به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از واشنگتن پست، «جاناتان کول» در کتاب جدید خود با عنوان «دانشگاه بزرگ آمریکایی» به بررسی روند شکل‌گیری دانشگاه های مهم آمریکا از جمله دانشگاه‌ جان هاپکینز، ویرجینیا، کالیفرنیا، میشیگان و برخی دیگر پرداخته است.

به نوشته کول، دانشگاه‌های آمریکایی در قرن نوزدهم دانشگاه‌های دو کشور اروپایی را به عنوان الگوی خود برگزیدند: اول دانشگاه‌های آلمان که تاکید آنها بر پژوهش‌هایی بود که می‌توانستند از طریق سمینارها و آزمایشگاه‌ها دانشجویان را رشد دهند. دوم دانشگاه‌های انگلیس که تاکید آنها بر آموزش‌های گروهی و خصوصی دانشجویان بود.

به عقیده کول دانشگاه‌های مهم آمریکایی از جمله دانشگاه جان هاپکینز، مدل آموزشی دانشگاه‌های آلمان را برای خود برگزیدند. البته فراگیری مدل آلمانی ابتدا با مقاومت برخی موسسات آموزش عالی آمریکا روبه‌رو شد ولی این مدل با پی‌گیری رهیافت‌های جدید به مدل غالب دانشگاه‌های آمریکا تبدیل شد. کول در این بین نقش غول‌های بزرگ سرمایه‌داری آمریکا و یارانه‌هایی که آنها برای کارهای پژوهشی در نظر می‌گرفتند را، کلیدی می‌داند. ولی کول معتقد است که دانشگاه‌های فرانسوی حتی تا امروز هم تاثیر اندکی بر آموزش عالی امریکا داشته‌اند.
 
او سپس به بررسی آموزش عالی آمریکا پرداخته و مشکلات آن را گوشزد می‌کند. نسخه‌ای که کول برای آموزش عالی پیچیده، تاکید بیشتر بر علوم انسانی است. او در پایان کتاب خود نوشته است: اختلاف بین رشد مبالغ هزینه شده در علوم و علوم انسانی نگران کننده است. علوم انسانی در فهم ما از زبان‌ها و فرهنگ‌های دیگر و همچنین ارزش ها و ادعاهای اخلاقی که داریم، ضروری است. در دنیایی که به طور فزاینده در حال وابسته شدن به اقتصاد و رفاه … و همچنین امنیت ملی ماست، نبود برنامه‌ای قابل توجه برای تقویت سهم ما در این بین، چیزی کمتر از یک فاجعه ملی نیست.