علیرضا آبیز شاعر و دوست 30 ساله مرحوم مجتبی عبدالله نژاد در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با بیان اینکه مرحوم مجتبی عبدالله نژاد صرف نظر از اینکه یک مترجم با دانش عمیق در ادبیات معاصر و کلاسیک فارسی و نویسنده کم نظیر و برجسته، برای کسانی که او را از نزدیک می‌شناختند بود، گفت: او در تمام عمر زندگانی‌اش فروتن بود و علاوه بر اینکه در آموختن حریص بود در یاد دادن نیز گشاده دستی داشت و این یکی از ویژگی‌های برجسته این مترجم بود.
وی ادامه داد: امروز اغلب افراد در جامعه به دنبال شهرت هستند و کمتر کار جدی می کنند اما عبداالله نژاد در این شرایط که همه به دنبال شهرت بودند او فعالانه کار می‌کرد و با وجود کارهای بسیاری هم که داشت از شهرت درخور فعالیت‌هایش برخوردار نشد.
آبیز توضیحاتی را درباره زندگی عبدالله نژاد ارائه کرد و گفت: او در دانشگاه فردوسی مشهد در رشته ریاضی تحصیل کرد اما به صورت نیمه کاره تحصیلاتش را در این رشته رها کرد و در سال 1368 نخستین ترجمه‌اش را با عنوان «تاریخچه مختصر نقد ادبی» منتشر کرد. همزمان با این کتاب نخستین مجموعه شعر وی هم توسط انتشارات ترانه به چاپ رسید.
به گفته وی، عبدالله نژاد پس از آن به صورت مستمر کار خود را در ترجمه ادامه داد و آثار قابل توجهی را درباره اسطوره ملت‌های مختلف ترجمه کرد. پس از آن نیز تعداد دیگری کتاب درباره افسانه ملل ترجمه کرد که توسط انتشارات هرمس منتشر شد.
آبیز با اشاره به ترجمه‌های 30 جلدی عبدالله‌نژاد از کتاب‌های آگاتا کریستی گفت: او پس از این مجموعه ترجمه کتاب‌های فلسفی برایان مگی و برخی از رمان‌های او را انجام داد و آخرین کتابش نیز «شاه باران» بود.
وی با بیان اینکه عبدالله نژاد پژوهش‌های ادبی برجسته‌ای را در ادبیات کلاسیک انجام داده است افزود: حدود پنج سال پیش او با من درباره ایده‌ای سحن گفت که در آن می‌خواست گفت‌وگوهای ذهنی را با شاعران کلاسیک انجام دهد. بعدها نخستین کتاب از این مجموعه با عنوان گفت‌وگو با مسعود سعد سلمان منتشر شد که بسیار کتاب قابل توجهی بود و زمانه و فضای شعری این شاعر کلاسیک را توضیح می دهد.
آبیز تاکید کرد: این سبک عبدالله نژاد در تتبع ادبی بسیار جدید بود و علاوه بر اطلاعات جدیدی که به مخاطب می‌داد او را به خواندن کتاب ترغیب می‌کرد.
به گفته این شاعر، از همین مجموعه چهار جلد کتاب دیگر نیز در دست انتشار بود که گفت‌وگوهای وی با ناصرخسرو و سعدی به اتمام رسیده بود و قرار بود منتشر شود.
آبیز در پایان گفت: در هم نسلان ما شاید دیگر هیچ شاعری مانند عبدالله نژاد وجود نداشته باشد که به اندازه او بر ادبیات کلاسیک احاطه داشته باشد و ما جای خالی او را احساس می‌کنیم. من در میان آکادمی هم افراد بسیاری را می‌شناختم که برای رفع اشکال در ادبیات کلاسیک به او مراجعه می‌کردند. روحش شاد و یادش گرامی.
چهارشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۶ - ۱۵:۱۹
علیرضا آبیز شاعر گفت: مرحوم مجتبی عبدالله نژاد علاوه بر اینکه در آموختن حریص بود در یاد دادن نیز گشاده دستی داشت و این یکی از ویژگی‌های برجسته این مترجم بود.
نظر شما