اکبر صحرایی که دو کتاب او به زبان انگلیسی ترجمه شده است، درباره اطلاعش از میزان استقبال از این آثار به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: کتاب «معمای کانال ماهی» من که در مرحله نخست با شمارگان دو هزار نسخه منتشر شده بود، در همان سال نخست انتشار تمام شد اما متاسفانه با تغییرات مدیریت، ظاهراً تجدید چاپ این آثار نیز با وجود استقبال از آن‌ها، فراموش شد.
وی درباره میزان اقبال به کتاب «کاش کمی بزرگ‌تر بودم» نیز گفت: این کتاب در نمایشگاه کتاب فرانکفورت با ترجمه انگلیسی عرضه شد. استقبال از این کتاب هم بسیار خوب بود و برخی از ناشران کشورهای دیگر برای ترجمه آن ابراز علاقه کردند.
صحرایی بر ضرورت توزیع مناسب آثار ترجمه شده در دیگر کشور‌ها تاکید کرد و ادامه داد: متاسفانه ناشران ایرانی برای ترجمه توجهی به حقوق نویسنده ندارند و در این زمینه قراردادی بسته و حق التالیفی پرداخت نمی‌شود. با آن‌که ناشر کتاب‌های ترجمه شده‌ام معتبر بود، به این نکته توجهی نداشت. علاوه بر این، معتقدم به طور کلی در نسبت به روند ترجمه، معرفی و توزیع آثارمان به دیگر زبان‌ها، حرفه‌ای عمل نمی‌کنیم.
وی پاسخ به این سوال که مخاطبان ترجمه دو کتاب او مخاطبان فارسی‌زبان ساکن در دیگر کشور‌ها بوده‌اند یا غیر آن؟ گفت: تجربه‌ای که در فرانکفورت داشته‌ام نشان داد که فارسی‌زبانان ساکن در اروپا بیشتر به آثار فارسی علاقه‌مندند تا این زبان را حفظ کنند، اما کتاب‌های من علاقه‌مندانی از دیگر کشور‌ها هم داشت. البته ناشری آلمانی، علت تمایل خود برای ترجمه اثرم با نام «خیابان پیر» را آگاهی‌یافتن از فرهنگ دفاع مقدس در ایران عنوان کرد.
صحرایی، موضوع‌ها و مسائل تازه حوزه جهان اسلام را زمینه‌ای مناسب برای ترویج فرهنگ دفاع مقدس دانست و گفت: بروز پدیده‌هایی چون «داعش» نشان می‌دهد که فرهنگ دفاع مقدس هیچ‌گاه کهنه نمی‌شود و باید در ترجمه کتاب‌های این حوزه کوشا بود.
وی درباره نحوه تعامل مترجم آثارش با او برای ترجمه کتاب‌هایش نیز توضیح داد: «سوفیا کوتلاکی» مترجم کتاب من که ایتالیایی‌تبار بود، به انتخاب انتشارات علمی فرهنگی گزینش شد. تعامل خوبی در این میان برقرار بود و به طور مداوم در این زمینه با هم مکالمه داشتیم تا بهترین معادل‌ها برای واژه‌هایی چون «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی»، «بسیج» و «نیروی داوطلب» انتخاب شود.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس، در پاسخ به سوالی درباره ویژگی‌های مترجم کتاب‌های دفاع مقدس گفت: مترجم این آثار باید در کنار تسلطش به زبان فارسی و زبان کشور دیگر، با فرهنگ دفاع مقدس و انقلاب اسلامی آشنا باشد که متاسفانه چنین افرادی کم هستند و برای همین نیاز است که تیم زبده‌ای در این زمینه آموزش ببینند.
خالق «شمشاد و آرزوی چهارم» در این‌باره به تلاش مرتضی سرهنگی اشاره کرد و گفت: وی تلاش می کرد منتقدان و نویسندگان کشورهای دیگری چون فرانسه و روسیه را که سابقه مقاومت و مبارزه داشته‌اند، برای آشنایی با فرهنگ دفاع مقدس به ایران بیاورد که متاسفانه این تلاش‌ها رفته رفته کمرنگ شد.
صحرایی درباره ویژگی‌های کتابی که به زبان‌های بین‌المللی ترجمه می‌شود، اظهار کرد: گمان می‌کنم آثاری که علاوه بر فرهنگ دفاع مقدس، نگاه انسانی به جنگ دارند، جهانی‌تر باشند. با چنین نگاهی به شخصیت‌های پلید هم از زاویه نگاه انسانی نگریسته می‌شود و هر فرد را مجموعه‌ای از خوبی‌ها و بدی‌ها می‌بینیم. البته وجود رگه‌های طنز در آثار من هم در ترجمه آن‌ها به دیگر زبان‌ها موثر بود و معتقدم که زبان طنز جهانی است. همچنین من تلاش کردم در نوشتن آثارم، از پیچیدگی‌های فرم دوری کنم.
