به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) به نقل از خبرگزاري مكزيك، اين مراسم در ميان موجى از فريادهاى زنده باد، همراه تشويق‌هاى ممتد در قصر هنرهاى زيبا در پايتخت مكزيك برگزار شد.

عواقب ناشى از تصلب بافت‌هاى شش كه يكسال پيش توسط پزشك معالجش تشخيص داده شده بود، مونسيوايس پديدآورندۀ آثاري چون «روزهاى به ياد ماندنى» و «عشق از دست رفته» را از زمان بسترى شدن در بيمارستان دچار چنان بحرانى كرد كه در پى آن اين نويسندۀ سرشناس حوالي ساعت  ١٤روز يكشنبه چشم از جهان فرو بست.

كارلوس مونسيوايس آسوس ٤ مى ١۹۳۸ در پايتخت مكزيك ديده به جهان گشود. خوسه اميليو پاچكو در مورد اين منتقد و طنزنويس مي‌گويد: وى يگانه نويسنده‌اى است كه به شناخت مردمى نائل آمد چراكه مردم حتى در خيابان‌ها هم او را مي شناختند.

مونسيواس، گزارشگر و بازتابانندۀ زندگى روزمره و همچنين هنر و شخصيت‌هاى محبوب شهروندان مكزيكى، آثار بسيارى در قالب مقاله، حكايت و زندگى‌نامۀ چهره‌هاى موثر جهان مكزيك، از جمله اديب و تاريخ دان شخيص سالوادور نوو، از خود بر جاى گذاشت.

وي در دانشكده اقتصاد و همچنينن دانشكده فلسفه و ادب دانشگاه ملى مكزيك به كسب تحصيل پرداخته و در جنبش دانشجويي سال ١۹٦٨شركت داشت. 

جوايز ارزندۀ متعددي از قبيل جايزه پرينسيپه كلاؤس كشور هلند در سال ١۹۹۸، مدال گابريل ميسترال شيلي در سال ٢٠٠١، جايزۀ "فيل" ادبيات گوادالاخارا و نيز دكتراي افتخاري از دانشگاه آريزونا در سال ٢٠٠٦ به اين نويسنده تعلق گرفت.

وي در يكى از مصاحبه‌هايش در سال ٢٠٠٦ كه در خانه شخصى اش صورت گرفت چنين گفت : وجود 60 يا 70 ميليون مكزيكى كه در فقر و تحت اسفناك‌ترين شرايط، با انبوهى از مشكلات مسكن، سلامت، آموزش و اشتغال عمر مى‌گذرانند ننگى ناپذيرفتنى است. اين چنين كشورى تداوم نخواهد داشت، جامعه چنين چيزى را نمى پذيرد و جريان اجتماعى نيز آن را رد مى‌كند.

مونسيواس نويسنده اى جنجالى بود كه اعتقاداتش با دفاع از فقيران و بوميان پيوند خورده بودند. بسيارى از آثار او مشتمل بر تحليل هايى بر فرهنگ همواره مژده از جستجوى جامعه‌اى آزاده تر را مى دهد.

كنسوئلو سايزار، معاون شوراى ملى امور فرهنگى وهنرى مكزيك در مراسم ختم اين نويسنده اظهار داشت: با عزيمت مونتيوايس، قرن بيستم نيز به پايان خود مى‌رسد؛ قرني كه نيمۀ دومش توسط كارلوس گزارش شد، نوشته شد، تحليل و نقد شد يا به بياني ساده‌تر قرني كه به دست او و براى نسل خود و براي تاريخ كدگذارى شد.

النا پونياتوسكا، نويسنده، مي گويد: با مرگ مونسيوايس اسپانيايى زبان‌ها چيزهاى بسيارى را از دست خواهند داد چراكه توانايى هاي زبانى مونسيوايس به بالاترين مراتب مى رسيد و او انسانى متفكر بود كه مى انديشيد و تفكر چيزى است شايستۀ تقدير، به ويژه در روزگاران امروز.

پيكر مونسيوايس به مدت سه ساعت در هنرهاى زيبا در معرض ديدار عموم قرار گرفت و شركت كنندگان به هنگام آخرين خداحافظ گويى سرود ملي مكزيك را سرودند و فريادهاي زنده باد همراه با تشويق‌هاى فراوان سر دادند.