هادی خوانساری، شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با ابراز تاسف از درگذشت علیرضا راهب، درباره شخصیت و فعالیت‌های این شاعر فقید، بیان کرد: علیرضا راهب نزدیک به 25 سال استاد و دوست من بود. این سابقه دوستی به حضور پررنگ و تاثیر‌گذار او در جلسه‌های «اندیشه» در دهه 70 برمی‌گردد. راهب همچنین علاوه بر نشست‌های انجمن ونداد که پایه‌گذارش بود در نشست‌های کافه فراموشی، همین‌‌طور جلسه‌های شعر که در کرج برگزار می‌شد، حضور داشت و به نقد شعر می‌پرداخت.
وی با اشاره به تاثیر‌گذاری راهب بر شاعران جوان ادامه داد: بسیاری از جوانان و نسل‌های گذشته از این شاعر درس آموختند و راه درست شاعری را به بسیاری آموخت. درگذشت راهب ضایعه بزرگی است.
خوانساری با اشاره به جلسات انجمن ونداد، ادامه داد: راهب در جلسات ونداد، افراد مختلف از سلائق گوناگون را به نیکی و مهربانی دور هم جمع می‌کرد و به همه آن‌ها تریبون می‌داد. این جلسات بسیار آبرومندانه برگزار می‌شد. شعر، موضوع اصلی جلسات ونداد بود و مباحث حاشیه‌ای جایی نداشت.
این شاعر افزود: او را ابتدا باید انسان خوب و مهربانی بدانیم. راهب شاعر شریفی بود. در دنیای، شعر پذیرای همه تفکرات بود و به‌عنوان یک انسانِ دیگر‌پذیر موفق شد صاحبان همه تفکرات را کنار هم جمع کند.
خوانساری گفت: راهب به نهاد و مرکزی وابسته نبود و جلسات ونداد به همت خود او برگزار می‌شد؛ البته برخی افراد که نشست‌های ونداد خوشامد آن‌ها نبود، زمینه تعطیلی آن می‌شدند اما با روحیه خستگی‌ناپذیر همچنان به راه خود ادامه می‌داد. اهل مماشات نبود و آنچه را که باید می‌گفت.
وی «دو استکان عرق چهل گیاه» راهب را تاثیر‌گذارترین کتاب وی دانست و بیان کرد: در حوزه شعر سپید، متبحر بود با شعر کلاسیک هم به‌خوبی آشنایی داشت. اواخر دهه 60 شاعری را آغاز کرد و به‌ویژه در تهران برای شعر به‌اصطلاح وزنه بود.
راهب، دانش‌آموخته رشته حقوق از دانشگاه تبریز بود و شعر را از سال‌های دهه ۶۰ آغاز کرد. وی 10 سال در شهر تبریز زندگی کرد و به زبان ترکی آشنایی داشت و شعر ترکی هم می‌سرود.
راهب که مدیر انجمن ونداد بود دو مجموعه شعر «دو استکان عرق چهل گیاه» و «عشق پاره وقت» را به یادگار گذاشته است.
مراسم تشییع این شاعر و ترانه‌سرای ۵۳ ساله شنبه (هفتم تیرماه) برگزار خواهد شد.
پنجشنبه ۵ تیر ۱۳۹۹ - ۱۷:۳۳
هادی خوانساری، با اشاره به تاثیر‌گذاری راهب بر جوانان علاقه‌مند به شعر گفت: در جلسات ونداد، افراد مختلف از سلائق گوناگون را به نیکی و مهربانی دور هم جمع می‌کرد و به همه آن‌ها تریبون می‌داد.
نظر شما