به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، انوره دو بالزاک، نویسنده، مورخ و جامعه‌شناس مطرح فرانسوی، در 18 آگوست سال 1850 از دنیا رفت؛ نویسنده‌ای که با آثارش بر بسیاری از بزرگان ادبیات مانند چارلز دیکنز، ادگار آلن‌پو، داستایوفسکی، ویلیام فاکنر و گوستاو فلوبر تاثیر گذاشت.

بالزاک در سال 1799 میلادی در یکی از شهرهای غربی فرانسه به دنیا آمد و در 51 سالگی از دنیا رفت. او که به دلیل به دنیا آمدن در روز عید «سنت اونوره»، اونوره نام گرفت، تحصیلات ابتدایی را در مدرسه‌ای شبانه‌روزی آغاز کرد و در همان‌جا هم علاقه خود را به نوشتن نشان داد، گرچه آثاری که می‌نوشت جدی گرفته نشد و حتی برخی او را مسخره کردند.
 
او بعد از چند سال مدرسه را رها کرد و به همراه خانواده‌اش به پاریس رفت و در آن‌جا با فرهنگ و زبان یونان و روم آشنا شد. بالزاک در این شهر مدرک خود را در رشته حقوق دانشگاه «سوربن» گرفت و تحصیل و فعالیت در این رشته او را با مسایل قضایی و اجتماعی آشنا کرد.

او که به اصرار پدرش رشته حقوق را در دانشگاه برگزیده بود بعد از مدتی فعالیت در این حوزه به سوی ادبیات گرایش پیدا کرد و چند رمان عامه‌پسند و فکاهی نوشت. این نویسنده که امروز به عنوان پیشوای مکتب رئالیسم اجتماعی در ادبیات شناخته می‌شود آغاز خوبی در این حوزه نداشت و از نظر مالی هم شکست خورد با این حال با پشتکار به کار خود ادامه داد.

این نویسنده پركار از سال 1822 تا 1825 بیش 10 رمان نوشت و آن‌ها را با نام‌های مستعار منتشر کرد. سال 1831 سرآغاز خوبی برای بالزاک بود. رمان «چرم ساغری» وی با استقبال مواجه شد و انگیزه نوشتن را در او تقویت کرد. این‌گونه بود که وی «بابا گوریو» را در سال 1835 با قلمی تاثیرگذارتر خلق کرد و نامش در تاریخ ادبیات جهان جاودانه شد. حوادث داستان «بابا گوریو» در سال 1819 و در شهر پاریس روی می‌دهند؛ آن‌جا که زندگی سه شخصیت داستانی دوبالزاک با هم در می‌آمیزد و یکی از مطرح‌ترین رمان‌های جهان را می‌سازند. رمان «بابا گوریو» در آغازین هفته‌های انتشارش به زبان فرانسه نقدهای متفاوتی دریافت کرد. برخی بالزاک را به سرقت ادبی متهم کردند و اثر وی را سرشار از جزییات اضافی و تصاویر بیش از حد ساده از شهر پاریس دانستند؛ هرچند وی نیز اتهام آن‌ها را در مقدمه چاپ بعدی کتابش بی‌پاسخ نگذاشت.

رمان «بابا گوریو» نوشته اونوره دوبالزاک نخستین بار در سال 1334 و با ترجمه م.ا.به‌آذین در ایران منتشر شد و سپس با ترجمه‌هایی از مهدی سحابی، ادوارد ژوزف، محسن سلیمانی نیز در اختیار مخاطبان ایرانی قرار گرفت. در سال 1392 نیز ترجمه مهدی سحابی از این رمان برای سومین بار به کتابفروشی‌ها آمد.

ترجمه فارسی آثار دوبالزاک سال‌هاست که به کتابفروشی‌های ایران راه یافته‌اند، با این حال ترجمه و بازچاپ نوشته‌هایش همچنان ادامه دارند. «زن سی‌ساله» نخستین بار در سال 1335 از سوی انتشارات امیرکبیر منتشر شد و ترجمه محمد آریان از این اثر در سال جاری (1392) در نوبت چاپ قرار گرفته است. مروارید آرمان و علی‌اصغر خبره‌زاده نیز این رمان را به فارسی ترجمه کرده‌اند.

چاپ جدید رمان «زنبق دره» با ترجمه به آذین نیز یکی از آثار دیگر بازچاپی در سال 1392 خواهد بود که انتشارات فردوس آن را روانه کتابفروشی‌ها می‌کند. رمان مطرح «اوژنی گرانده» نیز در فهرست کتاب‌های در انتظار انتشار قرار گرفته است. وحید منوچهری واحد مترجم این اثر و انتشارات جامی ناشر آن است.

از بالزاک بیش از 90 رمان و داستان کوتاه به جای مانده است و خود او نام «کمدی انسانی» را برای مجموعه آثارش برگزیده است. نوشته‌های این نویسنده فرانسوی به شدت تحت تاثیر زندگی شخصی و اجتماعی‌اش بود. اطرافیانش به شخصیت‌های اصلی رمان‌هایش تبدیل شدند و وضعیت طبقه‌های مختلف اجتماعی جامعه آن روز فرانسه، در آثارش بازتاب داشتند.

علاوه بر مترجمان نام برده شده، افرادی مانند رضا سیدحسینی، پرویز شهدی، سیروس نویدان، روشن آغاخانی، هوشیار رزم‌آزما، اردشیر نیک پور، عنایت‌الله شکیباپور، هژبر سنجرخانی، محمدمهدی پورکریم، مصطفی مفیدی، فرهنگ رازی، ‌سعید نفیسی، صادق سرابی، مهشید نونهالی و فائزه رنجبران نیز در ترجمه آثار بالزاک اهتمام کرده‌اند. 

«شوان‌ها»، «گوبسک رباخوار»، «چرم ساغری»، «سرهنگ شابر»، «اورژنی گرانده»، «عشق کیمیاگر»، «مادام دولاشانتری»، «دختر چشم طلایی»، «باباگوریو»، «زنبق دره»، «سزار بیروتو» و «خاطرات یک کشیش دهکده» برخی از آثار ترجمه شده بالزاک به زبان فارسی هستند.

بالزاک که انسان‌های زیادی را در زندگی شخصیت‌های داستانی‌اش شریک کرده بود، در سال 1850 در تنهایی درگذشت. ویکتور هوگو تقریبا تنها شخصیتی بود که در کنار او باقی ماند و حتی بسیاری از مخاطبان و همشهری‌های او هم متوجه درگذشت خالق «باباگوریو» نشدند.