جواد نعیمی، معلم، نویسنده، پژوهشگر و ویراستار متولد مشهد در 1335 است. او حدود 130 عنوان کتاب برای کودکان و نوجوانان و بزرگسالان منتشر کرده و دارای گواهینامه درجه دو هنری در زمینه ادبیات داستانی است. نعیمی تاکنون بیش از 120 لوح تقدیر و تقدیر نامه از مراکز گوناگون فرهنگی برای فعالیت‌های نگارشی و فرهنگی دریافت کرده و در سال 1395 نیز خادم برگزیده فرهنگ رضوی شد. به‌بهانه پاسداشت مقام معلم، سراغ این معلم نویسنده مشهدی رفتیم تا از سال‌هایی که معلمی را با نویسندگی تجربه کرده است، بگوید.
شما تحصیلات فنی داشتید و نویسنده شدید؟
بله، من تحصیلات خود را در حوزه فنی ادامه دادم اما از از زمان کودکی عاشق کتاب بودم و تمام آنچه که به عنوان پول توجیبی و موارد دیگر می‌گرفتم، با عشق در راه خرید کتاب استفاده می‌کردم، تا زمانی که یکی از سالنامه‌هایی در قم منتشر می‌شد، مسابقه‌ای برای نویسندگی برگزار کرد که جایزه نفر اول آن 50 جلد کتاب بود و در این جا بود که نویسندگی برای من آغاز شد، گرچه نفر اول این مسابقه انتخاب نشدم، اما جزو افراد برتر شناخته شدم و در سال بعد نیز این روند را ادامه دادم تا زمانی که نخستین کتاب من را که (آوایی در سکوت) نام داشت، توسط همین انتشارات که نسل جوان نام داشت، به چاپ رسید و تا به امروز توفیق چاپ 130 عنوان کتاب را داشته‌ام.
و نوشتن کتاب برای کودک را انتخاب کردید؟
بله، عمده کتاب‌هایی که نوشته‌ام برای کودکان بوده است و بخشی هم برای بزرگسالان و از منظر محتوایی نیز ادبی و دینی بوده اند.
خواندن و نوشتن مکمل یکدیگر هستند و نویسنده باید خواننده خوبی برای کتاب باشد، چراکه کتاب، معلم نویسنده می‌شود و نویسنده نیز معلمی برای دیگران. علاوه بر این معلم اگر اهل مطالعه نباشد، نمی‌تواند وظیفه معلمی را به‌خوبی به‌جا بیاورد. همچنین گفته می‌شود که معلم کتاب ناطق است و به‌عبارتی نویسنده‌ای درونی در ذات او وجود دارد.
خوشبختانه من تجربه معلمی را در قالب نویسندگی داشته‌ام و در جاهایی مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت کرده‌ام. در کانون و در مرکز آفرینش‌های ادبی کار پاسخگویی، هدایت و رهبری بچه‌ها برای خوب نوشتن را عهده‌دار بودم؛ گهگاهی نیز در مدارس کلاس‌های حضوری نویسندگی برگزار می‌کردیم و همواره در جایگاه معلمی آمیخته با ادبیات فعالیت کرده‌ام.
علاوه بر اینها در ارتباط با افراد مختلف همواره سعی داشته‌ام آنچه را که از نویسندگی می‌دانم، در اختیار آن‌ها قرار دهم؛ این نوع از آموزگاری و ثمرات آن چیزی است که مرا عمیقا خوشحال می‌کند.
تحصیلات مرتبط با ادبیات، الزامی برای نویسندگی است؟
انجام هر کاری ابتدا به ذوق، استعداد، پشتکار و علاقه نیاز دارد. ممکن است فردی تحصیلات ادبی نداشته باشد اما خمیرمایه وجودی برای نویسندگی را داشته باشد. اگر واقعا علاقه‌مند به انجام کاری باشیم و پشتکار را با آن همراه کنیم موفق خواهیم شد.
نظر شما