غلام حسین زرگر، یکی از نویسندگان در حوزه خاطره‌نگاری است که خاطرات شهدا را گرد‌آوری می‌کند و می‌نویسد. فعالیت وی در این حوزه بهانه‌ای شد تا خبرگزاری ایبنا با این نویسنده راجع به کتاب «پیروزی در اسارت» به گفت‌وگو بپردازد.
دلیل انتخاب شهید یاسینی برای نگارش خاطرات ایشان و نام‌گذاری کتاب با عنوان «پیروزی در اسارت» چیست؟
این کتاب خاطرات یک افسر آزاده ایرانی در بند اسارت در دوران دفاع مقدس است. امیر جانباز آزاده، حسین یاسینی که در زمان جنگ، درجه سروان و معاون گردان را داشت در منطقه عملیاتی سومار در پایان جنگ به اسارت نیروهای بعثی عراق درآمد و مدت 26 ماه در اسارت به سر برد. وی یکی از معدود افسرانی بود که در دوران دفاع مقدس از ابتدا تا انتهای جنگ در جبهه حضور داشت و از خود رشادت‌های زیادی به یادگار گذاشت و کارنامه درخشانی در لشکر 88 زرهی سیستان و بلوچستان به نام خود به ثبت رسانده است.
شهید یاسینی در دوران اسارت نیز سعی می‌کرد با طرح برنامه‌های مختلف به اسراء روحیه دهد و محیط شکنجه و خفقان را برای آنها قابل تحمل کند، یکی از این برنامه‌ها تشکیل تیم فوتبال بود که بدنبال آن با هماهنگی چند نفر از افسران ایرانی و عراقی ترتیب یک مسابقه فوتبال داده شد، عراقی‌ها تصور می‌کردند چون اسرای ایرانی از قوای بدنی خوبی بخاطر شرایط اسارت برخوردار نیستند حتماً در مسابقه شکست می‌خورند، اما با انتخاب درست و چینش صحیح بازیکنان، عراقی‌ها چند دوره پیاپی در این مسابقات شکست خوردند و عنوان «پیروزی در اسارت» که برای این کتاب انتخاب شده به همین منظور است.
شما فرمودید که شهید یاسینی چگونه در شرایط سخت اسارت هم به دنبال ارتقای روحیه افراد بوده است. این گونه الگوها و اساسا دفاع مقدس چه تجربه مهمی برای گروه‌های مردمی و سیاسی کشور به دنبال دارد؟
اگر مسئولان سیاسی و در رأس آن ملت و مخصوصاً نسل سوم و چهارم انقلاب از رشادت‌ها و ایثارگری‌ها و شهادت بسیاری از زنان و مردان بخواهند عبرت بگیرند و درس بیاموزند و آن راه را ادامه دهند، خیلی درس‌های خوبی وجود دارد، به عنوان مثال در بعد سیاسی یا دیپلماسی اگر بخواهیم درنظر بگیریم، کشور ما در دوران جنگ افرادی مانند شهید چمران را داشت که استاد دانشگاه، نماینده مجلس و فرمانده جنگ‌های نامنظم بود و با سمت‌هایی که در آن زمان داشت به راحتی می‌توانست در جبهه شرکت نکند، ولی این سمت‌ها را در تهران رها می‌کند و اسلحه بدست می‌گیرد و با نیروهای همرزم و هموطنش از نوامیس و تمامیت ارضی دفاع می‌کند. یا شهید تندگویان که در آن زمان وزیر نفت بود در جبهه نیز حضور می یافت تا اینکه عراقی‌ها متوجه حضورش شدند و ایشان را به اسارت بردند و در بند اسارت به شهادت رساندند.
انقلاب اسلامی در زمان جنگ، وزرایی در این سطح داشت و اینها برای مسئولان رده بالا مخصوصاً وزرا و نماینده‌های مجلس، خود می‌تواند یک درس، کتاب و تجربه باشد. در زمانی که جنگ آغاز شد، ایران 40 میلیون نفر جمعیت داشت و همزمان 4 میلیون رزمنده در جبهه‌ها حضور داشتند و همین جمعیت 10 درصدی از این خاک و سرزمین دفاع کردند و ما مفتخریم که علی‌رغم جنگ‌های قبل که بخش‌هایی از این کشور مثل بحرین را از دست دادیم، امروز نه تنها یک وجب از خاک کشور را با طولانی‌ترین جنگ در عهد و زمان خود از دست ندادیم بلکه بیش از 72 اسیر را به اسارت درآوردیم.
