به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، دهنوي، در پاسخ به اين سوال كه «چه راهكاري را مي‌توان در ايجاد تعادل ميان فرم و مضمون در جريان امروز داستان‌نويسي مد نظر داشت كه نشان از توجه نويسنده به هر دو وجه باشد؟»، گفت: ابهام در تكنيك‌پردازي و نگاهي خاص به مضمون، روش نويسندگان مدرنيست بود.

وي افزود: در حال حاضر ادبيات جهان از اين مرحله عبور كرده است و اغلب نويسندگان مطرح دنيا در خلق اثر همواره دو دسته مخاطب را لحاظ مي‌كنند. يك دسته از اين خوانندگان، حرفه‌اي و به دنبال كشف معناهاي چندگانه‌اند و گروه دوم مخاطبان، خوانندگان عادي‌اند كه به دنبال قصه مي‌روند.

اين مترجم تصريح كرد: نويسنده امروز جهاني، هم در لايه‌هاي بيروني داستانش مجموعه‌اي از اتفاق‌ها و ماجراهاست و هم در عمق لايه‌هاي پوشيده و ارجاع‌هاي متني اثرش، پيچيدگي‌هاي زماني و مضموني وجود دارد كه كشف آن‌ها بر عهده خواننده حرفه‌اي است. 

دهنوي با بیان این که اغلب فضاهاي داستانی جوانان ايراني، شرح دلخوري‌هاي سطحي است كه در كنج آپارتمان‌ها يا كافي‌شاپ‌ها توصيف مي‌شود، گفت: تجربه‌ها، گستردگي جهان داستاني را تعيين مي‌كنند. شايد برخی نويسندگان ما هنوز از دنياي خودشان خارج نشده‌اند تا بتوانند پيرامونشان را ببينند. 

وي در پاسخ به سول ديگري مبني بر اينكه «اين جريان چگونه بايد وارد فضاي داستاني شود و قابليت‌هاي داستاني را تقويت كند»، توضيح داد: ميزان تجربه نويسنده از جهان اطرافش به او كمك مي‌كند تا در دنياي داستاني خلاقيت و قدرت عمل بيشتري داشته باشد و هرچه در چارچوب خودش و آدم‌هاي پيرامونش بماند، جهان داستاني‌اش يكنواخت‌تر مي‌شود. 

دهنوي در پاسخ به این پرسش که «آيا ترس از ورود به دنياهاي وسيع‌تر و پرماجراتر داستانی با مسايل فرهنگي و سياسي مربوط است؟»، گفت: بسياري از اوقات به سياست يا حكومت مربوط نيست؛ چرا كه ذات فرهنگي و نوع زندگي خانوادگي و نوع تربييت شخص در اين مساله اثرگذارتر است. 

وي در پاسخ به این پرسش که «چرا اغلب نويسندگان ايراني در مهاجرت، غالبا به تكرار مي‌افتند و تا زماني كه در وطن هستند بهترين آثارشان را خلق كرده‌اند؟»، خاطرنشان کرد: فكر مي‌كنم علت آن است كه آنها حتي در حصار مهاجرت هم نتوانستند حصار خود را بشكنند؛‌ ضمن آنكه اين مسايل به حكومت‌ها و مسايل سياسي و بيروني ارتباطي ندارد و اغلب نويسندگان پس از مهاجرت منزوي‌تر مي‌شوند.

وي با اشاره به ايجاد جريان‌هاي رو به تحول در داستان‌نويسي امروز در كنار جريان‌هاي ديگر گفت: واضح است كه در كنار اين جريان رايج، داستان‌هاي خوبي هم نوشته مي‌شود كه يا ديده مي‌شوند يا نمي‌شوند؛ در نهايت بايد گفت آزمون زمان همه چيز را در اين باره تعيين خواهد كرد. 

دهنوی، از مترجمان جواني است كه تا به حال آثار متعددي را در زمينه نقد ادبي و داستان راهي بازار كتاب كرده است. او ترجمه آثار ادبي را از سال ۱۳۸۱ با فصلنامه «ارغنون» آغاز كرد و اولین مترجمی است که ویلیام ترور، نویسنده ایرلندی را با کتاب «تورگنيف‌خوانی» به جامعه ادبی ایران شناسانده است.

«سفر فليشا»(ويليام ترور)، «مجردان تپه»(ويليام ترور)، «مرد در تاريكي»(پل استر) و «درسنامه نظريه ادبي»(مري كليگز)، نام برخي آثار دهنوي در حوزه ترجمه‌اند. 

«كاغذهاي سوخته» اولين مجموعه داستان دهنوي است كه اسفند سال گذشته(89) از سوي انتشارات مرواريد منتشر شد.