رحیم‌پور به تالیف کتاب‌های درسی و آشنا کردن دانش‌آموزان با جاذبه‌های گردشگری اشاره کرد و به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: مهم‌ترین بحث در حوزه آموزش در بخش گردشگری و میراث فرهنگی، کمک برای پایداری منابع است. اگر ما با نگاه توسعه پایدار به داشته‌های طبیعی، فرهنگی و انسان‌ساخت خود توجه کنیم، به این نکته پی خواهیم برد که برای حفظ و حراست از این منابع و همچنین بهره‌برداری بهینه باید آموزش را از سطح مدارس حتی از دوره پیش دبستانی شروع کنیم تا از یک سو دانش‌آموزان و کودکان را با جاذبه‌های گردشگری کشور آشنا کنیم و از سوی دیگر به زبان ساده بتوانیم ارزش‌ها و همچنین ظرفیت‌های این منابع را به دانش‌آموزان معرفی کنیم. 

معاون پژوهشکده گردشگری افزود: البته لازم است که ما دوره‌های مختلفی را برای استادان، مدیران و آموزگاران این بخش برگزار و آن‌ها را با جاذبه‌های گردشگری و ارزش‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی آشنا کنیم و بعد از گذراندن این دوره‌ها از آن‌ها بخواهیم این مباحث را در مقاطع مختلف تحصیلی بگنجانند. 

نویسنده کتاب «بازاریابی گردشگری» درباره چگونگی عملی شدن طرح معرفی جاذبه‌های گردشگری کشور به دانش‌آموزان گفت: در این‌باره سازمان میراث فرهنگی باید با آموزش و پرورش به‌ویژه در بخش تالیف کتاب‌های درسی توافق کند تا با معرفی جاذبه‌های گردشگری جذابیت برخی از کتاب‌ها را از نظر بصری افزایش دهند چراکه وقتی این کتاب‌ها به جاذبه‌های گردشگری کشور آراسته شوند، دانش‌آموزان از این کتاب‌ها استقبال بیشتری خواهند کرد و همچنین این امر کمک زیادی به فهم مطالب کتاب می‌کند. 
 
وی در ادامه افزود: وظیفه‌ای که ما در سازمان میراث فرهنگی، آموزش و پرورش و همچنین آموزش عالی داریم این است که نخست باید این منابع را شناسایی کنیم و ببینیم در حوزه جاذبه‌های طبیعی، فرهنگی و انسان‌ساخت چه منابعی در دسترس است تا بتوانیم این منابع را به شهروندان و دانش‌آموزان معرفی کنیم و در مرحله بعد نحوه استفاده و بهره‌برداری سالم را به آن‌ها آموزش دهیم. 

وی ادامه داد: امروز پدیده‌ای به نام وندالیسم یا تخریب آثار فرهنگی و طبیعی به‌وجود آمده است. باید از دوره دبستان به دانش‌آموزان آموزش داده شود تا آثار تاریخی را چه در حوزه طبیعی و چه در حوزه فرهنگی حفظ کنند. در این زمینه می‌توانیم ویژه‌نامه‌ای را تهیه و به‌صورت ماهانه در اختیار دانش‌آموزان قرار دهیم تا اطلاعات اولیه را در ارتباط با داشته‌های گردشگری به آن‌ها ارایه کند. همچنین باید در گردش‌های علمی هدفمند عمل کنیم تا تنها فرصتی برای گذراندن اوقات فراغت نباشد و در این گردش‌ها بتوانیم دانش‌آموزان را با نوع معماری یا کاشی‌کاری ایرانی آشنا کنیم. 

رحیم‌پور ادامه داد: اگر ما بخشی از مواد درسی دوره‌های تحصیلی را به معرفی جاذبه‌های گردشگری و بهره‌برداری از این منابع اختصاص دهیم، موفق به حفظ و حراست از آن‌ها خواهیم شد. هنگامی که در حوزه میراث فرهنگی ارزش‌های مادی و معنوی منابع میراثی‌ را به کودکان معرفی نکنیم چگونه انتظار داریم وقتی آن‌ها وارد جامعه و بازار کار شدند از این منابع حفاظت و حراست کنند. امروزه مبحثی با نام اقتصاد سبز در دنیا مطرح شده که در زیر مجموعه آن گردشگری سبز قرار گرفته است که هدف این نوع گردشگری بهره‌برداری مسوولانه از منابع گردشگری و حفظ و نگهداری آن برای نسل‌های آینده است. 

دکتر حسن الماسی، مدیر گروه پژوهشی راهبردی گردشگری، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری نیز به تالیف کتاب‌های درسی و آشنا کردن دانش‌آموزان با جاذبه‌های گردشگری  اشاره کرد و گفت: چند سالی است که چنین بحثی مطرح شده اما تا به امروز اقدامی صورت نگرفته و از پژوهشگران این حوزه برای تدوین کتاب‌های درسی با موضوع میراث فرهنگی و گردشگری دعوت به همکاری نشده است. 

وی افزود: ما در گذشته طرح‌هایی را به معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی ارایه کرده‌ایم اما تا امروز پاسخی به‌ آن‌ها داده نشده است. در هر حال اگر سازمان میراث فرهنگی قصد دارد چنین طرحی را عملی کند باید با کارشناسان و متخصصان حوزه گردشگری درباره موضوع‌ها و عناوینی که باید در این کتاب‌ها گنجانده شوند، مشورت کند.