چهارشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۸ - ۰۹:۱۷
نوشتن رمان از مجموعه داستان سخت‌تر است!

نویسنده رمان «خال‌کوبی» گفت: به نظر من رمان نوشتن از مجموعه داستان نوشتن خیلی سخت‌تر است. در داستان کوتاه انگار یک بشکن می‌زنیم و تنها یک تکه از زندگی را می‌بینیم و این خیلی با رمان نوشتن متفاوت است.

پونه ابدالی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: «خال‌کوبی» سومین اثر ادبی و نخستین رمان من است که بعد از انتشار دو مجموعه داستان راهی بازار نشر شده است. این رمان بیشتر فضای اجتماعی دارد و محور اصلی آن موضوع حیوان‌آزاری و قوانین مربوط به حیوانات است.
 
وی ادامه داد: در این کتاب بیشتر به دنبال توجه جامعه به موضوع مهم حیوان آزاری بودم؛ چراکه در این سال‌ها اتفاقات زیادی رخ داده است و متاسفانه هیچ قانونی هم برای پیگیری وجود ندارد. می‌خواستم در این رمان با پرداختن به داستان زندگی چند جوان که بیرون از تهران زندگی می‌کنند به این موضوع اشاره کنم که هستند انسان‌هایی که در کنار پرداختن به مشکلات زندگی خود به حیوانات هم توجه دارند.
 
این نویسنده جوان در توضیح شخصیت‌های این اثر گفت:‌ «خال‌کوبی» به داستان چهار جوان به نام‌های مهام، نسیم، پگاه و محمود می‌پردازد که خارج از تهران زندگی می‌کنند. محمود و پگاه زن و شوهر هستند؛ مهام و پگاه هم خواهر و برادر و نسیم هم دوست این سه نفر است که یک  NGO حمایت از حیوانات در خارج از تهران دارد و در داستان با اتفاقاتی روبه‌رو می‌شویم که برای این افراد و زندگی آنها رخ می‌دهد.
 
وی ادامه داد: صفحات نخست کتاب کمی فانتزی است و می‌خوانیم که یک بچه در شهر توسط شیری وحشی خورده شده و این به دلیل آن است که یک نفر در خانه از شیر نگهداری می‌کرده است. موضوعی که این روزها نیز زیاد مشاهده می‌شود و می‌بینیم که مردم از حیوان‌های وحشی در داخل خانه استفاده می‌کنند. 

 
 
ابدالی در پاسخ به این سوال که آیا فضای فانتزی کتاب تا پایان ادامه داد: این فضای فانتزی در فصل اول شروع می‌شود و به شکل دایره‌وار در همان فصل نخست هم به پایان می‌رسد.
 
این نویسنده با اشاره به تاثیر تحصیلات‌اش در حوزه جامعه‌شناسی روی ادبیات‌ و داستان‌هایش گفت: جامعه‌شناسی به من خیلی کمک کرده است و معمولا در همه داستان‌هایم، اخبار اجتماعی را دنبال می‌کنم و این نکته به روایت کردنم کمک شایانی کرده است. البته سال‌های سال است که روی ادبیات تمرکز دارم و بعید می‌دانم که نگاه جامعه‌شناسی بر ادبیات ذهنی‌ام تاثیر داشته باشد.
 
وی افزود: با این حال شاخک‌های جامعه‌شناسی من حساس است و به محض آنکه چیزی می‌بینم، سعی می‌کنم آن را بگیرم و در اثرم بیان کنم. از طرفی دوست دارم یک داستان بنویسم تا اینکه یک بیانه اجتماعی منتشر کنم. در واقع دوست دارم خواننده، داستان را بخواند و از آن لذت ببرد و احساس کند که داستان خوانده است.

ابدالی که نخستین تجربه رمان‌نویسی خود را در «خال‌کوبی» تجربه کرده است، اظهار کرد: به نظر من رمان نوشتن از مجموعه داستان نوشتن خیلی سخت‌تر است. در «خال‌کوبی» به دلیل پیوستگی‌ای که میان کاراکترها وجود دارد و این نکته که از اول تا آخر داستان با ما هستند، باید به یک نتیجه‌گیری مناسبی برسیم که این نتیجه مطلوب کار را سخت می‌کند؛ اما در داستان کوتاه انگار یک بشکن می‌زنیم و تنها یک تکه از زندگی را می‌بینیم و این خیلی با رمان نوشتن متفاوت است.
 
نویسنده رمان «خال‌کوبی» در انتها گفت: دوست دارم که این کتاب مانند یک قصه خوانده شود؛ چراکه احساس می‌کنم ما فراموش کرده‌ایم که برای هم قصه تعریف کنیم. دوست دارم که خواننده از خواندن این اثر لذت ببرد و لذت خواننده برای من مهم‌ترین اتفاق است.
 
رمان «خال‌کوبی»، اثر پونه ابدالی در 112 صفحه، شمارگان 700 نسخه و به‌بهای19 هزار و 500  از سوی نشرچشمه راهی بازار نشر شده است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها