افراد زیادی به‌سراغ ثبت خاطرات خود از دوران اسارت نرفته‌اند
یوسف‌زاده دراین باره به ایبنا می‌گوید: در جريان عملیات بیت‌المقدس ما به اسارت نیرو‌های عراقی درآمديم. بيشتر بچه‌های اين گروه نوجوانانی 13 تا 17 ساله بودند از تیپ ثارالله شهر كرمان. در اوايل جنگ، حضور رزمندگان نوجوان در جبهه‌های دفاع مقدس برای عراقی‌ها تعجب‌برانگيز بود. ما بايد مانند دیگر اسرا وارد اردوگاه‌ها می‌شديم، اما صدام با دیدن تصاویر اسرای نوجوان تصمیم گرفته بود که از حضور ما استفاده ابزاری کند و یک جنگ تبلیغاتی علیه ایران به راه بیندازد، زيرا آنها در جریان عملیات بیت‌المقدس شکست خوردند و قصد جبران شكست را داشتند. اين جنگ روانی با اعتصاب غذایی پنج روزه به پايان رسيد و عراقی‌ها به خواسته‌های ما تن دادند و ما هم مانند سایر اسراء وارد اردوگاه شدیم.
این نویسنده با بیان اینکه نوشتن كار ساده‌ای نيست و افراد كمی به‌سراغ ثبت خاطرات خود از دوران اسارت رفته‌اند، درباره آثاری كه با موضوع آزادگان برای نوجوانان توليد و منتشر شده‌اند، می‌گوید: در این زمینه کتاب‌هایی که برای گروه سنی نوجوان نوشته شده باشد، بسیار کمتر از آثار تولید شده برای بزرگسالان است. درحالی‌که بخش زیادی از آزادگان ما 16 تا 18 ساله بودند حتی در بین اسراء افرادی هم بودند که کمتر از 16 سال داشتند. اینکه چگونه این نوجوانان توانستند سالهای طولانی اسارت را که گاهی 10 سال طول می‌کشید را تحمل کنند، درس‌های زیادی برای نوجوانان دارد و جای تاسف دارد که چرا نویسندگان راز این استقامت و موفقیت را ننوشته‌اند و به این مساله نپرداخته‌اند.
او در ادامه می‌افزاید: البته من از عملکردم در این زمینه تاحدی احساس رضایت خاطر دارم. به واسطه نوشتن کتاب‌هایی مانند «اردوگاه اطفال» که تا به حال هفت چاپ را ترجمه کرده و «آن 23 نفر» که به چاپ هفتادم رسیده است. این آثار هرچند برای گروه سنی بزرگسال نوشته شده اما مطالب به گونه‌ای روایت شده که مطالعه آن برای نوجوانان هم جذاب است زیرا موضوعی که در هر دوی این کتاب‌ها به آن پرداخته شده، نوجوانان هستند، چه در «آن 23 نفر» که موضوعش 23 نوجوان 13 تا 18 است چه در «اردوگاه اطفال» که درباره 400 نوجوان 17 تا 20 سال است. این کتاب جلد دوم خاطرات من و ادامه «آن 23 نفر» است. داستان زندگی نوجوانانی است که در اسارتگاه‌های عراق به یک‌باره بزرگ شدند. 400 نوجوان 17 تا 20 ساله است که روزی از اسارتگاه‌های مختلف عراق به «اردوگاه اطفال» منتقل شدند.
نوجوانان از «آن 23 نفر» و «اردوگاه اطفال» استقبال کردند
این نویسنده همچنین به استقبال خوب نوجوانان از این دو کتاب اشاره می‌کند و می‌گوید: کتاب‌ها را طوری نوشتم که برای نوجوانان هم جذاب باشد چون من هم روزنامه‌نگار بودم هم داستان‌‌نویس و خود به خود روایت‌های من در این کتاب‌ها شبیه داستان و قصه شده و خوشبختانه نسل نوجوان هم توانستند به خوبی با آنها ارتباط برقرار کنند، و الان بازخوردهای زیادی از خانواده‌ها گرفته‌ام که می‌گویند فرزندانشان که برخی شاید فقط 10 سال دارند این کتاب‌ها را از اول تا آخر خوانده‌اند.
یوسف‌زاده می‌افزاید: اینها نشان می‌دهد اگر درباره اسرای نوجوان، کتابی برای نوجوانان نوشته شود قطعا استقبال می‌کنند و روی‌شان تاثیر دارد مانند فیلم «آن 23 نفر» که تاثیر فوق‌العاده‌ای روی نوجوانان گذاشت و خانواده‌هایی که در سینما این فیلم را دیده بودند از تاثیر زیاد آن روی فرزندانشان می‌گفتند.
