«نگاهي انتقادي به نظريه آلستون درباره تجربه ديني» عنوان نشست چهارشنبه موسسه حكمت و فلسفه ايران است.\
تمام تجربههاى عرفانى، تجربه دينى خوانده مىشود، زيرا بيشتر تجربههاى عرفانى در سنن دينى اتفاق مىافتند و تعبيرى دينى مىيابند. در مباحث فلسفه دين و عرفان، بحثهاى مشترك فراوانى وجود دارد كه نشان مىدهد در تلقى فيلسوفان، اين دو تجربه در واقع يك نوعاند و از يك سنخ به شمار مىروند.
به اعتقاد ويليام آلستون، تجربه خداوند در نسبت با اعتقادات ديني همان نقش معرفتي را ايفا ميکند که ادراک حسي نسبت به باورهاي ناظر به جهان طبيعي. يعني همان طور که ادراک حسي پايه اساسي معرفت ما به جهان طبيعي است، پايه اساسي شناخت ما از خدا نيز هست.
آلستون گزارههاي الهياتي را موضوعاتي قابل تجربه و امري كاملا پيچيده ميداند. به باور وي، اگر ما تجربه عرفاني را به عنوان وسيله مشاهده نفي كنيم، در اين صورت واضح است كه گزارههاي درباره خدا به طور مستقيم قابل آزمون نيست.
وي در پاسخ به اين سوال كه آيا بشر در قالب مفاهيم و الفاظ متداول خود، مىتواند خدا را بشناسد و درباره او سخن بگويد يا نه، ميگويد كه مىتوان زبانى ساخت كه به مدد مفاهيم آن به شكل حقيقى درباره خداوند سخن گفت.
آلستون كتابهاي متعددي در حوزه معرفتشناسي ديني تأليف كرده است كه از ميان آنها ميتوان به «ادراك خداوند» اشاره كرد كه اين حوزه اثري كلاسيك به شمار ميآيد.
نشست «نگاهي انتقادي به نظريه آلستون درباره تجربه ديني» چهارشنبه، 26 خرداد، ساعت 16:30 در موسسه آموزشي پژوهشي حكمت و فلسفه ايران به نشاني خیابان نوفللوشاتو، کوچه آراکلیان، شماره 6 برگزار میشود.
نظر شما