به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، متن این نامه به شرح زیر است:

جهان ما در این روزها یک بار دیگر شاهد تجاوز ستمکارانه حکومت اسرائیل به بی‌دفاع‌ترین بخش مردم فلسطین و کشتار غیر‌نظامیانی است که از حداقل امکان دفاع هم برخوردار نیستند. تجاوزی که تا‌کنون منجر به قتل بیش از هزار نفر از شهروندان عادی و به‌ویژه کودکان شده و علاوه بر جریحه‌دار کردن وجدان بشری، اصول بنیادی اخلاق و تمامی کنوانسیون‌های رسمی حقوق بشر را نیز آشکارا و شدیدا نقض کرده است.

وجدان تاریخی انسان حاکی از محکومیت مطلق هر گونه کاربرد زورعلیه شهروندان بی‌دفاع است و چنین خشونتی را در شمار بدترین نوع ظلم و قربانیان آن را مصداق مظلومیت می‌داند؛ جای تعجب است کسانی که خود را قربانی ظلم نازیسم می‌خوانند چگونه می‌توانند اعمالی را مرتکب شوند که نتیجه آن شکست اخلاقی و بدنامی در برابر وجدان بیدار انسانی و فرهنگ جهانی و نیز مغایر با روح ادیان ابراهیمی است. چگونه می‌توان در پی ساختن «سرزمین موعود» از طریق طرد خونین و گسترده دیگران بود؟ آیا این توهمی نبود که ناکامی و شکستِ مطلقِ اخلاقی فجایع جنگ جهانی دوم بر غیرانسانی‌بودن و توحش آن گواهی روشنی داد؟

جناب آقای بان کی مون!
ما جامعه‌شناسان و پژوهشگران اجتماعی ایرانی، که مدافع جهان و جوامعی عاری از خشونت، هرگونه نژادپرستی و هرگونه کاربرد زور در منازعات سیاسی هستیم، شما را در مقام یک انسان و به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد خطاب قرار می‌دهیم و سوال می‌کنیم که آستانه تحمل این سازمان در برابر کشتاری که به سنگدلانه‌ترین شکل ممکن انجام می‌شود تا چه حد است و اساساً ناکامی این نهاد جهانی در مداخله اثربخش به منظور جلوگیری از جنایت علیه بشریت و نسل کشی و قطع فوری آن را چگونه می‌توان توجیه کرد؟

جناب آقای دبیر‌کل!
ناتوانی قدرت‌های جهانی و نهادهای بین‌المللی برای حل سریع و پایدار این بحران انسانی، در بین روشنفکران، اندیشمندان، جامعه‌شناسان و تحلیلگران سیاسی تردیدهای گوناگونی را درباره آینده صلح جهانی دامن زده است. جنابعالی بهتر از ما می‌دانید که هدف اصلی تشکیل سازمان ملل متحد، پس از جنگ جهانی دوم، جلوگیری از تکرار جنگ و نسل کشی، ستم نژادی و قومی، و پیشگیری از کشته شدن انسان‌های بیگناه و نیز گسترش و تحکیم صلح و ثبات جهانی بوده است. اگر این سازمان در این زمانه تکرار دوباره فاجعه انسانی نتواند به وظایف اصلی خود در خاموش‌کردن آتش جنگ و برقراری صلح و آرامش عمل کند آیا نمی باید انتظار داشت که جهان پیش‌رو بیش از پیش آمیخته به خشونت شود؟ زیرا مردمی که مورد ظلم و تجاوز واقع شده و خود را بی پناه می‌یابند، چاره‌ای جز مقاومت و مقابله نخواهند داشت.

به نظر می‌رسد قدرت‌های جهانی چنان به موازنه‌های فیزیکی و کوتاه‌مدت قدرت می‌اندیشند که از عوامل ریشه‌دار اجتماعی و فرهنگی و تاثیرگذاری آن در تداوم درگیری‌ها و نیز گسترش حس نفرت در آینده منطقه و جهان غفلت می‌کنند. فلسفه وجودی سازمان ملل و مسئولیت جنابعالی به عنوان دبیرکل آن ایجاب می‌کند که ضمن تمهید فوری شرایط رفع خشونت به یافتن راه‌حل‌های پایداری بیندیشید که مانع تداوم سیاست‌های نژادی و در نتیجه مانع افزایش خواسته و ناخواسته چندپارگی‌ها و شقاق‌های خاورمیانه و جهان ما در کوتاه‌مدت و بلندمدت شود.

