شنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۹ - ۱۰:۰۵
‎مردم‌شناسی خوراک میان ترکمن‌های یموت گنبدکاووس

‏‎طرح «مطالعه انسان‌شناسی خوراک و الگوهای تغذيه در بين تركمن‌های يموت گنبدكاووس» یکی از پژوهش‌های در حال انجام پژوهشکده مردم‌شناسی است.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، طرح «مطالعه انسان شناسی خوراک و الگوهای تغذيه در بين تركمن‌های يموت گنبدكاووس» یکی از پژوهش‌های در حال انجام پژوهشکده مردم‌شناسی است که به بیان موقعیت گنبدکاووس از نظر آب و هوا و نوع معیشت ترکمن‌های یموت ساکن در آن می‌پردازد.

زليخا قرنجيک، پژوهشگر مردم‌شناس گفت: یکی از مهمترین عناصر فرهنگی در میان اقوام و اجتماعات مختلف خوراک و آیین‌‏های مربوط به آن است. طرز تهیه، کاربرد و چگونگی استفاده خوراک‌های طبخ شده در میان اقوام مختلف شکل متفاوتی به خود می‏‌گیرد.

‎وی يكی از مهمترين راه‌های حفظ اين امر مهم را ثبت و ضبط اطلاعات مربوط به آن دانست و تصریح کرد كه اين اقدام توسط پژوهشكده مردم‌شناسی در حال انجام است.

این پژوهشگر افزود: گنبد کاووس با داشتن بلندترین برج آجری جهان با قدمت بیش از هزار سال بعد از گرگان به عنوان دومین شهرستان استان گلستان محسوب شده و دارای قدمت تاریخی و فرهنگی زیادی است و به لحاظ جمعیتی از تنوع قومیتی زیادی برخوردار بوده و بیش ازنیمی از جمعیت آن را اقوام ترکمن تشکیل می‌دهند.

به گفته وی، ترکمن‌های ساکن گنبد کاووس متشکل از سه ایل بزرگ یموت، گوگلان وتکه هستند و در بین این ایلات، ایل یموت به عنوان بزرگترین و اصیل‌ترین ساکنان این شهر تاریخی شناخته شده و به دوطایفه بزرگ آتابای و جعفربای تقسیم می‌شود.

این کارشناس مردم‌شناس ادامه داد: تحقیق حاضر به بررسی خوراک ترکمن دربین طوایف دوگانه ایل یموت با توجه به تفاوت‌ها و تشابهات آن خواهد پرداخت.

قرنجيک افزود: اکثریت ترکمن‌های یموت ساکن گنبدکاووس متشکل از افرادی هستند که از سال‌های گذشته تاکنون به دلایل مختلف از شهرها و روستاهای اطراف به شهر گنبدکاووس مهاجرت کرده و در محله‌های مختلف آن با فرهنگ و عادات غذایی که متاثر از نوع معیشت و محیط جغرافیایی قبلی آنان بوده ساکن شده‌اند. به عنوان مثال طایفه جعفربای که در گذشته از شهرهای گمیش تپه و بندر ترکمن به گنبد کاووس مهاجرت کردند، فرهنگ غذایی خود را که به دلیل نزدیکی این شهرها به دریا و داشتن شغل صیادی برپایه  مصرف غذاهای دریایی بود حفظ کرده و در مکان جدید نیز همچنان انواع ماهی‌ها را به خصوص در فصل زمستان ازمناطق دریایی یاد شده تهیه و مصرف می‌کنند.

این پژوهشگر خاطرنشان کرد: ترکمن‌های طایفه آتابای نیزدر گذشته به علت زندگی در دشت و داشتن شغل دامداری بیشتر از انواع گوشت قرمز و به علت دوری و ارتباط کمتر با مناطق دریایی کمتراز ماهی و فرآورده‌های آن استفاده می‌کردند. البته در سال‌های اخیر، پیشرفت علم و تکنولوژی، بالارفتن سطح سواد و آگاهی، مهاجرت و نیز ازدواج بین دو طایفه باعث ایجاد ارتباط بیشتر و آشنایی و رواج فرهنگ مصرف ماهی و فرآورده‌های آن شده است.

وی گفت: تحقیق حاضر ابتدا به بیان موقعیت گنبدکاووس از نظرآب وهوا و نوع معیشت ترکمن‌های یموت ساکن در آن پرداخته و سپس به بیان فرهنگ و عادات غذایی ترکمن‌های یموت ساکن این شهرستان از قبیل نحوه تهیه و پخت انواع غذاها، نان  و شیرینی‌های سنتی ترکمن با توجه به جایگاه آن در زندگی روزمره و مراسم‌های مختلف آیینی (در طول یکسال شمسی و قمری)، ادبیات عامیانه و نیزنقش خوراک ترکمن در اشتغال‌زایی افراد منطقه از طریق  صنعت  گردشگری و... خواهد پرداخت.

در ادامه عليرضا حسن‌زاده، ريیس پژوهشكده مردم‌شناسی درباره اين طرح گفت: یکی از حوزه‌های مهم پژوهش‌های پژوهشکده مردم‌شناسی فرهنگ غذا در ایران است. همایش خوراک و فرهنگ از سوی این پژوهشکده در سال ۱۳۸۴ برگزار و چند کتاب چون غذا در آیینه فرهنگ و خوراک و فرهنگ تا کنون منتشر شده است.

او با بیان اینکه یکی از خروجی‌های مطالعات مردم شناسی غذا در ایران اطلس مردم‌نگاری سرزمین است تصریح کرد: مسئله تغدیه و الگوهای متنوع آن در سطح جهان اهمیت فراوانی دارد.

ریيس پژوهشكده مردم شناسي در ادامه تاكيد كرد: فراموش کردن الگوهای غذاهای بومی و اصیل هر کشور یعنی نابود شدن بخش مهمی از دستاوردهای فرهنگی که طی سالیان طولانی برای شکل‌گیری آن تلاش شده است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها