به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این رمان را حمید یزدان‌پناه به فارسی ترجمه کرده و ترجمه او توسط موسسه انتشاراتی «علم» روانه بازار کتاب ایران می‌شود.

به گفته مترجم این رمان روایت پیچیده‌ای دارد و خواننده را به وجهه جدیدی از ادبیات جدید دنیا آشنا می‌کند. یزدان‌پناه در این باره توضیح داد:‌ کوتسی هنر نویسندگی‌اش را به خوبی در این اثر آ‌شکار کرده است. او داستان یک نویسنده استرالیایی به اسم الیزابت کاستلو را تعریف می‌کند که از استرالیا برای دریافت یک جایزه ادبی به آمریکا سفر می‌کند و در مراسم دریافت جایزه‌اش نطقی ایراد می‌کند. او همچنین در سفرش با یک نویسنده دیگر درگیر بحث‌هایی می‌شود. اما نکته قابل توجه این است که کوتسی از سخنرانی این نویسنده و بحث‌هایی که درگیر آن می‌شود، داستان می‌سازد.

وی ادامه داد: این نویسنده از خرده روایت‌ها، بحث‌ها و گفت‌و‌گوهای شخصیت‌های داستان با یکدیگر و سخنرانی شخصیت اصلی داستان، سود جسته و به شیوه‌ای جالب همین‌ها تبدیل به رمان کرده است. این دیگر رمان و داستان سنتی نیست. یک سبک بسیار مدرن در رمان‌نویسی است.

یزدان‌پناه هدفش از ترجمه این کتاب را آشنایی نویسندگان ایرانی و دوستداران ایرانی ادبیات با شیوه‌های نوین نوشتن دانست و افزود: فکر می‌کنم هنوز هیچ‌یک از داستان‌نویسان ما نتوانسته‌اند از قید و بندهای قدیمی و فرم و قالب‌گرایی رها شوند. شاید مطالعه این دست رمان‌ها بتواند موجب تحولی در ادبیات خود ما شود.

کوتسی این رمان را در سال ۲۰۰۳ میلادی و با نام انگلیسی «Elizabeth Costello» منتشر کرده است. این اولین کتاب این نویسنده بعد از دریافت جایزه نوبل ادبیات است.

به گفته یزدان‌پناه این کتاب در چند فصل تنظیم شده و همه آن‌ها به نوعی در ذم و نکوهش خشونت است. وی در این‌باره توضیح داد: یک بخش این کتاب درباره آلمان هیتلری است. فصل دیگر درباره کشتار حیوانات صحبت می‌کند؛ بخش دیگری دارد از وارد شدن خشونت به دین مسیحیت انتقاد می‌کند و به همین شکل تمام رمان به نوعی انتقاد شدید است نسبت به انواع خشونت در زندگی انسان‌ها.

کوتسی، نویسنده افریقایی و برنده جایزه نوبل ادبیات، در ۹ فوریه ۱۹۴۰ میلادی، در افریقای جنوبی دیده به جهان گشود. پدر او حقوق‌دان و مادرش معلم بود. وی در سال ۱۹۵۷ میلادی به دانشگاه کیپ تاون وارد شد و به تحصیل انگلیسی و ریاضی پرداخت و در سال ۱۹۶۰ مدرک کارشناسی‌ ادبیات و در ۱۹۶۱ میلادی کارشناسی‌ ریاضیات را دریافت کرد. او بین سال‌های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۵ میلادی در لندن به عنوان برنامه‌نویس کامپیوتر برای شرکت آی.بی.ام کار می‌کرد. در همین حال روی تزش (که درباره فورد مدوکس‌ رمان‌نویس انگلیسی بود) به پژوهش پرداخت.

نویسنده «در انتظار بربرها»، در سال ۱۹۶۵ میلادی دوره‌ تحصیلات دکترای خود را در رشته‌ زبان‌شناسی در دانشگاه تگزاس در آستین آغاز کرد و ۱۹۶۸ میلادی مدرک دکترای خود را در انگلیسی، زبان‌شناسی و زبان‌های آلمانی دریافت کرد. موضوع پایان‌نامه‌ او درباره‌ کارهای اولیه‌ ساموئل بکت‌ (نمایشنامه‌نویس ایرلندی) است.

این نویسنده در سال ۲۰۰۲ به استرالیا مهاجرت کرد و هم‌اکنون استاد افتخاری در دانشگاه آدلاید است. وی علاوه بر جایزه نوبل (که در سال ۲۰۰۳ دریافت کرد)، تاکنون یازده جایزه ادبی دیگر به دست آورده است که از جمله آنها می‌توان به جوایزی چون جایزه CAN، جایزه اول ادبی افریقای جنوبی (سه بار)، جایزه بوکر (دوبار)، جایزه فمینا برای رمان خارجی، جایزه ادبی «Lannan»، جایزه بین‌المللی رمان از نشریه آیریش تایمز و جایزه نویسندگان کشورهای مشترک المنافع اشاره کرد.

کوتسی زندگی شخصی ویژه‌ای دارد. او گیاه‌خوار است، به دوچرخه‌سواری عشق می‌ورزد. گفته می‌شود او مرد گوشه گیر و آرامی است، به ندرت با رسانه‌های گروهی ارتباط دارد و ترجیح می‌‌دهد از طریق پست الکترونیک با رسانه‌ها مصاحبه کند.

او برای دریافت دو جایزه بوکر شخصا به لندن نرفت و در سال ۲۰۰۳ هم پس ازاعلام برنده شدن نوبل حاضر به مصاحبه با خبرنگاران نشد. او در جایی نوشته است: «راه سومی میان حرف زدن و سکوت وجود دارد و آن ادبیات است. زبانی که من حرف می‌‌زنم مناسب نوشتن است و نه گفت و شنود.»

منتقدان سبک پاکیزه و جمع و جورش را نمایانگر نحوه زندگی پارسایانه او می‌‌دانند. منتقدان همچنین وی را وارث کافکا (نویسنده آلمانی زبان اهل چک) می‌‌خوانند و آثارش را شبیه به آثار نویسندگان اگزیستانسیالیست قرن بیستم می‌‌دانند.

در ایران بیش از ۱۵ کتاب از آثار این نویسنده به فارسی ترجمه و منتشر شده‌اند و به تنهایی از رمان «در انتظار بربرها»، سه ترجمه متفاوت وجود دارد.

ترجمه یزدان‌پناه از «الیزابت کاستلو» در ۲۹۷ صفحه چاپی، روانه بازار کتاب ایران می‌شود.