وی درباره میزان اقبال به کتاب «کاش کمی بزرگ‌تر بودم» نیز گفت: این کتاب در نمایشگاه کتاب فرانکفورت با ترجمه انگلیسی عرضه شد. استقبال از این کتاب هم بسیار خوب بود و برخی از ناشران کشورهای دیگر برای ترجمه آن ابراز علاقه کردند.
صحرایی بر ضرورت توزیع مناسب آثار ترجمه شده در دیگر کشور‌ها تاکید کرد و ادامه داد: متاسفانه ناشران ایرانی برای ترجمه توجهی به حقوق نویسنده ندارند و در این زمینه قراردادی بسته و حق التالیفی پرداخت نمی‌شود. با آن‌که ناشر کتاب‌های ترجمه شده‌ام معتبر بود، به این نکته توجهی نداشت. علاوه بر این، معتقدم به طور کلی در نسبت به روند ترجمه، معرفی و توزیع آثارمان به دیگر زبان‌ها، حرفه‌ای عمل نمی‌کنیم.
وی پاسخ به این سوال که مخاطبان ترجمه دو کتاب او مخاطبان فارسی‌زبان ساکن در دیگر کشور‌ها بوده‌اند یا غیر آن؟ گفت: تجربه‌ای که در فرانکفورت داشته‌ام نشان داد که فارسی‌زبانان ساکن در اروپا بیشتر به آثار فارسی علاقه‌مندند تا این زبان را حفظ کنند، اما کتاب‌های من علاقه‌مندانی از دیگر کشور‌ها هم داشت. البته ناشری آلمانی، علت تمایل خود برای ترجمه اثرم با نام «خیابان پیر» را آگاهی‌یافتن از فرهنگ دفاع مقدس در ایران عنوان کرد.
صحرایی، موضوع‌ها و مسائل تازه حوزه جهان اسلام را زمینه‌ای مناسب برای ترویج فرهنگ دفاع مقدس دانست و گفت: بروز پدیده‌هایی چون «داعش» نشان می‌دهد که فرهنگ دفاع مقدس هیچ‌گاه کهنه نمی‌شود و باید در ترجمه کتاب‌های این حوزه کوشا بود.
وی درباره نحوه تعامل مترجم آثارش با او برای ترجمه کتاب‌هایش نیز توضیح داد: «سوفیا کوتلاکی» مترجم کتاب من که ایتالیایی‌تبار بود، به انتخاب انتشارات علمی فرهنگی گزینش شد. تعامل خوبی در این میان برقرار بود و به طور مداوم در این زمینه با هم مکالمه داشتیم تا بهترین معادل‌ها برای واژه‌هایی چون «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی»، «بسیج» و «نیروی داوطلب» انتخاب شود.
این نویسنده حوزه دفاع مقدس، در پاسخ به سوالی درباره ویژگی‌های مترجم کتاب‌های دفاع مقدس گفت: مترجم این آثار باید در کنار تسلطش به زبان فارسی و زبان کشور دیگر، با فرهنگ دفاع مقدس و انقلاب اسلامی آشنا باشد که متاسفانه چنین افرادی کم هستند و برای همین نیاز است که تیم زبده‌ای در این زمینه آموزش ببینند.
خالق «شمشاد و آرزوی چهارم» در این‌باره به تلاش مرتضی سرهنگی اشاره کرد و گفت: وی تلاش می کرد منتقدان و نویسندگان کشورهای دیگری چون فرانسه و روسیه را که سابقه مقاومت و مبارزه داشته‌اند، برای آشنایی با فرهنگ دفاع مقدس به ایران بیاورد که متاسفانه این تلاش‌ها رفته رفته کمرنگ شد.
صحرایی درباره ویژگی‌های کتابی که به زبان‌های بین‌المللی ترجمه می‌شود، اظهار کرد: گمان می‌کنم آثاری که علاوه بر فرهنگ دفاع مقدس، نگاه انسانی به جنگ دارند، جهانی‌تر باشند. با چنین نگاهی به شخصیت‌های پلید هم از زاویه نگاه انسانی نگریسته می‌شود و هر فرد را مجموعه‌ای از خوبی‌ها و بدی‌ها می‌بینیم. البته وجود رگه‌های طنز در آثار من هم در ترجمه آن‌ها به دیگر زبان‌ها موثر بود و معتقدم که زبان طنز جهانی است. همچنین من تلاش کردم در نوشتن آثارم، از پیچیدگی‌های فرم دوری کنم.
نظر شما