«آستن هنری لایرد» انگلیسی در سال 1849 در حوالی نینوا در حال حفاری کاخ سناخریب بود که الواحی را یافت و بعدا هرمزد رسام (آشوری ایرانی تبار) در تپه کیونچیک/Kuyunjik مجموعه دیگری پیدا کرد و درنهایت 25 هزار لوح و گل نبشته به عنوان بزرگ‌ترین اسناد بین‌النهرین به موزه بریتانیا فرستاده شد.
آشوربانیپال علاقه خاصی به جمع‌آوری کتیبه‌ها و گل نبشته‌ها داشت و به همین خاطر لوح‌های سومری و بابلی را نیز در کتابخانه مدرن خود جمع‌آوری و دسته‌بندی کرد. خیلی از الواح در زمان وی رونویسی نیز شد و به صورت مدرن دسته‌بندی و جای سازی شد.
به هر حال آنچه وی گرداوری کرد و بقایای آن کشف و ضبط شد را به عنوان اولین کتابخانه مدرن و سیستماتیک جهان شناخته‌اند و کسی منکر این موضوع نیست.
اما سؤال اینجاست که امروز «تمدن‌سوزان» جعلی مانند «جیمی بغدادی»ها( که سالها در لندن پناهنده بودند) و اوباشان انگلیسی ماسک به صورت(مستر جیمز) و ساکن موقت موصل، آیا همان هدفی را دنبال می کنند که نسخه علی‌البدلشان – طالبان- با بمب، مجسمه‌های بودا را در افغانستان تخریب کردند؟
واقعیت این است که تاریخ تمدن را نمی‌توان تخریب کرد و تمدن سازان دروغین نمی‌توانند عظمت همیشگی میان رودان را تغییر دهند.
«هاینریش هاین»گفته است:وقتی کتاب‌ها سوزانده شود، این درنهایت مردم هستند که سوزانده می‌شوند.
نظر شما