لطفي به خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، گفت: اين كتاب حاوي خاطرات نيم قرن موسيقي از زمان تولدم تاكنون و مبتني بر ديده‌ها و شنيده‌هايم است. 

وي با بيان اينكه «سفر عشق» سرگذشت موسيقي ايراني است، توضيح داد: در اين كتاب موسيقي از دوره قبل از رضاخان تاكنون بررسي خواهد شد و وضعيت موسيقي از ابتداي آن، چگونگي پيشرفت، سازمان يافتن و شكل هنري آن مورد ارزيابي قرار مي‌گيرد.

لطفي افزود: پرداختن به انواع موسيقي و رشد آن، مشكلات و مسايل اجتماعي موسيقي و هنرمندان فعال در اين زمينه در قبل و بعد از انقلاب در بخش‌هاي ديگر اين كتاب مورد بررسي قرار خواهد گرفت. يك فصل مجزاي كتاب هم به فعاليت هنري‌ام در خارج از كشور اختصاص دارد.

وي بخش‌هايي از «سفر عشق» را نوشته و در حال حاضر مشغول تكميل آن است.

شور؛ مادر دستگاه‌های موسیقی ایرانی: گرامر موسیقی دستگاهی  
لطفي در ادامه از چاپ كتاب‌ «شور مادر دستگاه‌هاي موسيقي ايراني» گفت و اظهار داشت: تاليف بخش اندكي از اين كتاب باقي مانده است كه تا ماه‌هاي آينده منتشر خواهد شد. شش ماه است كه يادداشت‌هاي كتاب را براي تكميل كردن پيش روي خود قرار داده‌ام و با تكيمل بخش‌هاي باقي مانده و بخش گرافيكي، آماده‌سازی اين كتاب كه گرامر موسيقي دستگاهي ايران محسوب مي‌شود، منتشر خواهد شد. 

کتاب سال شیدا؛ بدون چشم‌داشت مالی 
به تازگي دهمين و يازدهمين كتاب سال شيدا به همت محسن حجاريان و استاد لطفي از سوي نشر بيدگل منتشر شده است. وي درباره اين كتاب نیز توضيح داد: مقالات تخصصي اين كتاب توسط متخصصان موسيقي نوشته شده. محققاني كه در اين اثر مقاله دارند با عشق دروني به موسيقي مطالب خود را ارايه مي‌دهند، البته بدون هيچ چشم داشت مالي. 

وي افزود: انتشار اين كتاب از بيست سال پيش در آمريكا آغاز شد و تاكنون بايد 20 جلد آن منتشر مي‌شد؛ ولي به دليل مشكلات مالي تاكنون حدود 10 جلد آن منتشر شده است. بيشترين انگيزه چاپ اين كتاب رفع كمبود منابع اهل موسيقي در زمنيه نظري و شناخت موسيقي است. 

لطفي ادامه داد: انتشار اين كتاب در خارج از كشور با انگيزه استفاده ايرانيان خارج از كشور طراحي شده بود و من به شرايط عيني و دانش آنها براي چاپ توجه مي‌كردم. از اين رو مقالات كتاب براي عموم قابل استفاده‌تر بود.

وي گفت: در ايران سعي شده بيشتر مقالات تاليفي را مدنظر داشته باشيم تا ترجمه. هدف ما از انتشار اين كتاب تشويق دانشجويان و هنرجويان به علم و بخش نظري موسيقي است.

لطفي توضيح داد: اين كتاب افرادي را كه به پژوهش و تحقيق علاقه‌مندند تشويق مي‌كند آرام آرام به تحقيقات كوچك بپردازند تا در آينده زمينه‌هاي تحقيقاتي گسترده‌تر شود.

وي افزود: در گذشته محققاني چون دكتر مسعوديه و ديگران در بخش تحقيق و پژوهش دانشكده هنرهاي زيبا كه تنها دانشكده آن زمان بود شاگرداني را تربيت کردند و پرورش دادند كه امروز «پژوهش» براي آن‌ها اهميت زيادي دارد.

