مهرجویی درباره کتاب «دو روایت، دو خاطره» به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: این کتاب دربرگیرنده دو داستان بلند با نام‌های «سفر به سرزمین فرشتگان» و «آن رسید لعنتی» است. «عوج کلاب» و «پاریس81، 82» هم خاطره‌نگاری‌های این اثر را تشکیل می‌دهند.
نویسنده «در خرابات مغان» اضافه کرد: داستان «سفر به سرزمین فرشتگان» درباره زوج جوانی است که برای برنده شدن در لاتاری، در دام کلاه‌برداران اینترنتی می‌افتند و تا لوس آنجلس هم می‌روند و اتفاقاتی در این سفر انتظارشان را می‌کشد. بخش‌هایی از این داستان را با زاویه دید اول شخص و برخی قسمت‌های آنرا با زاویه دید سوم شخص روایت کرده‌ام.
کارگردان «هامون» درباره داستان دیگر این کتاب توضیح داد: «آن رسید لعنتی» هم روایتگر کارمندی است که دنبال حقوق معوقه‌اش است اما اداره‌ای که در آن مشغول به کار است، پرداخت آنرا به عقب می‌اندازد و او زیر بار قرض‌های زیادی می‌رود و مشکلات عدیده‌ای برایش به وجود می‌آید. این داستان هم با زاویه دید اول شخص روایت شده است.
مهرجویی درباره این موضوع که گفته می‌شود او رکورددار اقتباس در سینمای ایران است، اظهار کرد: نمی‌دانم چرا این موضوع را به من نسبت می‌دهند، بیش از 99 درصد آثار سینمایی از روی کتاب ساخته می‌شوند اما معنای را که برای اقتباسی در سینمای جهان مطرح است، نمی‌توان از آن‌ها استنباط کرد. اقتباس سینمایی یعنی سکانس به سکانس و جز به جز فیلم، وفادار به متن کتاب باشد.
«آیا جای بخش اقتباس در جشنواره‌های فیلم ایران به ویژه جشنواره فیلم فجر خالی نیست؟» کارگردان «سنتوری» در پاسخ به این پرسش گفت: معتقدم در درجه اول باید مقوله اقتباس در سینمای ایران بازتعریف شود و بعد از آن درباره چنین پیشنهادهایی فکر کرد. اینکه کارگردان چند خط از رمان‌های جمیز جویس را در فیلمش بگنجاند، نامش اقتباس نیست. فیلمسازان بین‌المللی وقتی براساس یک کتاب، فیلمی می‌سازند از اصطلاح «Based On» در عنوان‌بندی آن استفاده می‌کنند که دقیقاً به معنی اقتباس است. به هرحال فکر می‌کنم ژورنالیست‌ها و منتقدان سینما باید این واژه را بازتعریف کنند.
داریوش مهرجویی، متولد 1318 با ساخت فیلم گاو در سال 1348 یکی از دو کارگردان شکل‌دهنده سینمای موسوم به موج نوی ایران شد. او هم‌اکنون عضو پیوسته فرهنگستان هنر ایران است.
این کارگردان یکی از مهم‌ترین سازندگان فیلم‌های موسوم به اقتباسی در سینمای ایران است. تاکنون بسیاری از شاخص‌ترین آثار مهرجویی از جمله «گاو»، «مهمان مامان»، «دایره مینا»، «سارا» و «پری» با الهام از آثار ادبی ساخته شده‌اند.
مهرجویی در زمینه ترجمه نیز چهره شاخصی به شمار می‌آید.
«بعد زیبایی شناختی و زیباشناختی واقعیت» اثر هربرت مارکوزه، «جهان هولوگرافیک »اثر مایکل تالبوت، «یونگ، خدایان و انسان مدرن» اثر آنتونیو مورنو، نمایشنامه‌های « غرب واقعی و طفل مدفون» اثر سام شپارد و «آوازه‌خوان طاس و درس» اثر اوژن یونسکو از ترجمه‌های منتشر شده داریوش مهرجویی است.
