به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، نشست خبري گردهمايي مكتب شيراز صبح امروز (5آذر) با حضور دكتر بهمن نامور مطلق- دبير كل همايش، دكتر قاسم كاكايي- قائم مقام دبير كل همايش در شيراز، دكتر حبيب‌الله آيتي- دبير علمي گروه نگارگري، حسن بلخاري- رئيس پژوهشكده هنر، عليرضا اسماعيلي- رئيس انتشارات فرهنگستان هنر و حميدرضا قليچ‌خاني- دبير علمي خوشنويسي مكتب شيراز در موسسه فرهنگي هنر صبا برگزار شد.

در ابتداي اين نشست دكتر «نامور مطلق» به بررسي مكتب شيراز پرداخت و افزود: اين مكتب مربوط به سده‌های هفتم، هشتم و نهم قمری است و مقاطع درخشان تاريخ فرهنگ، ادب و حكمت ايران در اين دوران رقم خورده.

وي در ادامه درباره گردهمايي شيراز سخن گفت و تصريح كرد: اين گردهمايي در قالب همايش نگارگري، همايش خوشنويسي، همايش هنرهاي دستي صناعي، همايش موسيقي، همايش معماري و شهرسازي، همايش حكمت و عرفان هنري، همايش ادبيات و زبان‌شناسي و همايش نسخه‌شناسي برگزار مي‌شود.

در ادامه «اسماعيلي» انتشار كتاب را از بخش‌هاي ماندگار گردهمايي شيراز دانست و از چاپ چكيده مقالات اين گردهمايي خبر داد و درباره كتاب‌هاي در دست پژوهش سخن گفت.

به گفته وي، كتاب‌هاي "معماري ايلخاني در نطنز" نوشته شيلا بلر ترجمه ولی‌الله كاوسي، "جايگاه نثر شيراز و فارس در تحول نثر فارسي سده 7 تا 9 هجري" نوشته منوچهر دانش‌پژوه، "ديوان حافظ" به خط وصال، "مهر و حكاكي در ايران" از محمد جواد جدي و "كتيبه‌هاي يادماني فارس" نوشته محمد صادق ابوالقاسمي از جمله آثار مهمي است كه به واسطه اين گردهمايي منتشر شده است.

اسماعيلي افزود: تصحيح حواشي يا طبقات "صدريه و جلاليه" از دكتر عزت مقصودي، "حكمت هنر و زيبايي" از ديدگاه روزبهان بقلي نوشته سعيد بيناي مطلق، تصحيح كتاب "الامالي" از غياث‌الدين منصور دشتكي با ترجمه محمد بركت با نظارت دكتر قاسم كاكايي از جمله آثار در دست انتشار براي همايش «حكمت و عرفان هنری» گردهمايي مکتب شيراز است که برگزاری این بخش را انجمن با همکاری انجمن حکمت و فلسفه ایران صورت می‌گیرد. 

بيانيه گردهمايي مكتب شيراز - پنل «حكمت و عرفان هنری» زیر نظر انجمن حکمت و فلسفه ایران:  

يكي از ناشناخته‌ترين دوران‌های تاريخي فلسفه اسلامي، فاصله بين زمان خواجه نصيرالدين طوسي و ميرداماد است. در اين دوران دارالعلم شيراز مركز اصلي تدريس، تاليف و مباحثه در مورد فلسفه اسلامي است. 

انديشمندان بسياري در حوزه فلسفي شيراز در اين دوران ظهور كرده‌اند كه از قطب‌الدين شيرازي شروع شده، به صدرالدين محمد شيرازي (ملاصدرا) ختم مي‌شود. برخي از آنان عبارتند از: قاضي عضدالدين ايجي، ميرسيدشريف جرجاني، قاضي بيضاوي، صدرالدين دشتكي، غياث‌الدين دشتكي، جلال‌الدين دواني، محقق خفري، شمس‌الدين محمد لاهيجي، شاه داعي، روزبهان بقلي، محمود دهدار و محمد دهدار كه همه از ستارگان آسمان انديشه اسلامي در كلام، فلسفه و عرفان هستند.
 
اكثر كتب و آثار انديشمندان اين دوره به صورت نسخه‌هاي خطي در كتابخانه‌هاي داخل و خارج كشور پراكنده‌اند؛ لذا از يك طرف بسياري از انديشمندان ديگر اين دوره و اين حوزه ناشناخته‌اند و از سوي ديگر طرز انديشه آنان نيز بر ما چندان هويدا نيست. به علت همين ناشناختگي برخي از نويسندگان، اين دوره را دوره «فترت» فلسفه اسلامي نام داده‌اند؛ ولي ما به تبع برخي از صاحب‌نظران، نام «مكتب شيراز» و يا «حوزه فلسفي شيراز» را براي اين دوران بيش‌تر مي‌پسنديم. 

جالب آن‌كه پژوهشي كه اخيرا از سوي برخي از اعضاي كميته علمي اين همايش صورت گرفته است، نشان مي‌دهد كه از نظر حجم آثار، اين دوره پر تعدادترين آثار مكتوب را در ميان تمام ادوار تاريخ فلسفه اسلامي دارا است. لذا جاي تحقيق و تفحص بسيار دارد تا غبار از روي اين آثار بزداييم و حجاب از رخ انديشه اين دوران برگيريم. به خصوص آن كه چنين تحقيقي براي شناخت كيفيت تكوين و تكامل حكمت متعاليه ملاصدرا و چگونگي ارتباط آن با ديدگاه‌هاي فلاسفه قبل از وي، از اهميت خاصي برخوردار است. 

گردهمايي مكتب شيراز 13 و 14 آذر در تهران و 16 و 17  همين ماه در شيراز برگزار مي‌شود.