كتابي كه امسال جايزه «جين آدامز» را دريافت كرد، داستاني واقعي درباره آموزش در افغانستان است._
«جانت وينتر» تلاش ميكند به طور فشرده و خلاصه، تغييرات شديد در افغانستان را با روي كار آمدن حكومت طالبان در سال 1996 به تصوير بكشد.
نويسنده در ابتداي داستان، بيشتر به موقعيت و مشكلات زنان در اين دوره اشاره دارد. زنان و دختراني كه در فاصله سال هاي1996 تا 2001 از حق مدرسه رفتن محروم مانده، مجبور به پوشاندن صورت و دستهاي خود بودند و اجازه نداشتند بدون يك مرد از خانه خارج شوند. در اين كتاب بر ماجراي زندگي دختربچهاي به نام نسرين تمركز ميشود.
وقتي پدر و مادر نسرين در جريان ناآرامي هاي افغانستان ناپديد ميشوند، نسرين ديگر نه ميخندد و نه با كسي حرف ميزند. مادربزرگش براي كمك به او تلاش ميكند تا نسرين را در يك مدرسه مخفي ويژه دختران نامنويسي كند.جايي كه نسرين كم كم با زندگي آشتي و با وجود ممانعت طالبان، دنيايي از هنر، ادبيات و تاريخ را كشف ميكند.
نويسنده در اين كتاب مصور از رنگ ها نيز كمك گرفته و وقتي ميخواهد شرايط سخت زندگي زنان را نشان دهد از رنگهاي خاكستري و بنفش تيره استفاده ميكند. حضور نيروهاي طالبان را نيز با كشيدن ابرها و سايهها نشان ميدهد، در حالي كه در لحظههاي حضور نسرين در مدرسه، رنگهايي روشن و صورتي به كار ميرود.
اين كتاب در 40 صفحه مصور منتشر شده و پيش از اين نيز در بسياري از سايت ها و مجلات تخصصي كتاب كودك مورد تحسين قرار گرفته بود. «مدرسه سري نسرين» در سال 2009 نيز موفق شد جايزه كتاب منتخب والدين را از آن خود كند.
از نشرياتي كه به تفصيل به نقد و بررسي اين كتاب پرداختهاند، ميتوان به مجله «هورن بوك» كه نشريهاي تخصصي و راهنما براي ادبيات كودكان و نوجوانان است و مقالات برتر درباره كتابها را منعكس ميكند، اشاره كرد كه در نوامبر و دسامبر سال 2009 اين كتاب را نقد كرده و آن را يكي از بهترين كتابهاي كودك ناميد.
ژورنال كتابخانه مدرسه نيز كه بزرگترين مرورگر كتاب هاي كودكان است،دو مقاله مفصل درباره اين كتاب نوشت و قلم شيواي نويسنده را در داستانپردازي كتاب ستود.
نظر شما