کتاب‌های «در بساط نکته‌دانان» و «موغامات آذربایجان» از جمله آثار مطرح این نویسنده است، همچنین وی مقالاتی تحت عنوان «معلم مردم» و «کوتاه و بلند» (برای محمد قاضی ممقانی) را به رشته تحریر درآورده است.
اطلاعات دقیقی در رابطه با زندگی‌نامه این نویسنده مطرح که برخی از آثار خود را با نام مستعار «علی سیاه‌پوش» به چاپ رسانده، در اختیار نیست؛ گویا فرنود در سکوتی خودخواسته فرو رفته بود، تا علیرغم توانایی‌هایش کمتر دیده شود.
صمد بهرنگی، کاظم سعادتی و غلامحسین فرنود
مرحوم آرش آزاد، طنزپرداز معروف تبریزی درباره «غلامحسین فرنود» چنین گفته است: «فرنود در بستری از دوران شكوفایی فرهنگی ایران ـ آذربایجان بالیده و به نسلی از روشنفكران و تحصیل‌كرد‌گان و هنرمندانی از جمله صمد بهرنگی و غلامحسین ساعدی و رضا براهنی و… تعلق داشته است كه اعتقاد راسخ به توان فرهنگ بومی برای بازتولید فرهنگ ملی خویش داشتند و به شناخت جهان پیرامون این فرهنگ اهمیت ویژه‌ای می‌دادند؛ نسلی كه هم و غم خویش را معطوف به گشودن دریچه‌هایی به جهان بیرون از این فرهنگ می‌كردند. نسل فرنود ویژگی‌هایی داشت كه متأسفانه پس از آنان تكرار نشده است. صراحت در بیان دیدگاه و صداقت در ارائه آن، جایگاهی به آنان داده كه ایشان را از نسل پس از خود جدا كرده است. فرنود به باور خیلی‌ها زنده نگه‌دارنده و صد البته رونق‌دهنده آن راه پرنشاط و خلاق بوده است. راز لذت‌بخش بودن هم‌نشینی و هم‌نفسی با فرنود هم، به اعتقاد من، همین است؛ چرا كه ادبیات و هنر گریزگاهی است امن تا غلامحسین فرنودها مراقبش هستند».
نظرات