خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)-افشین علا: تا آن‌جا که مشهور است خانم سیمین بهبهانی در ایران لقب «نیمای غزل» را به خود اختصاص داد. این لقب به این دلیل است که ایشان بعد از قرن‌ها توانستند ظرفیت‌های جدیدی را در قالب غزل کشف کنند و ارائه دهند. این توانایی صرفاً شامل اوزان عروضی نمی‌شود، بلکه نوع نگاه ایشان به مضامین غزل نگاهی به روز و ماندگار است.

ایشان هم به ادبیات کلاسیک و هم به ادبیات مدرن اشراف کامل داشتند و به همین دلیل است که به رغم تأثیر فراگیری که بر شعر گذاشتند، در غزل یک شاعر پیشرو و مدرن محسوب می‌شود. پس از پروین اعتصامی و فروغ فرخزاد چهره‌ای به اثرگذاری سیمین بهبهانی در بین زنان شاعر نداریم و فقدان ایشان لطمه‌ای به ادبیات کلاسیک و مدرن ما خواهد زد.

ایشان علاوه بر مضامین عاشقانه و نگاه رمانتیک به ساحت شعر، خیلی زود توانستند وارد مرحله جدیدی به نام «شعر اجتماعی» شوند، آن هم نه از موضع پند و اندرز مانند پروین اعتصامی بلکه با زاویه دید و سلیقه مخاطب جوان. این‌ها باعث شد که اشعار سیمین بهبهانی منحصر به زمان خاصی نشود و غزل‌های ایشان جزو غزل‌های ماندگار تاریخ ادبیات‌مان به شمار آید.

شعر «دوباره می‌سازمت وطن» به گمان من به سرود ملی پهلو می‌زند و این حرف به هیچ وجه سیاسی نیست؛ بلکه کاملاً از موضع فنی گفته می‌شود. به این سبب که این غزل از نظر اسلوب و زبان و مضامین از چنان استحکامی برخوردار است که به ویژه نسل امروز همه سطرهای آن را زمزمه خواهد کرد. کما این‌که امروز یکی از پرطرفدارترین اشعار فارسی نزد جوانان ماست. باید قدردان میراث گرانبهای شعرهای او بود. خانم سیمین بهبهانی چهره‌ای بین‌المللی است و خیلی‌ها سعی می‌کنند در آن سوی مرزها شخصیت بزرگ ایشان را به نفع خود مصادره کنند.

این ما هستیم که باید فارغ از گرایش‌های سیاسی، سیمین بهبهانی را به عنوان یک میراث ماندگار در ادبیات ملی کشورمان گرامی بداریم.