به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اکسیر گفت: فردوسی از شاعران سرآمد مکتب خراسانی است که همه شعر ایران را با او می‌شناسند. فردوسی در 30 سال زبان فارسی را زنده کرد و ما هم در روز شعر و ادب باید از دستاوردهای او در اثر سترگش درس بگیریم.
وی افزود: شهریار جزو آخرین حلقه شاعران بزرگ ادبیات فارسی است. در معرفی شهریار باید به جنبه‌های گوناگون شعر و شخصیت او توجه داشت. شهریار به مفهوم مطلق کلمه شاعر بود و احساسات پاکی داشت.
این شاعر گفت: نباید تمام مزایای شهریار را در دو کلمه به باد انتقاد گرفت و در تخریب شخصیت او کوشید. این کار از انصاف به دور است. شهریار احساساتی قوی و عاطفه‌ای سیال داشت. او به هیچ وجه اهل باند و فرقه نبود. شاعری علی(ع) دوست و بزرگ شده در مکتب حافظ بود. شعر او را می‌توان در ردیف شاعران رند شیراز دانست؛ چرا که او هرچند نظیره‌پرداز غزلیات حافظ است اما نظیره‌سازی‌های او کم از شعر حافظ ندارد.
شاعر «پسته لال سکوت دندان شکن است» افزود: آنچه بر عظمت و غنای شعر شهریار می‌افزاید دو زبانه بودن شاعر است. او هم در زبان فارسی و هم در شعر ترکی قله‌ای دست نیافتنی است. شهریار هنوز در جامعه ادبی ما شناخته نشده. آن که به شعر فارسی او نظر دارد، او را با شعر «علی ای همای رحمت/ تو چه آیتی خدا را» و «آمدی جانم به قربانت» و آن که به شعر ترکی او نظر دارد او را با منظومه ترکی «حیدر بابا» می‌شناسد.
شاعر «بفرمایید بنشینید صندلی عزیز» ادامه داد: اگر پژوهشگران با حوصله کافی به سراغ شعرهای شهریار بروند با آشوب تفسیرها و ایهام و نمادها مواجه می‌شوند که از مرز یک شاعر بومی و ملی گذشته است و به حق باید او را شاعر فراملی و تکه‌ای از ادبیات جهان به حساب آورد. در آثار او پرداختن به مسایل انسان امروز و فقر، جنگ و صلح، پلیدی‌ها و پلشتی‌ها و ظلم و استبداد اشاره شده است.
سراینده مجموعه شعر «زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند» توضیح داد: اگر شهریار در منظومه «حیدر بابا» مخاطبش کوه شهریار است به این دلیل بوده که گوش شنوایی در جامعه پیدا نکرده است. شعر او پژواک دردهای آدمی است و اگر کسی چه در فارسی و چه در ترکی شعر او را مصادره کند، ظلم بزرگی در حق او کرده است. صدای شهریار از مرزها بیرون رفته است و می‌توان گفت او در زمان حیاتش نیز از معاصران خود فراتر دیده می‌شد. فتح پایتخت در دوران جوانی با چند غزل شورانگیز و فتح روح آذری زبانان دنیا با شعرهای ترکی مؤید این ادعاست.
شاعر مجموعه شعر «مالاریا» افزود: شهریار شاعر خوش فکری است. او تن به روشنفکر بازی نداد. اگر چیزی را تأیید می‌کرد و از حرکتی خوشش می‌آمد، آن را در شعرهایش منعکس می‌کرد. او در محافل دوستانه و عارفانه یک شاعر محفلی بود. در سرزمین مادری یک شاعر بومی بود و درد قبیله‌اش را می‌فهمید. او با هوشیاری بالا و ذوق سرشار توانست بر دل‌ها سلطنت کند.از قصه‌های شورانگیز دوران جوانی تا پندهای عارفانه ایشان ورد زبان‌هاست.
اکسیر گفت: شهریار قوی‌تر از منظومه «حیدر بابا» اشعاری دارد که هنوز ارزش ادبی آن‌ها شکافته نشده است. تأیید راه نیما و پرداختن به شعر نو و آفریدن چند شعر ماندگار نو فارسی نشانه‌ای از خوش‌فکری و نبوغ این پیر آذربایجانی است.
اکبر اکسیر متولد محله آبروان شهرستان مرزی آستارا است. «بفرمایید بنشینید صندلی عزیز»، «زنبورهای عسل دیابت گرفته‌اند»، «پسته لال سکوت دندان شکن است» و «مالاریا» از کتاب‌های این شاعرند.
چهارشنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۰:۰۹
اکبر اکسیر، شاعر گفت: شاعر ملی ما فردوسی است، اما معروف‌ترین شاعر بومی ایران شهریار است. شاهنامه فردوسی را می‌توان به عنوان هویت و شناسنامه ملی ایرانیان شناخت و ما هم به بهانه روز شعر و ادب باید از دستاوردهای او در اثر سترگش درس بگیریم.-
نظر شما