خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- «1621» عنوان خاطرات خودنوشت اسارت سیدحمیدرضا میرمحمدصادقی است. وی متولد1338 است و در زمان آغاز تهاجم عراق و جنگ تحمیلی، در گردان 330 توپخانه لشکر خوزستان فعالیت می‌کرد.

گردان صادقی ماموریت پیدا می‌کند برای محافظت از پاسگاه 25 در منطقه بین پاسگاه طلائیه و شلمچه مستقر شود. وی در همان روزهای اول جنگ به اسارت دشمن در می‌آید. خودش می‌نویسد: «... حدود یک کیلومتر به پاسگاه حمید مانده بود. محسنی با تمام سرعت به طرف پاسگاه در حرکت بود. طولی نکشید که پادگان حمید را در مقابل خود دیدیم؛ ولی ناگهان از اطراف جاده عراقی‌ها ما را محاصره کردند....دور تا دورمان سربازان عراقی بودند و همگی به ما می‌خندیدند. یکی از آنها در حالی که قاه قاه می‌خندید، ما را تفتیش کرد و رادیو جیبی مرا گرفت...صدای خنده سرباز عراقی رشته افکارم را در هم ریخت. سرباز عراقی خنده‌کنان می‌گفت: «وِن طهران؟ وِن گوگوش؟» یعنی تهران کجاست؟ گوگوش کجاست؟ یکی از دوستانم گفت :« خیلی دور است.» سرباز عراقی که کمی فارسی بلد بود، گفت: « ما تا فردا در تهران خواهیم بود.» بعد ما را با وضع رقت‌باری با شکنجه‌های روحی و جسمی فراوان، به طرف پادگان حمید حرکت دادند...»
 
کتاب «1621» در 7 فصل نوشته شده است. «به عشق میهن»، «درد اسیری»، «اردوگاه رمادیه»، «رویدادهای مشترک رمادیه و موصل»، «اردوگاه موصل»، «در آغوش وطن» و «سخن آخر» عنوان‌ فصل‌های کتاب است. در هر فصل نیز علاوه بر عنوان اصلی، عنوان‌های فرعی متناسبی هم برای موضوع‌ها انتخاب شده است.

میرمحمدصادقی در انتهای فصل «اردوگاه رمادیه» کتاب توضیح داده که چگونه هر یک از اسیران ایران شرح وظایفی داشتند. وی در این‌‌باره آورده است: «...در زندان‌های عراق افراد مختلف مسئولیت‌های گوناگونی داشتند. فردی به عنوان وزیر فرهنگ و ارشاد، زندانی دیگر به عنوان وزیر تعاون و بهداشت و... منصوب شده بودند و به این ترتیب می‌کوشیدیم با نظم بیشتری امور را اداره کنیم...»

نکته حائز اهمیت در کتاب این است که نویسنده، بر خلاف بیشتر کتاب‌های خاطرات آزادگان، وقایع و رویدادها و افراد ایرانی و عراقی را به دو بخش سیاه و سفید تقسیم نکرده و کوشیده با رعایت ملاحظات اخلاقی و مسائل امنیتی، واقع جریان‌ها و حوادث دوران اسارت را بازگو کند و با شهامت و صداقت، مخاطب خود را با حقایق اسارتگاه‌های عراق و رفتار واقعی اسیران ایرانی و زندانبانان عراقی آشنا کند و زوایای کمتر شناخته‌شده اسارت را به او نشان دهد.

در این کتاب، ما تنها شاهد مظلومیت، غم و اندوه، بی‌یاوری، بذله‌گویی، خوش‌مشربی و اخلاق حسنه صِرف اسیران ایرانی یا دست‌انداختن زندانبانان دشمن و در مقابل سبعیت، بی‌رحمی، درنده‌خویی، بلاهت و بی‌ایمانی عراقی‌ها نیستیم. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: 

« ...عراقی‌ها تصمیم گرفتند 180 نفر دیگر را هم به موصل ببرند. این کار شش ماه بعد از زمانی صورت گرفت که حدود 50 نفر از برادران کم‌سن را که یازده تا شانزده ساله بودند، به اردوگاه آورده بودند. بقیه برادران سعی می‌کردند آنها را با مسائل آشنا کنند تا گول عراقی‌ها را نخورند و به آنان ملحق نشوند. افسوس، خیلی زود 180 نفر از همین برادران را که زحمت بسیار می‌کشیدند، از رمادیه بردند. من جزو این گروه بودم و از رمادیه به موصل انتقال یافتم. بعداً فهمیدم تعدادی از این برادران کم‌سن‌وسال در دام علی رحمتی و عراقی‌ها افتادند و به تباهی و فساد کشیده شدند...»

نویسنده که 119 ماه اسارت را تحمل کرده و در 29 مرداد1369 آزاد شده است، برای انتشار آثارش شتاب نکرده است. به گفته میرمحمد صادقی نگارش کتاب پنج سال طول کشیده و تاریخ پایان نوشته‌هایش نشان می‌دهد که نوشتن آنها در تیرماه 1379 تمام شده است و پانوشت‌ها نیز موید این است که زمانی دراز از نگارش تا چاپ و انتشار کتاب طول کشیده است. در پشت جلد کتاب آمده است: 

«...زمان گذشت و شب فرا رسید. ساعت 10 شب درِ اتاق ما و افسران ایرانی را باز کردند. عراقی‌ها در حالی که کابل در دست داشتند، ما را بیرون آوردند. دو مینی‌بوس در مقابل ما ایستاد. یکی از افسران عراقی گفت:  می‌خواهیم همه شما را برای اعدام به بیرون از بصره ببریم. بعضی از افراد طوری که عراقی‌ها متوجه نشوند، گریه می‌کردند...» 

نام کتاب برگرفته از شماره کارت صلیب سرخ جهانی‌ نویسنده «1621» انتخاب شده است. 

«1621»، خاطرات اسارت سیدحمیدرضا میرمحمدصادقی، با شمارگان یک‌هزار نسخه، 304 صفحه، قطع رقعی، به بهای 110 هزار ریال، از سوی نشر آرما در سال جاری (1393)  روانه بازار نشر شده است.