به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، این مجموعه شعر دومین دفتر از پنج دفتر تازه منتشر شده عزیزی است و شعرهای سال 1374 تا 1384 این شاعر را در برمی‌گیرد.

88 قطعه شعر سروده شده در قالب سپید و نیمایی در این دفتر گنجانده شده است که پیرامون موضوعات اجتماعی، عاطفی و فلسفی سروده شده‌اند.

«این روزها»، «می‌گریزی»، «در اعماق گم»، «چراغ را روشن کن»، «از تو که می‌سرایم»، «بگذار یادگار بماند»، «باران می‌بارید»، «من در تو جاری‌ام»، «گفتی مرا»، «گریزگاهی نیست»، «هوای کوه و سفر دارم»، «دیگر نهیب عقل را»، «هیچ‌کس این‌جا نمی‌خندد»، «مه آمده است»، «مرگ»، «من گردباد عادت بی‌تابی که‌ام؟»، «ای گنگ بی‌نهایت»، «می‌وزد باد»، «گفتند»، «نوروز»، «امروز را شاید نبینم» و «روزنامه‌ها را ورق می‌زنم» عنوان برخی از شعرهای این دفتر هستند.
 
نمونه شعری از این مجموعه با عنوان «مِه بود»:
«باران می‌بارید
آرام و یک‌ریز
مه بود
و صورت آرزوهامان گم
در مه
از بهار می‌گفتیم
از وزش نرم دل‌هامان به سوی هم
و صدای تبر بود که می‌آمد
و درخت بود که در خود مچاله می‌شد
در مه راه می‌رفتیم
در مه سخن می‌گفتیم
و باران بود که بر ما می‌بارید
نرم و پایان‌ناپذیر
و صدای تبر بود که نزدیک‌تر می‌شد.»

محمد عزیزی متولد 1335، شاعر، نویسنده، مدیر مسوول نشریه «رودکی» و مدیر نشر روزگار است.

مجموعه شعر «اما شغاد را چه‌ کند در پس درخت» در 168 صفحه، شمارگان 1650 نسخه و قیمت چهار هزار تومان توسط نشر روزگار منتشر و راهی بازار کتاب شد.