جناب آقای بان کی مون!
در آغاز این قرن امیدها و انتظارات بسیاری برای پیگیری و تحقق راهبردهای مورد توافق جامعه جهانی برای اشاعه گفتگوهای بین فرهنگی و بین تمدنی و ارتقاء سطح تعاملات فرهنگی در میان ملت‌ها و اقوام و ساختن جهانی عاری از خشونت و افراطی‌گری و به طور مشخص تلاش برای غلبه بر انواع پیش‌داوری های فرهنگی و بیگانه هراسی در همه جوامع ملی و قومی از جمله غلبه بر اسلام هراسی و مذهب هراسی ایجاد شده است. صلح پایدار در بین ملت‌ها و ادیان، تدابیر اندیشمندانه و تلاش‌های فرهنگی و سیاسی هر چه بیشتر سازمان ملل متحد را ایجاب می‌کند؛ حال آنکه به نظر می‌رسد سازمان ملل از همه امکانات خود برای تحقق این راهبردها استفاده نکرده باشد.

جناب آقای دبیرکل!
آیندگان این سوال را خواهند پرسید که در دوره بروز فجایع ناشی از خشونت‌های قومی اسراییل که هر انسان آزاده‌ای صدای خود را در اعتراض به آن بلند کرده بود، فعالیت‌های سازمان ملل متحد به عنوان تنها نهاد قانونی در مقیاس جهانی برای دفاع از حق زندگی مردم ستمدیده فلسطین چگونه بود؟ ما امضاء‌کنندگان این نامه به عنوان استادان دانشگاه و پژوهشگران اجتماعی ایرانی ازجنابعالی انتظار داریم که با استفاده از همه امکانات و ظرفیت‌های قانونی و نهادی و همچنین سرمایه نمادین سازمان ملل متحد برای اتخاذ تدابیری موثر در جهت متوقف ساختن این تجاوز آشکار و خلاف مقررات بین المللی، اجازه ندهید که آینده این سازمان و سرنوشت صلح جهانی در برابر مطامع نژادپرستی و افراطی گری های ظالمانه در معرض خطر و زوال قرار گیرد.

ما، علاوه بر احساس همدردی با قربانیان فجایعی که در عزّه رخ می‌دهد، از زمانی هراس داریم که به دلیل بی تدبیری‌های کنونی دیگر هیچ تدبیری برای آرام کردن آتش جنگ و خشونت های منطقه‌ای و بالاتر از آن خشونت‌های جهانی سودمند نیفتد و به این دلیل آرزو می‌کنیم سازمان ملل متحد به عنوان یکی از امیدهای سترگ صلح جهانی از آزمون اقدام مؤثر برای غلبه بر تمامی خشونت‌های قومی، نژادی، سیاسی و مسلکی و به‌ویژه جلوگیری فوری از تداوم کشتار زنان و کودکان و بمباران بیمارستان ها،مدارس و خانه های مردم ستمدیده غزه پیروز بیرون آید.

