به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا)، نخستین سخنرانی از اين سلسه سخنرانيها با عنوان «مروری بر مکاتب و جریانهای زبانشناسی در روسیه » با سخنراني دکتر احمد پاکتچی، عضو هیأت علمی دانشگاه امام صادق(ع)، در شورای انجمنهای علمی کشور برگزار شد.
در اين نشست كه از سوي انجمن زبانشناسي ايران برگزار شد، دكتر عاصي، رييس انجمن زبانشناسي ايران، دكتر سجودي، استاد نشانهشناسي و جمعي از اعضاي انجمن به همراه استادان و دانشجويان شركت داشتند.
در ابتداي نشست، دكتر مصطفي عاصي، با ابراز خشنودي از سرگيري نشستهاي انجمن، اظهار اميدواري كرد با همكاري استادان و دانشجويان اين سلسله سخنرانيها پربارتر شود. وی اشاره كرد: از آنجاييكه در فضاي دانشگاه فرصت لازم وجود ندارد كه دانشجويان با مكاتب مختلف دنيا آشنا شوند، از اين روي اين گونه سخنرانيها، مجال مناسبي براي طرح اينگونه جريانات و حتي مرجعشناسي است.
دكتر پاكتچي، به اخنصار به بررسي جريانها و مكاتب زبانشناسي در روسيه پرداخت و آن را در زمان پيش و پس از انقلاب كبير مرور كرد.
به اعتقاد احمد پاكتچي، جريانهاي زبانشناسي روسيه از پيشرفت خوبي برخوردار بودند تا زماني كه انقلاب كبير رخ داد و تمامي جربانها دچار تحول شدند و اگر اين انقلاب صورت نميگرفت، چه بسا شاهد پيشرفتهاي بزرگتري در زبانشناسي روسيه بوديم.
در اين سخنراني، به بررسي پيشينهها در قرن های 18 و 19 پرداخته شد و بعد در ادامه، نظريههاي پيشگام در اواخر قرن 19 و قرن 20 بررسي شد.
سه رخداد مهمي كه در زبانشاسي روسيه نقش مهمي داشتند، سمپوزيوم وخي در سال 1909، تصميم استالين در خصوص ايجاد انقلابي در زبانشناسي و 1964 به روي كار آمدن بزرنف و انقلاب ديگري در زبانشناسي روسيه بودند.
در ادامه به خاستگاههاي كلي تحولات زبانشناسي در روسيه اشاره شد و نظريههاي متقدم از جمله نظريههاي دكورتني، ياكوبسن و ميكولاي كروزفسكي مورد بررسي قرار گرفت.
جريانهاي ديگري كه دكتر پاكتچي در اين نشست به آن اشاره كرد، جريان سمبوليسم روسي، جريان فرماليسم و بعد از انقلاب كبير، جريان ماريسم بود.
استاد دانشگاه امام صادق(ع)، سخنراني خود را با اشاره به نظريههاي متاخر شوروي در قالب چهار جريان زبانشناسي فرمال، زبانشناسي فرهنگي، روان – زبانشناسي و زبانشناسي استقلالگرا به پايان برد.
دكتر احمد پاكتچي، سال 1993 در رشته مطالعات اديان در دانشگاه دولتي قزاقستان فارغالتحصيل شد و دكتراي خود را در رشته زبانشناسي تاريخ در 1996 در همان دانشگاه به پايان رساند. او علاوه بر زبانهاي انگليسي و روسي به بسياري از زبانهاي ديگر از جمله فرانسه، قرقيزي، تركمني و حتي زبان فارسي پهلوي آشنايي دارد.
وی بين سالهاي 1993 تا 1995 در دانشگاه قزاقستان به تدريس پرداخت و از سال 1378 تا كنون عضو هيات علمي دانشگاه امام صادق(ع) در گروه حقوق و الهيات و همچنين عضو گروه نشانهشناسي فرهنسگتان هنر است.
از او مقالات و كتابهاي بسياري منتشر شده است كه از آن ميان ميتوان به كتابهاي زير اشاره كرد:
- مکاتب فقه امامی ایران پس از شیخ طوسی تا پایگیری مکتب حله
- مولد امیرالمومنین (ع) نصوص مستخرجه من التراث الاسلامی
- مایههای فلسفی در میراث ایران باستان: پیجویی شاخصهها برای ردهبندی مکاتب مزدایی
اين نشست در محل شورای انجمنهای علمی کشور واقع در خیابان یوسفآباد، خیابان سی و پنجم، شماره پنج به كار خود پايان داد.
نخستین سحنرانی از سلسله سخنرانیهای علمی ماهانه انجمن زبانشناسی ایران دیروز (هفتم آذرماه) برگزار شد.
نظر شما