به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، اطلس حاضر شامل مجموعه‌ای از مدارک، اسناد مستند موجود زمان دفاع مقدس مناطق عملیاتی، پروژه‌های تدوین شده کارشناسان نظامی، کتاب‌های منتشرشده، خاطرات رزمندگان، پیشکسوتان، جانبازان و بازماندگان جنگ تحمیلی است که در آن ضمن ارائه اطلاعات دقیق در حوزه‌های مختلف از جمله تاریخی و نظامی به موضوعات مختلفی چون مسائل اجتماعی، اقتصادی و مذهبی نیز پرداخته است.
به گفته تدوین‌کنندگان این اثر تلاش شده تا نگارش این کتاب فارغ از هرگونه احساسات و وابستگی‌های سازمانی انجام شده و تنها به واقعیات و حوادث رخ داده در این زمان بپردازد.
پیشینه اختلافات مرزی ایران و عراق و آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، وضعیت نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و نیروی دریایی عراق و آغاز جنگ تحمیلی، یگان‌ها و تجهیزات نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در هشت سال دفاع مقدس، عملیات‌های ویژه تکاوران نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران و عملیات‌های دریایی در هشت سال دفاع مقدس، شهدا و آزادگان نیروی دریایی ارتش و روزشمار عملیات‌های نیروی دریایی از جمله عناوین فصل‌های این کتاب را تشکیل می‌دهند.
مطالعه این کتاب برای کسانی که به تاریخ معاصر به ویژه تاریخ جنگ تحمیلی علاقه دارند، جالب است. ارائه آمارهای خواندنی از وضعیت اقتصادی، اجتماعی، نظامی و تاریخی منطقه اطلاعات جدید و دقیقی را در اختیار علاقه‌مندان به این حوزه قرار می‌دهد. نقش تنگه هرمز در سرنوشت جنگ از جمله موضوعاتی است که در این کتاب به آن پرداخته شده است.
تدوین‌کنندگان این اثر ضمن ارائه اطلاعاتی از میزان مبادلات تجاری از طریق تنگه هرمز در دوران جنگ تحمیلی، آن را نه تنها در سرنوشت کشورهای همجوار بلکه شاهراهی برای اقتصاد جهانی می‌دانند.
در همین رابطه می‌خوانیم: «نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در برابر این اقدام و تجهیزات پیشرفته دریایی واگذارشده از سوی ابرقدرت‌ها به عراق، چاره‌ای جز مقابله‌به‌مثل نداشت و از آنجایی‌که خلیج فارس و تنگه هرمز از ابتدای جنگ توسط دلاورمردان نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به روی کشتی‌های عراقی و یا کشتی‌هایی که به عراق تجهیزات و محموله حمل می‌کردند مسدود شده بود، عراق نتوانست باوجود در اختیارداشتن تجهیزات مدرن و پیشرفته دریایی در طول جنگ تحمیلی سیادت و صیانت دریایی را از ایران بگیرد. لذا استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا و بعضی از دول منطقه که علاقه‌ای به پیروزی جمهوری اسلامی ایران نداشتند وقتی عراق را از ادامه جنگ ناکام دیدند، برای رهایی عراق از جنگ فرسایشی و نجات خود، با تقویت ارتش عراق اقدام به بمباران شهرهای ایران، شبکه‌های صدور نفت، سکوهای نفتی، تأسیسات صنعتی و کشتی‌های ایرانی در خلیج‌فارس نمودند. به‌گونه‌ای که در پایان جنگ، آمریکا ضمن حمایت از کشتی‌های تجاری و نفتی کویت(حامل محموله کشور عراق) با هدف قرار دادن سکوهای نفتی، ناوها و هواپیمای مسافربری ایرانی، عملاً از دولت عراق پشتیبانی نمود تا ضمن حفظ منافع خود، موجب کاهش حمایت مردم ایران از دولت و رهبری، دور کردن آن‌ها از جنگ و ایجاد واکنش در آنان علیه حکومت ایران شود؛ ولی این اقدام نیز تأثیر تعیین‌کننده‌ای در جهت‌گیری مردم ایران نداشت و مردم همچنان در صحنه بودند و با وجود اینکه در روزهای پایانی جنگ، تجهیزات زمینی، دریایی و هوایی عراق علی‌رغم تلفات فراوانی که در 8 سال جنگ به آن وارد شده بود، چندین برابر روزهای نخست بود(در سال 1364 تعداد لشکرهای نیروی زمینی عراق به 54 لشکر رسید) ولی در مقابل تجهیزات نیروهای ایران کمتر از 30% روزهای نخست جنگ بود.
با چنین وضعیتی هیچ‌گونه خللی در روحیه ایثارگری و شهادت‌طلبی رزمندگان، مسئولین و مردم به وجود نیامد به‌گونه‌ای که عراق با توجه به برتری تجهیزات، مجبور شد برای پیروزی در جبهه‌ها از سلاح‌های نامتعارف شیمیایی استفاده نماید.»
نظر شما