علی‌اکبر موسوی موحدی، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: پایه‌های اصلی نگارش کتاب‌هایی که در دانشگاه‌ها و فضاهای علمی کشور تدریس می‌شوند، باید به قلم مولفان ایرانی به رشته تحریر درآیند؛ این کتاب‌ها نباید قالب ترجمه یا گردآوری داشته باشند.

وی افزود: ایران با داشتن آبروی چندین‌ساله در طول تاریخ علم و دارا بودن فرهنگ غنی، اکنون باید کتاب‌هایی را منتشر کند که نه تنها دانشجویان ایرانی بلکه همه دانشجویان فارسی‌زبان بتوانند از آن‌ها بهره‌مند شوند. 

مدرس مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک پردیس علوم دانشگاه تهران، ادامه داد: این کتاب‌ها باید به زبان‌های زنده دنیا ترجمه و به‌عنوان واحد درسی در دانشگاه‌های سراسر کشور و خارج از کشور ارایه شوند. اگر چنین شود بدون تردید تکلیف خود را به نحو احسن انجام داده‌ایم، اما اگر کتابی ضعیف در کشور چاپ شود به‌گونه‌ای که حتی در دانشگاه‌های خودمان نیز تدریس نشود، در این حوزه ضعف داریم و باید مسوولان فرهنگی کشور برای رفع آن دست ‌به‌کار شوند.

موسوی موحدی، ضمن تاکید بر ضرورت ارایه کتاب‌ها در قالب نرم‌افزاری و مجازی، گفت: کتاب باید در زمان‌ها و مکان‌های مختلف در دسترس همگان قرار بگیرد. استفاده از کتاب را نباید تنها به فضای کلاس درس محدود کرد، بلکه کتاب باید به‌راحتی و با جست‌وجو در فضای الکترونیکی نیز قابل دسترسی باشد. 

وی افزود: تحقق این موضوع، مستلزم راه‌اندازی پایگاهی الکترونیکی از سوی سازمان‌های‌ معتبر علمی است. این پایگاه باید به‌گونه‌ای مدیریت شود که از سوءاستفاده‌های علمی مانند کپی‌برداری و سرقت ادبی پیشگیری شود.

این مدرس دانشگاه تهران، در ادامه اظهار کرد: متاسفانه در ایران  موسسه یا یک انتشاراتی جامع و مناسب مانند انتشارات اشپرینگر یا انتشارات السیویر وجود ندارد تا هم آمار تمام کتاب‌های منتشر شده را دربرداشته باشد و هم به معرفی تازه‌های نشر بپردازد.

موسوی موحدی گفت: لازم است بعضی ناشران با هدف راه‌اندازی یک انتشارات بزرگ و جامع، با یکدیگر تلفیق شوند تا با تعامل و همکاری بتوانند در زمینه نشر کتاب‌های علمی و تخصصی، قدرتمند‌تر از گذشته عمل کنند و بازار نشر را از آشفتگی نجات دهند.

وی در ارزیابی این موضوع که برخی پایان‌نامه‌هایی که حاصل زحمات دانشجویان هستند، در قالب کتاب و به نام مدرسان دانشگاه‌ها منتشر می‌شوند، عنوان کرد: بعید می‌دانم که مدرسان دانشگاه‌ها دست به چنین کاری بزنند. آن‌ها خودشان با استناد و رجوع به منابع مختلف، به نگارش آثار متعدد می‌پردازند. 

این پژوهشگر در ادامه توضیح داد: بعضی اعضای هیات علمی دانشگاه‌ها، دانشجویان را به تهیه مطالب متعدد از منابع مختلف علمی ترغیب می‌کنند. آن‌ها با هدف انسجام‌بخشی مطالب گردآوری شده دانشجویان و در نهایت ارایه آن‌ها در قالب کتاب، به مطالعه آن‌ها می‌پردازند. در این مرحله است که شاید مدرسان دانشگاه‌ها متوجه کپی‌برداری دانشجویان از منابع مختلف شوند.

موسوی موحدی، درباره میزان صلاحیت علمی و متناسب بودن با نیازهای جامعه دانشگاهی در زمینه انتشار کتاب‌هایی که مدرسان دانشگاه‌ها برای ارتقای رتبه علمی خود تالیف می‌کنند، گفت: بسیاری از هیات‌های ممیزه در دانشگاه‌های کشور از این قانون تبعیت نمی‌کنند، اما دانشگاه تهران، تالیف کتاب را به‌عنوان یکی از ملاک‌های ورود از مرحله دانشیاری به مرحله استادی درنظر دارد.

وی در پایان اظهار کرد: البته کتابی که با این هدف ارایه می‌شود، باید حتما تالیفی باشد و از سوی یک انتشارات علمی، اصولی و دانشگاهی منتشر شود. در چنین وضعی اغلب نگاه‌ها، به انتشارات دانشگاه تهران است. بدون تردید انتشارات دانشگاه تهران قبل از انتشار یک اثر علمی، آن را از نظر دو داور خبره می‌گذراند و در صورت تایید، به انتشار آن اقدام می‌کند. در این چرخه، تمام عیوب کتاب مشخص و نسبت به رفع آن‌ها اقدام می‌شود.

تاليف 13 جلد كتاب، انتشار 335 مقاله چاپ شده در نشریات پژوهشی بین‌المللی و 58 مقاله منتشر شده در نشریات فارسی در حوزه‌های ترموديناميک، ساختار پروتئین، آنزيم و DNA و همچنین اتمام 22 طرح تحقیقاتی بنیادی و کاربردی (در سطح دانشگاهی، ملی و بین‌المللی)، راهنمايی 33 پايان‌نامه دكترا و 35 پايان‌نامه كارشناسی ارشد، از  مهم‌ترین دستاوردهای علمی دكتر موسوی موحدی است.