به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در خراسان رضوی، پیکر سیدحامد حسینی که پس از طی یک دوره طولانی تحمل رنج و بیماری و ناراحتی‌های مختلف کبدی و اخیرا هم کرونا درگذشت، روز گذشته (21 فروردین) در قطعه هنرمندان و نام‌آوران مشهد در جوار دوستان ادیب و شاعرش به خاک سپرده شد.
سیدحامد حسینی ملقب به «راوُش» متولد ۱۳۵۹ که بالغ بر دو دهه در میان شاعران کرج به بالندگی شعری خود می‌اندیشید، در دهه ۸۰ به شهرش، مشهد آمد. او پس از این به سرودن شعر و طبع سه مجموعه شعر که اغلب شعرهای آیینی است پرداخت؛ از جمله می‌توان به مجموعه شعر «گناه درختان لخت» اشاره کرد.
وی همچنین سرایش اشعار آیینی خود را با شعری در وصف حضرت اباالفضل العباس علیه السلام آغاز کرده بود، در ابتدا در قالب‌های مختلف به سرایش شعر اقدام می‌کرد تا اینکه نذر کرد فقط برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها شعر بسراید.
شعری از مرحوم سیدحامد حسینی در ادامه می‌آید:
آن‌چه در آفرینش زهرا دخیل شد
سیب بهشتی و زغب جبرئیل شد
مریم گزید از رطب شاخه زمین
اما امین گزیدنی‌اش هم اصیل شد
از بی‌شمار طنطنه وصف‌تان، غزل
در بند بند غایب بحر الطویل شد
قلبت شکست مرغ ابابیل تو – علی –
محبوس در سقیفه اصحاب فیل شد
کعبه چهارضلعی فرزندهای توست
با سقفی از شما مکعب مستعطیل شد
اندازه بی‌خدا، به خدا عشق من کم است
هر چیز در برابر حدت قلیل شد
مادر! ذبیح نام توام چون حسینی‌ام
قربان‌تان که حامدتان اسماعیل شد»
مرحوم سید حامد حسینی دارای اصالتی خراسانی است با این حال چند سالی در تهران و کرج زندگی کرد و روز ۲۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۰ در ۴۱ سالگی به دلیل ابتلا به کرونا درگذشت.
سیدحامد حسینی ملقب به «راوُش» متولد ۱۳۵۹ که بالغ بر دو دهه در میان شاعران کرج به بالندگی شعری خود می‌اندیشید، در دهه ۸۰ به شهرش، مشهد آمد. او پس از این به سرودن شعر و طبع سه مجموعه شعر که اغلب شعرهای آیینی است پرداخت؛ از جمله می‌توان به مجموعه شعر «گناه درختان لخت» اشاره کرد.
وی همچنین سرایش اشعار آیینی خود را با شعری در وصف حضرت اباالفضل العباس علیه السلام آغاز کرده بود، در ابتدا در قالب‌های مختلف به سرایش شعر اقدام می‌کرد تا اینکه نذر کرد فقط برای حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها شعر بسراید.
شعری از مرحوم سیدحامد حسینی در ادامه می‌آید:
آن‌چه در آفرینش زهرا دخیل شد
سیب بهشتی و زغب جبرئیل شد
مریم گزید از رطب شاخه زمین
اما امین گزیدنی‌اش هم اصیل شد
از بی‌شمار طنطنه وصف‌تان، غزل
در بند بند غایب بحر الطویل شد
قلبت شکست مرغ ابابیل تو – علی –
محبوس در سقیفه اصحاب فیل شد
کعبه چهارضلعی فرزندهای توست
با سقفی از شما مکعب مستعطیل شد
اندازه بی‌خدا، به خدا عشق من کم است
هر چیز در برابر حدت قلیل شد
مادر! ذبیح نام توام چون حسینی‌ام
قربان‌تان که حامدتان اسماعیل شد»
مرحوم سید حامد حسینی دارای اصالتی خراسانی است با این حال چند سالی در تهران و کرج زندگی کرد و روز ۲۰ فروردین‌ماه ۱۴۰۰ در ۴۱ سالگی به دلیل ابتلا به کرونا درگذشت.
نظر شما