به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمود درویش شاعر مبارز فلسطینی، روز گذشته در پی جراحی عمل قلب باز و در اثر ایست قلبی دیده از جهان فروبست.

باجست و جوی نام این نویسنده در فهرست کتاب‌های ثبت شده سازمان اسناد و کتاب‌خانه ملی ایران، ۱۰ جلد کتاب مستقل به دست می‌آید که شامل این آثار هستند: «آخر شب»، «بیرون از اسطوره‌ها»‌،‌ «آخرین قطار»، «برگ‌های زیتون»، «گنجشکان در الجلیل می‌میرند»،«شاخه‌های گل»، «مزامیر: منظومه‌ای بلند»، «یادداشت‌های غم انگیز روزانه»، «در محاصره» و «من یوسفم پدر».

این کتاب‌ها توسط مترجمانی چون: «موسی اسوار»، «جاهد جهانشاهی»، «یوسف عزیزی»، «موسی بیدج»، «صابر امامی»، «امیره ضمیری»، «تراب حق‌شناس» و «عبدالرضا رضایی‌نیا» به زبان فارسی ترجمه شده‌اند.

همچنین بیش از ۵۰ مقاله مطبوعاتی در مورد این شاعر فلسطینی در فهرست کتاب‌خانه ملی ایران به ثبت رسیده است که از میان آنها می‌توان به آثار زیر اشاره کرد: «بارانی دور در خزانی نرم» (محسن احمدی- روزنامه کیهان ۶ اسفند ۱۳۷۴)، «مظلومیت مردم فلسطین در شعر محمود درویش» (امیر مهدی حقیقت- روزنامه جام‌جم ۱۵ اسفند ۱۳۷۹)، «غزه یک زندان واقعی است» (روزنامه اطلاعات ۱۴ دی ۱۳۷۴)، «فلسطین همیشه سبز است» (محسن احمدی- روزنامه جمهوری اسلامی ۱۲ اردیبهشت ۱۳۷۵)، «پاسخ‌هایی به درد تبعیید» (احمد پرهیزی- روزنامه جام‌جم ۹ خرداد ۱۳۸۴)، «نماینده زخمی سازش ناپذیر (عباس خوش‌عمل – روزنامه جام‌جم ۱۸ مرداد ۱۳۸۰)، «شعری از میان سیم‌های خاردار» (روزنامه انتخاب ۱۴ اسفند ۱۳۷۸)، «نازکتر از رویا، قطورتر از کابوس» (روزنامه مردم‌سالاری ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۱)، «راهی به دمشق» (امیرعلی علامه‌زاده،- روزنامه شرق ۱۶ خرداد ۱۳۸۳)، «ابرهایی با اشکال بی‌پایان – عبدالحسین فرزاد، روزنامه همبستگی ۷ بهمن ۱۳۸۵) و «نقاشی روی برگ‌های زیتون» (محمدحسین ولایتی، روزنامه کاروکارگر ۱۰ شهریور ۱۳۷۷) .

محمود درویش که به او لقب شاعر ملی این کشور را داده‌اند، در سال ۱۹۴۱ میلادی متولد شد. در سال ۱۹۴۸ پس از اشغال فلسطین به وسیله صهیونیست‌ها مجبور به مهاجرت از سرزمین خود شد. مدتی در مسکو سکونت گزید و سپس به مصر مهاجرت کرد. وی در این کشور و تحت فشار مجامع صهیونیستی، مدتی را در حبس گذراند و پس از آن آشکارا فعالیت‌های سیاسی‌اش را برای رهایی فلسطین اشغالی پی گرفت و به سرودن اشعاری با مضامین اعتراضی و مدح آزادی پرداخت.

وی پس از سالهای تبعید، در سال‌ای پایانی قرن بیستم موفق شد به سرزمین خود بازگردد.

سروده‌های درویش مي توان به مجموعه‌های «گنجشک های بی بال» (1960)، «برگهای زیتون» (1964)، «عاشقی از فلسطین» (1966)، «تحت بیگانه» (1999)، «دیواریه» (2000)و «موقعیت محاصره» (2002)، اشاره کرد.

تاکنون جایزه‌هایی همچون جایزه ابن سینا، جایزه لوتس از انجمن نویسندگان آفریقا-آسیایی، جایزه هنرهای حماسی، جایزه آزادی فرهنگی از بنیاد لبنان و جایزه ناظم حکت به این شاعر تعلق گرفته است.

این شاعر روز گذشته و بر اثر ایست قلبی دیده از جهان فروبست.