخته و ما را نيز بدان رهنمون ساخته‌اند. حضرت رضا(ع) در اين‌باره فرموده‌اند: "به يقين كه هر امامي را عهد و پيماني است بر گردن شيعيان و دوستانشان، كه از جمله وفاي كامل نمودن به عهد و نيكو به جا آوردن پيمان، زيارت قبرهاي آنان (ائمه"ع") مي‌باشد.
پس آن كسي كه امامان را مشتاقانه زيارت كند و آنچه را مورد رضايت آنها بوده تصديق نمايد، بداند كه امامانش در روز رستاخيز شفيع او خواهند بود"». 

با عنايت به همين رهنمود، ما نيز براي تقرب به خداوند و وفاي به عهد، خود را به حريم حرم برگزيده‌هايش نزديك كرده و در حالي كه نعمت و منتي فزون را به جان خريداريم، مي‌گوييم: «اي خاندان مصطفي! ما وسيله‌اي جز اين نداريم كه بر گرد مشاهد شريفتان طواف كنيم و ارواح مقدستان را بر مصيبت‌هاي بزرگ و جانسوزي كه از سوي امت ستمگر بر شما وارد شده است، تسليت گوييم ...». 

كتاب حاضر در هشت فصل سامان يافته است: خاندان آن حضرت، القاب حضرت فاطمه معصومه(س)، از ميلاد مسعود تا اجل موعود، زيارت حضرت معصومه(س)، مختصري درباره حرم مطهر حضرت معصومه(س)، قم و حضرت معصومه (س)، قم و اطراف آن، توتياي ديده حور. 

كتاب‌هاي آثارالحجه، اثبات‌الوصيه، احتجاج طبرسي، اختصاص، ارشاد، اصول كافي، اعلام‌النساء، اعلام‌الوري، الاعلام، اعيان‌النساء، اقامة‌البرهان، الزام‌الناصب، امالي(صدوق، شيخ طوسي)، امل‌الآمل، الانساب، انوارالمشعشعين، بحارالانوار، بصائرالدرجات، تاريخ طبري، تاريخ قم، تاريخ‌المدينة‌المنورة، تاريخ يعقوبي، تحفة‌الزائر، تذكرة‌الخواص، تفسير برهان، تفسير عياشي، تهذيب‌الاحكام، ثواب‌الاعمال، جنة‌الماوي، دائرة‌المعارف تشيع، الدعا والزيارة، دلائل‌الامامة، الذريعه، روضه كافي، روضة‌الواعظين، رياحين‌الشريعه، سفينة‌البحار، علل‌الشرائع، عمدة‌الطالب، عوالم، عيون اخبارالرضا(ع)، الغدير، فروع كافي، كمال‌الدين، من لا يحضره‌الفقيه و ده‌ها عنوان كتاب ديگر، از منابع و مصادر نويسنده در تدوين اين اثرند. 

چاپ اول كتاب «فاطمه معصومه(س) مهمان هفده روزه» در شمارگان 3000 نسخه، 199 صفحه و بهاي 24000 ريال راهي بازار نشر شد.