به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) محسن جوادی معاون فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که صبح امروز در اختتامیه هشتمین جایزه پروین شرکت کرده بود ضمن قرائت پیامی اظهار امیدواری کرد جایزه پروین سهمی در توجه دادن نسل جوان هنرمند و شاعر ایرانی به غنای مضمون و سبک و سیاق شعری پروین ایفا کند.

متن پیام محسن جوادی  به این شرح است:

 پیش از آغاز سخن لازم می‌دانم سلام و مراتب تقدیر و تشکر وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب آقای دکتر صالحی را به خدمت حضار محترم ابلاغ کنم.
 
ایران خاستگاه شعر و هنر است و کم ملتی را می‌توان یافت که شعر و شاعری این چنین در میان آنان ارج و قرب داشته باشد.
اینکه مثلا دیوان حافظ در کنار قرآن زینت‌بخش هر خانه‌ای باشد یا شعر مولوی تفسیر قرآن به حساب آید نشان می‌دهد شعر چه جایگاه رفیعی در میان ایرانیان دارد. پروین از جمله شاعران جوان و نوپرداز و مستقل است که در اوج و بلندی شعر فارسی چشم‌های ناظران را مجذوب زیبائی و مضامین عمیق شعر خود کرده است. او که عمری کوتاه اما پربار داشت گاهی همچون پیری دانا و عارفی سالک از بی‌اعتنائی به غم دنیا و ناپایداری آن و عبرت گرفتن از بی‌مهری زمانه و لزوم داشتن شمعی برای گذر از یلدای زندگی این جانی به سوی سحرگاهان روشن می‌گوید.

 اما او این نگاه عرفانی را که برخلاف موارد مشابه آن در فلسفه‌های رواقی، هرگز بهانه بی‌توجهی به جامعه و به ویژه مردمان مستمند و رنجور نمی‌کند. وی سعادت را در برآوردن حاجت نیازمندان می‌داند و می‌گوید:
ای دوست، تا که دسترسی داری
حاجت برار اهل تمنا را
زیراک جستن دل مسکینان
شایان سعادتی است توانا را
 
وی هرگز با ظلم و ستم که منشا رنج و درد مردم است کنار نیامد و ثروت‌های انباشته را که در گوهرهای درخشان جلوه‌گری می‌کند حاصل اشک یتیمان دانست و شعر خود را به مدح و صله ارباب زر و قدرت نفروخت.
 
بر قطره سرشک یتیمان نظاره کن
تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست
پروین، به کجروان سخن از راستی چه سود
کو آنچنان کسی که نرنجد ز حرف راست
 
شعر پروین شعر اوج گرفتن آدمی و محدود نشدن او به خواسته‌های تن است.

یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خواندستی
بگفت ای بیخبر، مرگ از چه نامی زندگانی را
اگر زین خاکدان پست روزی بر پری بینی
که گردون‌ها و گیتی‌هاست ملک آن جهانی را

و البته این تعالی و نجات را نوعی بازرگانی و تجارت می‌داند که در قرآن کریم از آن به نام تجارت نجات‌بخش یاد شده است.
 
« یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکمْ عَلی تِجارَةٍ تُنْجِیکمْ مِنْ عَذابٍ أَلِیمٍ * تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُجاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوالِکمْ وَ أَنْفُسِکمْ ذلِکمْ خَیرٌ لَکمْ إِنْ کنْتُمْ تَعْلَمُونَ »

و به گفته پروین این تجارت و بازرگانی جز با متاع راستی و نیکوکاری ممکن نیست.

متاع راستی پیش آر و کالای نکوکاری
من از هر کار بهتر دیدم این بازارگانی را

وی با اشاره به افق‌های شکوهمند پیش روی ایرانی و با نگرانی از پرتگاه‌های خطرناک در مسیر تعالی ایرانیان می‌گوید:
ایرانی باید ضعف و ملالت را از خود دور کرده، تند و چالاک این پرتگاه‌ها را عبور نماید.

شعر فارسی با این درون‌مایه‌های عمیق معنوی و اجتماعی و بازیبائی سحر‌کننده خود چرا نباید بنیاد اخلاق اجتماعی و هنر معاصر ما باشد. پروین نه فقط ستاره‌ای در آسمان ادب ایران بلکه روشنای راه بسیاری از هنر دوستان و ادیبان کشورهای دیگر نیز می‌باشد.
امیدوارم این برنامه سهمی در توجه دادن نسل جوان هنرمند و شاعر ایرانی به غنای مضمون و سبک و سیاق شعری پروین ایفا کند.