در کتاب‌هایی مانند «پیروزی در اسارت» طبعا تجربه زیسته مردم در حوزه‌های مختلفی چون اقتصاد هم به تصویر کشیده می‌شود، چگونه این تجارب اقتصادی می‌تواند در شرایط کنونی در مدیریت مایحتاج عمومی جامعه مؤثر واقع شود؟
جمهوری اسلامی ایران مردم مقاوم و با انگیزه‌ای دارد که در بدترین شرایط اقتصای زندگی می‌کنند، شاید تعداد کمی از مردم در رفاه باشند، اما عامه این 80 میلیون جمعیت با فقر اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند، علی‌رغم این مشکلات که وجود دارد، آزمون‌های خیلی خوبی در این 40 سال بخصوص در 7 سال اخیر از سر گذرانده‌اند، اینها همان مردمی هستند که با وجود مشکلات اقتصادی در 22 بهمن در برف و سرما به خیابان‌ها می‌آیند تا از انقلاب و رهبرشان حمایت کنند، دولتمردان باید قدرشناس زحمات مردم، محبت‌ها و وفاداری مردم باشند و وظیفه دولتمردان است که این محبت را پاسخ دهند.
اگر در شرایط کنونی افرادی را می‌بینید که به فکر سودجویی هستند، اینها عامه مردم نیستند، اینها افرادی مثل سلطان سکه، خودرو و ... هستند که اقلام مورد نیاز مردم را به چند برابر قیمت عرضه می‌کنند، اینها وابستگان به افراد خودفروخته هستند که از داخل و خارج از کشور دستور می‌گیرند، ما مردمانی هم داریم که تمام سرمایه خود را به ماسک و مواد ضدعفونی تبدیل کرده و رایگان در اختیار مردم قرار داده‌اند. کسانی که گرانفروشی می‌کنند، تعدادی خودفروخته وابسته به دستگاه‌ها خاص هستند که می‌خواهند بدبینی ایجاد کنند و مردم را بر علیه نظام و حکومت به خیابان‌ها بکشانند. در حالی که کارخانه‌های تولید ماسک در دو شیفت بلکه بیشتر کار می‌کنند که این محصولات را بدست مردم برسانند.
مهمترین درس‌هایی که می‌توانیم از دفاع مقدس برای تدبیر جامعه امروز و مشکلاتی که در حال حاضر با آن مواجه هستیم مانند شیوع ویروس کرونا بگیریم، چیست؟
رزمندگان در دوران جنگ، واقعاً با دست خالی به نبرد با دشمنان می‌رفتند و از کمترین امکانات حتی سیم خاردار، کنف و گونی برای دفاع از جان سربازان وجود نداشت، ولی در طول همان سال‌های جبهه و جنگ به سراغ ساخت مهمات و سلاح‌ها رفتیم و به تنهایی توانستیم مقابل 36 کشور جهان بایستیم.
باید از این ایستادگی‌ها، خلاقیت‌ها و تجربه‌ها در تمامی بحران‌ها از جمله بحران جدید و ویروسی که کشور را درگیر کرده است استفاده کنیم، رادیو، تلویزیون و روزنامه‌ها و افرادی که به نوعی می‌توانند آگاهی مردم را ارتقاء دهند، استرس را در جامعه کاهش دهند و الان وقت این است که پزشکان یک جهاد انقلابی کنند و بدنبال منشاء این ویروس بروند، به همت دانشمندان ایرانی خیلی زودتر از ژاپن، آمریکا و چین خواهیم توانست داروی این ویروس را کشف کنیم درصورتی که جوانان ما جهادی کار کنند و به دنبال مطالعه و تحقیق بروند. در صورتی که ما می‌توانیم موشک نقطه زن دور برد چند هزارکیلومتر را بسازیم یقیناً پزشکان جوان می‌توانند این دارو را بسازند و فرمولی که می‌تواند جان هموطنان را نجات دهد کشف کنند.
کتاب «پیروزی در اسارت»، اثر غلام‌حسین زرگر در 295 صفحه، شمارگان 1000 نسخه، قیمت 24 هزار تومان با همکاری انتشارات آتشبار منتشر شده است.
نظر شما