رضا فاضل میگوید: به اعتقاد بک، در جایی که همه چیز به خطر تبدیل میشود، به نوعی دیگر هیچ چیز خطرناک نیست. در جایی که هیچ راه گریزی نیست مردم دیگر نمیخواهند درباره آن فکر کنند. این بوم ـ سرنوشتگرایی اجازه میدهد تا آونگ خلق و خوی سیاسی و شخصی در هر جهتی به حرکت درآید. جامعه خطر از حالت عصبی به بیتفاوتی، و برعکس تغییر حالت میدهد.