درباره موسسه «آوای شیدا»؛ تبدیل موسسه به بنیاد 
لطفي در حال حاضر در موسسه فرهنگي و هنري آواي شيدا به سه بخش توليدي و انتشاراتي، آموزش در مكتب‌خانه ميرزا عبدالله و كارگاه سازسازی نظارت دارد. 

در بخش توليدي و انتشاراتي اين موسسه تاكنون آثار صوتي «به ياد عارف»،‌ «جان جان»،‌ «سپيده»، «گريه بيد»، «به ياد طاهرزاده»، «به ياد درويش خان»، «چهارگاه»، «قافله سالار»، «آلبوم هميشه در ميان»، «پرواز عشق»، «بال در بال»، «يادواره استاد نور علي برومند»، «انتظار»، «رمز عشق»، «خموشانه»، «تنها يك خاطره»، «شور خورشيد»، «وطنم ايران»، «صبح سحر»، «يادواره عارف قزويني»، «اي عاشقان»، «پاسداشت از شيوه طاهرزاده» و «بهانه از توست» منتشر شده است. 

كتاب «چهره‌هاي گويا» و چند جلد از كتاب سال شيدا حاوي مجموعه موسيقي از آثاري مكتوب و منتشر شده موسسه فرهنگي هنري آواي شيدا محسوب مي‌شود.

به گفته لطفی، در بخش آموزشي نيز معلمان اين موسسه زير نظر او درباره روند آموزش و پروژه‌های تحقیقاتی گيرند تا بين عمل، نظر، نيازها و نحوه تدريس هماهنگی ایجاد شود. در کارگاه سازسازي نيز براي حمايت از سازسازي فعاليت‌هايی در اين موسسه انجام مي‌شود كه تاكنون بسيار تاثيرگذار بوده است.

لطفي تصميم دارد در آينده نزديك موسسه فرهنگي و هنري آواي شيدا را به «بنياد شيدا» تبديل كند. 

محمدرضا لطفي در 17 دي 1325 در شهر گرگان به دنيا آمد. در هنرستان موسيقي به مدت پنج سال به آموختن موسيقي پرداخت و موسيقي را نزد استاداني چون «علي‌اكبر شهنازي» و «حبيب‌الله صالحي» فرا گرفت. علي برومند، عبد‌الله دوامي، سعيد هرمزي از ديگر استادان وي به شمار مي‌آيند. در سال 1353 به عضويت گروه علمي دانشكده موسيقي درآمد و در همين سال همكاري خود را با راديو آغاز كرد. به مدت يك سال و نيم به عنوان مدير گروه موسيقي دانشكده موسيقي هنرهاي زيباي تهران به كار مشغول شد و پس از آن از اين سمت استعفا كرد. 

اين نوازنده تار در سال 1354 گروه شيدا را راه اندازي كرد و به همراه گروه عارف به سرپرستي «حسين عليزاده» به بازخواني و اجراي دوباره آثار گذشتگان پرداخت. كانون موسيقي «چاووش» را با همكاري هنرمنداني چون حسين عليزاده، پرويز مشكاتيان، علي اكبر شكارچي و غيره راه اندازي كرد و در طي يك فعاليت چشم‌گير آثاري از اين گروه به جاي ماند. 

محمد رضا لطفي در سال 1343 جايزه نخست موسيقي‌دانان جوان را نيز كسب كرد. وي در ايتاليا، فرانسه و آلمان كنسرت داشته است. او در سال 1365 به آمريكا مي‌رود و علاوه بر برگزاری كنسرت‌هاي متعدد در سراسر آمريكا، مركز فرهنگي هنري شيدا را در واشنگتن تاسيس مي‌كند. 

لطفي پس از سال‌ها دوري از وطن در مكتب‌خانه ميرزا عبدالله موسسه فرهنگي هنري آواي شيدا به آموزش علاقه‌مندان موسيقي در مقطع پيشرفته مشغول آموزش است.