به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، دومین نشست موسیقی با محوریت «حیات موسیقایی شهید آوینی در حوزه هنری انقلاب اسلامی» با ارائه سیدامین موسوی، سرپرست حوزه ریاست و روابط عمومی به‌عنوان دبیر نشست و با حضور سیدعلیرضا میرعلینقی، روزنامه‌نگار، پژوهشگر و منتقد هنری و رضا مهدوی، پژوهشگر، منتقد و برنامه‌ساز رادیو و تلویزیون، روز شنبه ۲۱ فروردین‌ماه از ساعت ۱۳ الی ۱۵ به صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار شد.
 
در ابتدای جلسه، سیدامین موسوی ضمن عرض خوش‌آمدگویی به تمامی حاضران در جلسه، جهت برگزاری این کرسی از معاونت پژوهشی دانشگاه سوره و مشارکت برای گرامیداشت سالروز شهادت شهید آوینی تشکر و قدردانی به‌ عمل آورد.
 
سپس سیدعلیرضا میرعلینقی، به معاشرت ۲ ساله خود با شهید آوینی درسال ۶۹ اشاره کرد و گفت: در همراهی با ایشان یک شتاب در آموختن و عصاره را شاهد بودم؛ علاقه اصلی شهید آوینی در گام ابتدایی به ادبیات، گام دوم به سینما و گام سوم معماری بود و در زمینه موسیقی نیز جسته و گریخته حضور داشتند با وجود اینکه نوازنده ویالون بودند ولی تا سال‌ها بعد از شهادت هیچ‌کس نمی‌دانست.
 
وی حیات موسیقایی شهید آوینی را به سه دوره تقسیم‌بندی کرد و افزود: اولین حضور شهید آوینی غریزی و روشنفکری بود ولی نه به معنای امروزی حاضر که با سطحی‌نگری همراه است بلکه به طور عمیق و دانسته به رگه‌های موسیقی کلاسیک و ایرانی آن دوره می‌پرداخت؛ شهید آوینی، زنده‌یاد فرهاد مهراد و فریدون فروغی با برداشت از لئورنارد مک لوهان و امثال او یک برداشت ایرانی از موسیقی جهان ارائه دادند.
 
میرعلینقی در ادامه اذعان کرد: شهید آوینی در دومین دوره تحول موضع خود درباب موسیقی سرسخت می‌شود و با یک نوع افراط و بدبینی همراه است که با فقهای متشرع آن دوره هم‌قدم بودند، ولی شهید والامقام آرمان‌خواهی مطلق در ذهن داشتند و این مطلق‌خواهی را از حضور در میادین جنگ به طور گسترده می‌توان دانست. سومین دوره، دوره تحول حیات فکری شهید آوینی نیز بود که در کنار شناخت موسیقی، تفکیک و تعالی فکر انسان را مهم می‌دانستند.
 
در ادامه این نشست نیز، رضا مهدوی با اشاره به  شعور انقلابی شهید آوینی او را به الگویی جسورانه و آزاداندیشانه تبدیل کرد و گفت: روز شهادت و تشییع پیکر او با حضور رهبر فرزانه انقلاب ملموس بود و همیشه در ذهن من جای پرسش است اگر زنده می‌ماندند حوزه هنری الان به چه شکل بود.
 
وی خاطرنشان کرد: شهیدآوینی نه به عنوان فیلسوف، نویسنده و کارگردان بلکه وسعت‌دهنده افکار جوانان آن دوره در حوزه هنری بودند، البته که برای جذب حداکثری جوانان مخالفان سرسختی داشت.
 
مهدوی در ادامه اذعان کرد: شهید آوینی با عزم راسخ مدیریتی و انگیزه کارکنان به یک شاخصه بی‌بدیل برای نظاره گران تبدیل شد و این شهید والا مقام در دهه ۶۰ نشان داد که با موسیقی بی‌کلام می‌شود هدف‌نوازی کرد و ایشان شخص روشنفکری در این زمینه بود و حوزه هنری در تمام این سال‌ها نوک‌پیکان هدف را دنبال می‌کند با وجود تمام مخالفان و منتقدان همیشه نیمه پرلیوان را می‌بیند.
 
