به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، در نشست نقد مجموعه داستان «مشتي خاك، همين!»، كه عصر ديروز با حضور محسن فرجي، جواد ماهزاده و علي‌الله سليمي برگزار شد، فرجي، برخي داستان‌هاي اين كتاب را خارج از اصول داستان كوتاه دانست و گفت: در برخي داستان‌هاي اين مجموعه از ساحت داستان كوتاه خارج مي‌شويم و به نثر مي‌رسيم. در بعضي از آنها مانند «قطار در ساعت نه و نيم»، با پريشان گويي‌هاي راوي مواجهيم. در بعضي ديگر از داستان‌ها نيز براي كولاژهاي سوررئاليستي نمي‌توانيم منطق داستاني پيدا كنيم. 

وي با تقسيم‌بندي ادبيات به دو نوع «پيشه» و «تجربه»، «مشتي خاك، همين!» مينا احمدي را در دسته ادبيات تجربه دانست.
 
ماهزاد نيز درباره اين مجموعه گفت: اين داستان‌ها با نگرشي انتقادي نسبت به جامعه و قوانين آن خلق شده‌اند و  اغلب داستان‌ها نوعي بحران را منتقل مي‌كنند. 

وي همچنين با ابراز تعجب از انتخاب نام اين داستان براي روي جلد كتاب خاطر‌نشان كرد: در داستان «مشتي خاك، همين!،‌ داستان فرم مشخص خودش را دارد و ما مي‌توانيم همه چيز را حدس بزنيم. من نمي‌دانم چرا چنين داستاني با وجود عدم سنخيت با داستان‌هاي ديگر اين مجموعه به روي جلد آمده.

اين نويسنده و منتقد درباره فضاهاي انتقادي اين مجموعه داستان گفت: در بحثي كه مربوط به هويت زنانه داستان است، ‌نويسنده در جاهايي به صورت تدافعي برخورد مي‌كند و با بغض و خود‌خوري انتقاد مي‌ورزد. ولي در بعضي ديگر از داستان‌ها خودخوري وجود ندارد و راوي خود را رها كرده و فقط طرح مساله مي‌كند و اين‌گونه به فضاي مردانه و مناسباتي كه اجتماع بر او تحميل كرده، مي‌تازد. 

در ادامه اين نشست فرجي درباره محور مشترك همه داستان‌هاي اين مجموعه گفت: از لحاظ محتوايي كارها خيلي متنوع نيست و در اغلب آنها مسايل اجتماعي و دلتنگي‌هاي زنان مطرح شده و منطقي‌ترين داستان با اين تعريف، داستان «صداها در تاريكي گم شده بودند»، است. در اين داستان، راوي اجازه مي‌دهد شخصيت‌ها با حالات خودشان حرف بزنند و آزاد باشند و راوي كمتر دخالت مي‌كند. 

وي افزود: مسلم است كه هر جا نويسنده پيشداوري را از خود دور كرده، داستان با ساختار اصلي خودش پيش رفته. 

اين نويسنده اضافه كرد: از نويسنده تجربه‌ورز انتظار مي‌رود كه در موضوعات پيرامونش هم اين تجربه‌ورزي ديده شود. اين آزموني‌نگري بايد در موضوعات و سوژه‌ها هم رخ بدهد؛ يعني از موضوعات كليشه‌اي و نخ‌نما استفاده نشود. البته داستان «رستوران» از اين قاعد مستثني است؛ چرا كه در فضايي تازه و جذاب شكل گرفته و زاويه‌اي تازه دارد. 

سپس فرجي به بيان ويژگي‌هاي جدي و متعهدانه اين مجموعه داستان پرداخت و توضيح داد: نكته ارزشمند درباره اين مجموعه داستان، صداقتي است كه در آن وجود دارد و دغدغه‌مندي كه در بخشي از ادبيات ما مغفول مانده و ما را بر اين اساس با داستان‌هايي بي شور و هيجان، در فضاهاي شبه روشنفكري و آپارتماني تخت مواجه مي‌كند. 

اين منتقد افزود: در اين مجموعه دغدغه شريف و صادقانه و روح پرسشگر و حساس نسبت به دنياي دروني و بيروني آدم‌ها و زن‌ها به طور مشخص ديده مي‌شود و اين مجموعه به اين خاطر قابل احترام است.

ماهزاد نيز در مجموع مجموعه داستان «مشتي خاك، همين!» را داراي امضا دانست و گفت: من اين مجموعه را با بدبيني آغاز كردم و خواستم با آن كلنجار بروم و نكته پيدا كنم. اتفاق بزرگي است كه يك نگاه بدبينانه با نگاهي خوشبينانه تمام شود. ولي دريافتم كه نويسنده سبك و امضايي وبژه دارد و ابراز هويتي را مد نظر گرفته. اغلب داستان‌هاي اين مجموعه نيز داستان‌هاي جدي و قابل بحثي هستند. 

مجموعه داستان «مشتي خاك، همين!»، نوشته مينا احمدي تابستان امسال(88)،‌ از سوي نشر «افراز» منتشر شد.