امضاء کنندگان نامه
170 نفر از استادان جامعه شناسی و پژوهشگران اجتماعی ایران (به ترتیب حروف الفباء):
پرویز اجلالی - شیرین احمد‌نیا - علي‌يار احمدي – عبداله اختری- فرهنگ ارشاد - محمود اسماعیل‌نیا - احمد‌رضا اصغر‌پور - منصوره اعظم آزاده – سپیده اکبر پوران- پرویز پیران - حامد ایرانشاهی - لیلا آریانپور -صدرالدين بلادي موسوي - سید صمد بهشتی - سوسن باستانی- فرهاد بیانی - سلیمان پاک‌سرشت - یوسف پاکدامن - علی پایا - ابوالقاسم پور‌رضا - آزیتا پور طرق - محمد رضا پویافر - فاطمه ترابي - سمیه توحیدلو - غلامعباس توسلی - نیره توکلی - سید محمد ثقفی - حیدر جان‌علیزادۀ چوب بستی – حمید جاودانی- صدف جاودانی- مختار جباری - ابوالفضل جعفرپور - حمید‌رضا جلایی پور - فخری جمشیدی - مریم جمشیدی - علی جنادله - محمد‌رضا جوادی یگانه - جلوه جواهری - فاطمه جواهری - علی حاتمی - ابوالفضل حاجی‌زاده - مهران حاجی محمدیان - ابراهیم حاجیانی - حسن حجت پناه - حاتم حسيني - حسین حیدری - هادی خانیکی - علی خرسندی – فرهاد خسرو خاور- اسماعیل خلیلی - افشین داورپناه - غلامرضا ذاکرصالحی - آرمان ذاکری - حسین راغفر - جبار رحمانی - رضا رستمی خزایی - احمد رضایی - محمد رضایی - ندا رضوی زاده - حسن رفیعی - محمد علی رمضانی - پیام روشنفکر – سید ابوالحسن ریاضی- نهال ریاضی - اكبر زارع شاهآبادي – نیکزاد زنگنه- محمد زینالی اناری - بهروز سپید‌نامه - سید حسین سراج‌زاده - زهره سروش‌فر - مهدی سلطانی - سید کاوس سید امامی - محمود شارع پور - وحید شالچی - منصور شريفي – سعید شریعتی مزینانی- عالیه شکر‌بیگی – عباس شکیبا- الهام شمسی - مژگان شواربی – زهره شهبازی- رسول صادقي - سید‌رضا صالحی امیری -ابراهیم صالحی عمران - پیام صبا - علی اصغر صباغ‌پور - محمود صدری - بهرنگ صدیقی - رضا صمیم - سیده مرجان طباطبایی - محمدجلال عباسي شوازی - عباس عبدی – مجتبی عبدی- فاطمه عزلتی مقدم - رضا عسکری مقدم - عباس عسكري – الهه عطایی- مژگان عظیمی- یحیی علی بابایی - فردین علیخواه - رضا علیزاده - زاهد غفاری - غلامرضا غفاری - محمدرضا غلامی - محمد فاضلی - نعمت‌اله فاضلی - مقصود فراستخواه - محمد فرجیها - شهرام فرضی - سیمین فروغ‌زاده - احسان فرهادی - ناصر فکوهی - ایرج فیضی - صلاح‌الدین قادری - محمود قاضي طباطبائي – سید عزیز اله قانعی‌راد- سید محمد امین قانعی‌راد - مهدی قربانی - فردین قریشی - آرش قهرمان - شهلا کاظمی‌پور - شهناز کریمی - مرتضی کریمی - عبدالحسین کلانتری - محمدرضا کلاهی - سید تقی کمالی - ناهید کوه شکاف- زينب كاوه فيروز - مجيد كوششي - فاطمه گلابی- مسعود گلچین- محسن گودرزی- مهدی مبارکی- حسن محدثی گیلوائی - محمد حسن محقق معین- حوا محمدی - حسين محموديان - ابوالفضل مرشدی - حمید مسعودی - محمود مشفق - حسین مصباحیان - کاوه مظفری – ابوذر معتمدی- میترا معظمی - سعید معید فر - غلامرضا مقدم - مریم مقیمی - عباس منوچهری – لاله منوچهری- سید هاشم موسوی -سید یعقوب موسوی - مهری موسوی - میرطاهر موسوی - بابک مهدیزاده - سید حسین میرزایی - حسین میرزایی - سید جواد میری - محمد ميرزايي - زهرا نژاد بهرام - فهیمه نظری - عباس نعیمی - حسین نوری نیا - هادی نوری - نرگس نیکخواه - هاشم واعظی – محبوبه سادات هدی- احسان هوشمند - سعید یارمحمدی - علی یوسفی - مجید یونسیان.