این داستان‌نویس افزود: من این کتاب را تا به حال پنج بار خوانده‌ام و هنوز هم از خواندنش سیر نشده‌ام چون نه تنها برای نمایشنامه‌نویسان بلکه برای داستان‌نویسان هم بسیار مفید است و منبعی غنی است برای اینکه بدانیم در زندگی فقط حرف ما نیست که باید به کرسی بنشیند.
رجبعلی اضافه کرد: به گمانم «قصه روانشناختی نو» مادر تمام آثار و کتاب‌هایی است که در مورد طرز شناخت روان آدم‌ها نوشته شده است. این کتاب بسیار جذاب و زیبا به نویسندگان جوان به طور بسیار عمیقی یاد می‌دهد که چگونه در شخصیت پردازی به روان آدم‌ها توجه داشته باشند و همه چیز را سطحی نگیرند و شخصیت‌های تک بعدی، مطلق نگر و تک صدا نیافرینند.
نظر شما