وی در پاسخ به این سؤال که سابقه شکل‌گیری در حوزه هنری و اهداف مدنظر در آن به چه نحوی است، افزود: حوزه هنری در اوایل انقلاب بنیان شد، ولی در سال ۱۳۶۰ با حضور حسام‌الدین سراج و احمد انوشه شکل گرفت و در آن دوره هنرمندان زیادی همراهی کردند، ولی به دلیل مخالفت بسیاری از افراد مهاجرت کردند.
 
مهدوی افزود: در بخش نشر کتب و نشریه موسیقی ۱۵۰ جلد کتاب، 77 فصلنامه موسیقی و ۴۲ شماره ماهنامه موسیقی انتشار دادیم که کتاب‌های انتشاریافته در زمینه آموزش موسیقی، موسیقی نواحی، مذهبی، آهنگ‌سازی و سایر حوزه‌های  تخصصی بوده است. از سال ۱۳۷۰ تا ۱۳۸۲ نیز ماهانه، کنسرت‌های پژوهشی آموزشی با حضور بزرگان موسیقی ایران  در تالار اندیشه برگزار می‌شد و همچنین ۹ برنامه ققنوس ویژه موسیقی نواحی  در کنار ۲۱ جشنواره در سطح ملی برگزار شد که این اقدامات در نوع و در زمان خودش بسیار حرکت سازنده و تأثیرگذاری بوده است.
 
مهدوی در خصوص استفاده از تالار اندیشه برای علاقمندان توضیح داد: ما تالار را به گروه‌های موسیقی اجازه نمی‌دادیم، بلکه  از درآمد کنسرت  ۷۰ درصد را گروه می‌گرفت و ۳۰ درصد را حوزه. اگر از برنامه استقبال نمی‌شد صورتجلسه خوبی انجام می‌دادیم و بخشودگی برای حمایت گروه‌های‌های نوپا می‌زدیم.
 
وی همچنین افزود: اقدامات دیگری که در حوزه موسیقی انجام شد، ضبط ۴۰۰ ساعت موسیقی بوده که این کار از آثار دانشجویی تا آثار استادان و آثار ارکستری را شامل می‌شد که برخی آثار ارزش مذهبی، دینی و میهنی داشته است.

مهدوی گفت: از اقدامات دیگر واحد موسیقی حوزه، کمک به تأسیس هنرستان موسیقی و راه‌اندازی گروه موسیقی در دانشگاه سوره بوده که در بخش آکادمیک، اقدام بسیار خوبی بوده و با توجه به نیاز جامعه، این دو مرکز توانست جوانان فعال و تأثیرگذاری را تحویل جامعه هنری بدهد که همچنان در سطح حرفه‌ای مشغول فعالیت هستند و ما هم در بخش نشر آلبوم از برخی از آنها حمایت کردیم.
 
موسوی نیز، جامعه علمی دانشگاه سوره را موردنظر قرار داد و گفت: دانشگاه سوره تأثیر زیادی در جامعه هنری داشته و دارد و معتقدم علاوه بر سیستم مدیریتی این اشخاص توانمند هستند که در اقدامات مفید و بهنگام تأثیرگذارند و می‌توانند تأثیر مثبتی در جایگاه تخصصی خود داشته باشند.
 
میرعلینقی نیز در انتهای بحث خود افزود: اصطلاح موسیقی جهانی در گذشته به معنای سرکوب موسیقی ملی ایرانی است، ولی اکنون این معنا منسوخ شده و دنیا پذیرفت که موسیقی یک زبان همگانی است و به این معنا نیست که ترویج موسیقی جهانی باعث نادیده گرفتن موسیقی سنتی می‌شود بلکه ارزش و اعتبار مضاعف دارد.
 
در پایان جلسه نیز، سؤالات دانشجویان مطرح و به آنها پاسخ داده شد.