مهرجویی همچنین دو رمان نیز با نام‌های «به خاطر یک فیلم بلند لعنتی» و «در خرابات مغان» منتشر کرده است.
نویسنده «در خرابات مغان» اضافه کرد: داستان «سفر به سرزمین فرشتگان» درباره زوج جوانی است که برای برنده شدن در لاتاری، در دام کلاه‌برداران اینترنتی می‌افتند و تا لوس آنجلس هم می‌روند و اتفاقاتی در این سفر انتظارشان را می‌کشد. بخش‌هایی از این داستان را با زاویه دید اول شخص و برخی قسمت‌های آنرا با زاویه دید سوم شخص روایت کرده‌ام.
کارگردان «هامون» درباره داستان دیگر این کتاب توضیح داد: «آن رسید لعنتی» هم روایتگر کارمندی است که دنبال حقوق معوقه‌اش است اما اداره‌ای که در آن مشغول به کار است، پرداخت آنرا به عقب می‌اندازد و او زیر بار قرض‌های زیادی می‌رود و مشکلات عدیده‌ای برایش به وجود می‌آید. این داستان هم با زاویه دید اول شخص روایت شده است.
مهرجویی درباره این موضوع که گفته می‌شود او رکورددار اقتباس در سینمای ایران است، اظهار کرد: نمی‌دانم چرا این موضوع را به من نسبت می‌دهند، بیش از 99 درصد آثار سینمایی از روی کتاب ساخته می‌شوند اما معنای را که برای اقتباسی در سینمای جهان مطرح است، نمی‌توان از آن‌ها استنباط کرد. اقتباس سینمایی یعنی سکانس به سکانس و جز به جز فیلم، وفادار به متن کتاب باشد.
«آیا جای بخش اقتباس در جشنواره‌های فیلم ایران به ویژه جشنواره فیلم فجر خالی نیست؟» کارگردان «سنتوری» در پاسخ به این پرسش گفت: معتقدم در درجه اول باید مقوله اقتباس در سینمای ایران بازتعریف شود و بعد از آن درباره چنین پیشنهادهایی فکر کرد. اینکه کارگردان چند خط از رمان‌های جمیز جویس را در فیلمش بگنجاند، نامش اقتباس نیست. فیلمسازان بین‌المللی وقتی براساس یک کتاب، فیلمی می‌سازند از اصطلاح «Based On» در عنوان‌بندی آن استفاده می‌کنند که دقیقاً به معنی اقتباس است. به هرحال فکر می‌کنم ژورنالیست‌ها و منتقدان سینما باید این واژه را بازتعریف کنند.
داریوش مهرجویی، متولد 1318 با ساخت فیلم گاو در سال 1348 یکی از دو کارگردان شکل‌دهنده سینمای موسوم به موج نوی ایران شد. او هم‌اکنون عضو پیوسته فرهنگستان هنر ایران است.
این کارگردان یکی از مهم‌ترین سازندگان فیلم‌های موسوم به اقتباسی در سینمای ایران است. تاکنون بسیاری از شاخص‌ترین آثار مهرجویی از جمله «گاو»، «مهمان مامان»، «دایره مینا»، «سارا» و «پری» با الهام از آثار ادبی ساخته شده‌اند.
مهرجویی در زمینه ترجمه نیز چهره شاخصی به شمار می‌آید.
«بعد زیبایی شناختی و زیباشناختی واقعیت» اثر هربرت مارکوزه، «جهان هولوگرافیک »اثر مایکل تالبوت، «یونگ، خدایان و انسان مدرن» اثر آنتونیو مورنو، نمایشنامه‌های « غرب واقعی و طفل مدفون» اثر سام شپارد و «آوازه‌خوان طاس و درس» اثر اوژن یونسکو از ترجمه‌های منتشر شده داریوش مهرجویی است.
مهرجویی همچنین دو رمان نیز با نام‌های «به خاطر یک فیلم بلند لعنتی» و «در خرابات مغان» منتشر کرده است.
نظر شما