آزادگان را به عنوان الگو به نوجوانان معرفی کنیم
او معتقد است هرچه در این زمینه برای نوجوانان کار شود، ارزش دارد و درباره ضرورت تالیف آثاری در این حوزه می‌گوید: بگذارید مثالی برای‌تان بزنم، امیرشاه‌پسندی، نوجوان 16 سالهای است که وقتی با یکی از افسران سنگ‌دل عراقی که سابقه شکنجه در زندان‌های بغداد داشته مواجه می‌شود و افسر عراقی می‌خواهد اعترافی از این نوجوان بگیرد حتی با سوزاندن پاهایش با اتو هم نمی‌تواند از او اعتراف بگیرد و شکنجه را تحمل می‌کند و 6 ماه در بیمارستان بستری می‌شود. وقتی نوجوانی داستان امیر شاه‌پسندی را می‌‌خواند و می‌بیند که یک نوجوان هم سن خودش این چنین رشادتی به خرج داده که به ازای رهایی خودش حاضر نشده دوستانش را بفروشد و شکنجه‌ها را تحمل می‌کند، روی او هم تاثیر می‌‌گذارد.
یوسف‌زاده یادآوری می‌کند: با کنکاش در زندگی هرکدام از افراد موفق، می‌بینید که اغلب در دوره نوجوانی تحت تاثیر یک قهرمان بوده‌اند، حالا این قهرمان می‌تواند هرکسی باشد، مثلا یک هنرپیشه، یک موسیقی‌دان، یک سردار یا ... بنابراین چه بهتر که ما با معرفی آزادگان و نوشتن کتاب‌هایی از این دست آنها را به نوجوانان معرفی کنیم و بدانیم که این کتاب‌ها با استقبال نوجوانان مواجه می‌شود چون خیلی وقت‌ها که در مدارس می‌روم و با بچه‌ها صحبت می‌کنم با کمال تعجب می‌بینم که به شدت علاقه‌مندند که ببینند چه شده است. و این مساله نشان می‌دهد نسل نوجوان طالب این کارهاست اما متاسفانه ما چیزی نداریم که عرضه کنیم.
از همه نویسندگان انتظار داریم به این مساله بپردازند
او درباره دلیل کم‌توجهی نویسندگان به تولید آثاری در این زمینه برای نوجوانان توضیح می‌دهد: ما از همه نویسندگان انتظار داریم به این مساله بپردازند؛ چه نویسندگان حوزه انقلاب و دفاع مقدس و چه سایر نویسندگان. حتی آن‌هایی که دلخوری‌هایی از نظام جمهوری اسلامی دارند نباید از کنار این مساله به راحتی رد شوند چون مساله دفاع از آب و خاک ربطی به دولت یا حکومت خاصی ندارند. از سویی به‌هرحال ما در آینده نیاز به نسلی مقاوم، سلحشور و ذلت‌ناپذیر داریم و این امر درصورتی محقق می‌شود که بتوانیم نسلی قهرمان را به عنوان الگو به آنها معرفی کنیم و چقدر خوب است که همه نویسندگان ما وارد این عرصه شوند و نسبت به این مساله غفلت نکنند.
این نویسنده با اشاره به اینکه در این زمینه منابع زیادی وجود دارد که می‌تواند برای نویسندگان الهام‌بخش باشد، می‌افزاید: تا به‌حال ده‌ها جلد کتاب از خاطرات آزادگان از سوی موسسه فرهنگی پیام آزادگان یا انتشارات سوره مهر منتشر شده که نویسندگان می‌توانند از آنها موضوعاتی را فراخور سن نوجوانان استخراج کنند.
مشغول نوشتن جلد سوم خاطراتم هستم
یوسف‌زاده درباره تولید اثری در این زمینه مختص به نوجوانان می‌گوید: اغلب آثاری که نوشته‌ام مورد استقبال نوجوانان هم قرار گرفته مثلا «لبخند در قفس» و «رنج شیرین» از کتاب‌هایی است که قبلا منتشر شده‌اند و شامل مجموعه خاطرات من از اتفاقات شیرین و طنز اسارت است که کاملا متناسب با سن نوجوانان است. درحال حاضر هم مشغول نوشتن جلد سوم خاطراتم هستم که تکمیل کننده «اردوگاه اطفال» و «آن 23 نفر» است و اگر این کتاب را تمام کنم حتما به تالیف کتابی در این زمینه مختص به نوجوانان می‌پردازم.
نظر شما