به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، خورشاهیان گفت: باید معنویت را در خود جلسات و نه در اسم جلسات جست‌وجو کرد.

وی توضیح داد: مثالی سینمایی می‌زنم تا موضوع روشن شود. در تعطیلات عید نوروز امسال سریالی از تلویزیون پخش شد که بسیار معنایی و معنوی بود. در ماه رمضان امسال هم سریال دیگری به مناسبت همین ماه از تلویزیون پخش می‌شود که غیر از یک اپیزودش که در زندان یکی از شخصیت‌های فیلم از دیگری پرسید قبله از کدام طرف است، اصلا نشانی از معنویت و ماه مبارک رمضان در آن نمی‌توان جست.

وی گفت: ماه‌های قمری مناسبت‌های مختلفی دارند، اما تنها محرم و صفر و ماه مبارک رمضان است که در کل ماه می‌توان شعرخوانی یا نوحه‌سرایی کرد. ممکن است یکی در محفلی شعرخوانی کند و از 100 نفر مدعوین هیچ کس روزه نگرفته باشد، اما در یک محفل که نام و عنوانش به شعر آیینی ربطی ندارد، بهترین شعر آیینی سروده و خوانده شود.

وی گفت: شعرخوانی درباره ماه مبارک رمضان فقط ربطی به روزه گرفتن و آداب و مناسک این ماه ندارد. شاید در شعری حرفی از روزه گرفتن به میان نیاید اما آن شعر، بهترین سروده برای ماه رمضان باشد.

خورشاهیان گفت: کمتر جلساتی را سراغ دارم که با شرکت در آن‌ها معنویت و انسانیتم بالا برود. محفل وقت پرکن در ماه مبارک رمضان مانند محفلی حسینی است که کسی برای حضار آه و ناله کند اما همین که از پشت میکروفن پایین می‌آید، همه چیز را فراموش می‌کند. چنین کسی حتی اگر دل بسیاری را به فغان آورد، کارش لطفی ندارد و از نظر می‌افتد.

هادی خورشاهیان متولد 1352 نیشابور، کارشناس زبان و ادبیات انگلیسی است. از مجموعه اشعار او می‌توان به «انسان پرنده است»(نشر روزگار 1381)، «پله‌ها را نشمرده آمدم بالا»(نشر نیم نگاه 1381)، «توی اخبار رادیو شنیدم»، (شعر نوجوان-مؤلف 1381) و «باشد ایستگاه بعدی»(داستان- نشر روزگار 1381) اشاره کرد.