حسین اسرافیلی به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: شعرهایی که شفیعی پیش از انقلاب سرود، برایم جاذبه‌های بیشتری داشت. شعر «به کجا چنین شتابان گون از نسیم پرسید» از مجموعه «در کوچه باغ‌های نیشابور» استاد کدکنی را بارها خوانده‌ام و دوست دارم. همچنین غزل معروف «سیه پوشانند» وی نیز یکی از بهترین غزل‌های اوست که برایم در همان زمان بسیار جذاب بود.

این شاعر افزود: پس از انقلاب نیز دوست داشتم آثار ایشان را مطالعه کنم ولی برخی شاعران و نویسندگان در نقد ادبیات معاصر، صرفاً ادبیات پیش از انقلاب را مد نظر دارند و گویی بعد از انقلاب هیچ اتفاقی در کشورمان در عرصه ادبیات نیفتاده است.

وی اضافه کرد: حتی وقتی کتاب «با چراغ و آینه» شفیعی را که سال 1391 از سوی انتشارات سخن به چاپ رسید، با شوق فراوان تهیه کردم‌ باز هم دیدم که ایشان تا پیش از انقلاب به ادبیات معاصر پرداخته‌اند و شاید صرفاً اثر یک دو شاعر انقلاب را به شکلی محدود بررسی کرده‌اند. انتظار داشتم نقد و نظر ایشان را درباره شعر انقلاب و بچه‌های انقلاب که در زمینه ادبیات کار کرده‌اند، بدانم و این‌که اگر من درباره یکی از شاعران انقلاب نظری دارم، جست‌وجو کنم و ببینم که آیا نظرم درست است یا خیر.

شاعر مجموعه شعر «مردان آتش نهاد» ادامه داد: شاعران و بزرگانی مانند شفیعی کدکنی استادان ما محسوب می‌‌شوند و نظر آنها نیز برای ما ارجمند و ارزشمند است. به همین دلیل می‌خواهیم نظر ایشان را در دیگر زمینه‌ها نیز بدانیم.

اسرافیلی توضیح داد: هیچ‌گاه لحظه گریستن استاد شفیعی را برای درگذشت زنده‌یاد قیصر امین‌پور جلو بیمارستان دی فراموش نمی‌کنم. ایشان با صدای بلند برای قیصر گریستند. امیدوارم خداوند سایه‌شان را بالای سر ما و ادبیات حفظ کند.

محمدرضا شفیعی کدکنی متولد 19 مهر 1318 تربت حیدریه است. «زمزمه‌ها»، «شبخوانی»، «از زبان برگ»، «درکوچه باغ‌های نیشابور»، «بوی جوی مولیان»، «از بودن و سرودن»، «مثل درخت در شب باران» و «هزاره دوم آهوی کوهی» نام مجموعه شعرهای اوست.

کدکنی استاد، ادبیات دانشگاه تهران است. او آثاری متعددی در زمینه پژوهش ادبیات کلاسیک و معاصر نوشته است. «قلندریه در تاریخ»، «غزلیات شمس»، «رستاخیز کلمات»، «شاعری در هجوم منتقدان»، «با چراغ و آینه» و «تصوف اسلامی و رابطه انسان و خدا» نام برخی آثار شفیعی است.