به گزارش خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) سومين بحث همايش آواشناسي و واج‌شناسي به سخنراني گلناز مدرسي، عضو هيات علمي دانشگاه علامه طباطبايي اختصاص داشت كه به الگوهاي هماهنگي واكه‌اي پرداخت.
وی در ابتدا اين فرايند را چنين معرفي كرد: هماهنگي واكه‌اي فرايندي است كه درآن واكه‌ها در اثر كلمات ديگر، مشخصه‌هايشان تغيير كرده و به واكه‌هاي كلمات بعدي شبيه می‌شوند.
مدرسی در اين بحث به معرفي اصطلاحات هدف، محرك، شفافيت و تيرگي در كلمات پرداخت و اشاره كرد: حوره عملكرد اين فرايند در سه راستا ديده مي‌شود:
۱. هماهنگي بين واج‌ها كه بيشتر ویژه زبان تركی است.
۲. هماهنگي بين تكواژها كه عمده هماهنگي‌ها دراين نوع قرار مي‌گيرد.
۳. هماهنگي بين واژه‌هاي يك عبارت كه بسيار نادر است و در برخي زبان‌هاي آفريقايي ديده مي‌شود.
وي سپس به نمونه‌هاي هماهنگي‌هاي واكه‌اي در زبان فارسي پرداخت كه در كتاب فارسي دكتر عاليه كرد زعفرانلو (۱۳۸۵) به شکلی كامل به آن اشاره شده است.
وی در ادامه الگوهای هماهنگی واكه‌ای را در زبان فارسي رسمي معيار، و فارسي محاوره‌ای تهرانی بررسي کرد.
سخنراني چهارم اين همايش با موضوع «تجزيه و تحليل آكوستيكي آواهاي انسايشي فارسي معيار» توسط زهرا محمودزاده، دانشجوی دكترای دانشگاه تهران ارائه شد.
در اين مقاله محمودزاده به بررسي اين نوع آواها از طريق دستگاه‌هاي طيف‌نگار آكوستيكي پرداخت و تفاوت اين آواها را در اين طيف‌نگاشت‌ها به نمايش گذاشت.
محمودزاده در ادامه به تحلیل فرايند سايشي‌شدگي در زبان فارسي پرداخت و دراين راستا به كتاب‌هاي دكتر ثمره (۱۳۸۵)، پيسويچ(۱۹۸۵)، دكتر بيجن جان (۱۳۷۳) و دكتر پرمون (۱۳۸۰) اشاره كرد.
شنبه ۲۹ فروردین ۱۳۸۸ - ۱۲:۳۰
سخنرانی‌های سوم و چهارم همايش «آواشناسی و واج‌شناسی» (پنجشنبه ۲۷ فروردین - بنیاد ایران‌شناسی) به بررسی «الگوهای هماهنگی واکه‌ای در زبان فارسی» و «تجزيه و تحليل آكوستيكي آواهای انسايشی فارسی معيار» اختصاص داشت.\
نظر شما