نعمت الله قاسمی، نویسنده کتاب، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: این کتاب دربردارنده 60 شعر به گویش دوانی و فارسی است که فرهنگ مردم این منطقه را به زبان نظم بیان کرده است.

وی افزود: کِرَسو نام یک کوه در بالای منطقه دوان است که به دلیل تسلط به این شهر به عنوان مظهر صلابت آن منطقه به شمار می‌آید و اشعار این کتاب نیز از زبان این کوه نگاشته شده است.

قاسمی با بیان این‌که دوانی یک زبان قدیمی هم‌دوره زبان‌ پهلوی است، گفت: در منطقه دوان آتشکده‌ای قدیمی قرار دارد که به دوره ساسانیان و هخامنشیان تعلق دارد و مردم این منطقه نیز از فرهنگی قدیمی و کهن برخوردارند.

وی یادآور شد: این کتاب مجموعه شعر به زبان دوانی و فارسی است و از آن جایی که در منطقه دوان اشعار غنایی وجود ندارد، تلاش شده است تا در این کتاب اشعار به صورت آهنگین سروده شود.

قاسمی با اشاره به عادت شعرخوانی مردم این منطقه، عنوان کرد: در گذشته اگر کسی فوت می کرد، به زبان دشتی برای او آواز خوانده می‌شد و در عروسی‌ها نیز شعرها لری را می‌خواندند.

به گفته وی، در این کتاب تلاش شده شعرهایی نگاشته شوند که مردم بتوانند آن را به صورت آواز بخوانند و با تکیه بر این منبع، شعرها و فرهنگ محلی زنده باقی بمانند.

قاسمی با اشاره به مباحثی که در این کتاب به آن‌ها اشاره شده است، گفت: برخی عادت‌های رفتاری مردم دوان كه در طول سال‌های مختلف تغییر کرده‌اند، بخشی از شعرهای این کتاب را تشکیل می دهند.
 
وی از مراسم‌ و آداب مردم دوان به عنوان یکی دیگر از مباحث این کتاب نام برد و عنوان کرد: بخشی از شعرها این کتاب به رسوم مردم دوان در عروسی‌ها، حنابندان‌ها و وظایف خانواده عروس و داماد اختصاص دارد.

وی با بیان این‌که در این کتاب آوانویسی اشعار به زبان انگلیسی آورده شده است، گفت: واژه‌نامه‌ای در پایان کتاب پیش‌بینی شده است تا جوان‌های دوانی که در شهرها یا کشورهای دیگر زندگی می‌کنند، بتوانند از شعرهای کتاب استفاده کنند.

قاسمی یادآور شد: در بخشی از کتاب نیز معنی شعرهایی که به گویش دوانی سروده شده‌اند، برای افرادی که با این زبان و گویش آشنایی ندارند، به زبان فارسی نگاشته شده است.

وی با بیان این‌که در این کتاب حدود 60 شعر قرار دارد، عنوان کرد: از این میان حدود 30 شعر به گویش دوانی و 30 شعر به زبان فارسی است.

قاسمی که خودش از خطه دوان است، درباره انگیزه اش از سرایش این مجموعه، گفت: با توجه به ویژگی‌های زبانی و گویشی این مجموعه، کتاب را به برای ادای دین به زبان مادری‌ام نگاشتم تا چارچوب‌های این زبان در قالب زبان نظم باقی بمانند.

وی یادآور شد: دوان منطقه‌ای ناشناخته است و اگرچه سازمان میراث فرهنگی در سال‌های اخیر تلاش کرده‌ است برای معرفی آن حرکت‌هایی را انجام دهد، اما هنوز تا تحقق آن فاصله زیادی وجود دارد.

به گفته قاسمی، در تمام گویش‌ها و زبان‌هایی که در نقاط جغرافیایی مختلف کشور وجود دارند، گویش دوانی نزدیک‌ترین زبان به زبان‌های بختیاری و اوستایی است.

وی در بخش دیگر سخنان خود از تلاش 9 ساله‌اش برای جمع‌آوری شعرهای کتاب خبر داد و گفت: در این مدت تلاش کردم بخش‌هایی از فرهنگ بومی و منطقه‌ای دوان را در گفت‌وگو با قدیمی‌ترهای این منطقه گردآوری کنم و به زبان شعر بر صفحات کاغذ بیاورم.

قاسمی درباره سرایش مجموعه جدیدی از اشعار دوانی نیز توضیح داد:‌ در این کتاب جدید، تمام شعرها به گویش دوانی است اما مباحث فرهنگی و بومی کمرنگ‌تر و جنبه اجتماعی آن در این اثر پررنگ‌تر است.

وی یادآور شد: این اثر اکنون در مراحل پایانی ویرایش قرار دارد و پیش‌بینی می‌شود تا پایان سال به همت انتشارات نوید شیراز منتشر شود.