به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از پایگاه خبری محیط، عواد یوسف از مهمترین چهره‌های ادبی جهان عرب بود که ده‌ها مقاله و پایان‌نامه درباره اشعار و کارهایش نوشته شده است. عموم اشعار او جوهره میهن‌پرستانه داشت و همین مسئله باعث شده بود تا در میان شعرای عرب از جایگاه ویژه‌ای بر خوردار شود.

او پس از جنگ اعراب و رژيم صهيونيستي در 1967 که به جنگ «نکبت» مشهور شد شعری با عنوان «این گونه سندباد آواز خواند» سرود که برایش لقب «سندباد شعر عرب» را به ارمغان آورد.

عبدالمنعم عواد یوسف در سال 1933 در استان «القلیوبیه» در شمال قاهره به دنیا آمد. در سال 1957 لیسانس ادبیات خود را از دانشگاه ادبیات قاهره دریافت کرد و در سال 1964 نیز دیپلم مطالعات را گرفت. پس از آن وارد حرفه معلمی شد و در قاهره به تدریس زبان عربی پرداخت.

از مهمترین آثار عواد یوسف می‌توان به «آغوش خورشید» 1966، «آوازهای پرنده غریب» 1972، «شیخ نصر الدین و عشق و صلح»، 1974، «برای عشق است که آواز می‌خوانم» 1976، «نور در شهرهای شلوغ» 1980، «این گونه سندباد آواز خواند» 1983، «میان من دو دریا» 1985، «همان گونه که مردم می‌میرند مرد» 1995 و «آینه‌ها و چهره‌ها» 1999 اشاره کرد. وی یک دیوان شعر برای کودکان نیز سروده که «چشم‌های سحر» نام دارد و در سال 1990 منتشر شده است.

وی جوایز متعددی را به دست آورده است که از جمله آنها می‌توان به جایزه جشنواره شعر دمشق در سال 1960 و جایزه نخست ادبیات مدرن 1962 اشاره کرد.