به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، كتاب «کارگردانی تئاتر پست مدرن» آفرينش معنا در نمايش، نوشته "جان ویتمور‌"  عصر روز گذشته (23 مرداد ماه) با حضور "صمد چيني فروشان" مترجم این اثر ، "همايون علي آبادي" منتقد هنری، "مريم جعفري حصارلو" کارشناس تئاتر و دکتر "فرهاد ناظرزاده کرمانی" نویسنده و مترجم در سراي اهل قلم نقد و بررسي شد. 

در ابتدای این نشست «صمد چینی فروشان» با بیان این که کتاب "کارگردانی تئاتر پست مدرن" نگاهی جامع به تئاتر پس از دهه 50 دارد، جریان تئاتری که تلاش دارد از زوال سنتی فاصله بگیرد، گفت: "ویتمور" در این اثر تمام عناصر صحنه ای را که در تئاتر سنتی با محدودیت مورد استفاده قرار گرفته ، در مقابل جریان جدیدی که از همه عناصر صحنه ای به یک اندازه استفاده می‌شود را از منظر نشانه شناسی بررسی کرده است.

وی ادامه داد: در بخش دوم کتاب ویتمور به بررسی تفاوت های کارگردانی پست مدرن با کارگردانی تئاترهای رئالیستی سنتی پرداخته می شود و در سراسر کتاب برای نشان دادن گوناگونی و تنوع کاربردهای نظام های نشانه ای، براي تحقق امکان ارتباط با تماشاگر، نمونه های از آثار کارگردانان معاصر و پست مدرن گرد آمده است.

«چینی فروشان» اضافه کرد: در واقع این کتاب اثری آموزشی در حوزه کارگردانی تئاتر پست مدرن با رویکرد نشانه شناسی است.

در ادامه دکتر «فرهاد ناظرزاده کرمانی» با بیان این که تولد هر کتاب تولد یک چراغ است، بیان کرد: این کتاب زیربنایی است و بسیار اهمیت دارد. از "صمد چینی فروشان" که این اثر را برای جامعه تئاتر دانشگاهی ترجمه کرده، تشکر می کنم.

وی گفت: هنر تئاتر مقوله ای دانشگاهی شده باید امکانات مادی و معنوی مرکز هنرهای نمایشی براي اطلاع رسانی و آگاهي رسانی در جهت تئاتر دانشگاهی پیش رود تا جریان تئاتر در مسير صحیح حرکت کند.

ناظرزاده افزود: ویتمور در این کتاب از رویکرد نشانه شناسی که رویکرد پساساختارگرایی است، به هنر کارگردانی نگاه کرده و به بررسی تئاتر پست مدرن در مقابل تئاتر مدرن پرداخته و نظام ارتباطی زبانشناختی، بصری، سمعی، بویایی و بساوایی را مورد بررسی قرار داده است.

«همایون علی آبادی» نیز در ادامه با بیان این که چینی فروشان این کتاب را به بسیار ساده و روان ترجمه کرده تا دانشجویان به راحتی از آن بهره مند شوند، عنوان کرد:  این کتاب کارگردانهاست.زیرا ویتمور در چند فصل به جزئی ترین مسائل نظام شناختی متفاوت که درگیر فرایند معناسازی در تئاترند، مثل نظام های دیداری، شنیداری و بساوایی پرداخته است.

وی با اشاره به این که تئاتر زبان اشارت است، اضافه کرد: ویتمور از حوزه زبان شناسی وارد بحث تئاتر شده تا از این عنصر برای ارتباطات صحنه ای استفاده کند. هنر تئاتر پست مدرن، به حداقل رساندن کلام و کلمه است تا سایر عناصر صحنه ای معنا را منتقل کنند.

«مریم جعفری حصارلو» نیز یادآور شد: کتاب کارگردانی پست مدرن چگونگی اجرای کارگردانی را مطرح می‌کند و به هدف کارگردانی تئاتر پست مدرن در جریان چند رسانه ای کردن عوامل صحنه می پردازد.