دومین رمان مکس پورتر، لنی، داستان نیمه اسطوره‌ای از ناپدید شدن پسری در یک روستای انگلیسی است. پورتر 38 ساله است، این مصاحبه در باث (نام شهری در انگلستان) از طریق تلفن صورت گرفته او كنار همسر و سه پسرش 10 ساله، هفت و چهار ساله زندگی می‌كند.
به نظر می‌رسد این کتاب بخشی از جو رمان‌های اسطوره‌ای ریشه‌دار را دنبال می‌کند. به یاد آلن گارنر افتادم. آیا او را در ذهن داشتید؟
من الن گارنر را در دهه 20 دیر شناختم و یکی ازاعضای خانواده ما ازکویکرولش (مهاجرین ولزی که از انگلستان به پنسیلوانیا به دلایل مذهبی و فرهنگی مهاجرت می‌کردند) است، بنابراین من همیشه در کتاب خدمات بوف اسطوره‌های ولزی آن را در زندگی شخصی خودم حس می‌کردم. اما اینها واقعا متون مناسب و بنیادینی برای من نبودند.
می‌خوای خودتو سورپرایز کنی؟
بله، من یک آدم بی‌قرارم و نمی‌خواهم که تحت کنترل باشم. فهمیدم نوشتن به من این امکان را می‌دهد که نگران مطالب بهتر و با جزئیات بیشتر باشم اما صفحات کاغذ باید محلی باشد که شما خیلی بهتر از آنچه که در توییتر یا هر کاری انجام می‌دهید انجام دهی.
لنی، از شعر بلندی که نوشتید و براساس دوستی الهام‌بخش بین یک کودک و یک همسایه قدیمی رشد کرد. آیا این زندگی‌نامه بود؟
بله، تعداد کمی از افراد مانند آن بودند. من با همسایه بغلی، که یک زن دوست‌داشتنی بنام پم و در زندان محلی تدریس می‌کرد، درس هنر می‌خواندم. پدربزرگ خیلی خوبی هم داشتم و عمدتا پدرخوانده و رفیق من بود، که با دستان خود چیزهای زیبایی درست می‌کرد او یک تعریف عملی از زندگی خوب برای من است. چندی پیش برایش نوشتم و به او گفتم متأسفم این سینی زیبا که او برای من ساخته بود اکنون همه رنگ‌آمیزی شده است، و او دوباره نوشت تا بگوید: «عالی، اینجوری یه دیگه». من دوست دارم فکر کنم که کتاب‌های من با همین روش قابل زندگی هستند.
تمایل به خواندن دوباره کتاب کدام نویسنده را دارید؟
ریدلی وکر نوشته راسل هبن. من اولین بار آن را در اواخر نوجوانیم خوانده‌ام - برادرم آن را به من داد و گفت در 20 صفحه اول وحشت نکنید. و درست بود، صفحات اول مانند سیگار کشیدن بسیار بد بودند، اما بعد از آن شما به‌صورت نحوی و عاطفی و سیاسی کاملاً طلسم می‌شوید. من از آن زمان سه یا چهار بار آن را دوباره خوانده‌ام. نحوه تغییر غیرقابل باور است؛ این یک چیز زنده است.
نظر شما