وی معتقد است: لازمه و پیش‌شرط اینکه این منابع در ایران هم تولید شود آن است که محققان ما باید بتوانند این کشورها را از نزدیک ببینند، در این کشورها زندگی کنند و بتوانند برایند حوزه‌های مطالعاتی خودشان را در آن منطقه تبدیل به کتاب یا مقاله کنند. چنین فرصت‌هایی هیچگاه برای محققان ما فراهم نشده است. در نتیجه وقتی می‌خواهیم درباره حوزه‌های مطالعاتی خارج از ایران صحبت کنیم، دسترسی ما فقط محدود به منابع محققان، موسسه‌ها، کشورها یا مراکز پژوهشی دیگر است که پیش از ما این کشورها را بررسی کردند و با صرف هزینه‌هایی این نوع مطالعات میدانی را انجام داده‌اند.
استاد مطالعات منطقه‌ای دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران افزود: طبیعی است وقتی این امکانات برای پژوهشگران ما فراهم نشود و مراکز تحقیقاتی‌مان تجهیز نشوند تا محققان و پژوهشگرانی را برای تولید نظریه، فکر و داده به کار بگیرند، نتیجه آن می‌شود که ما تمام این علوم و اندیشه‌ها را از بیرون بیاوریم و به اصطلاح، «وارد» (import) کنیم.
کولایی با تاکید بر ایجاد مراکز و کانون‌های تولید علم عنوان کرد: نکته‌ای که باید در نظر داشت این است که کانون‌های تولید علم، مراکزی هستند که برای تولید علم هزینه می‌دهند، سرمایه‌گذاری می‌کنند و حمایت‌های همه‌جانبه‌ای را از کسانی که در این حوزه‌ها فعالیت می‌کنند، به عمل می‌آورند اما در ایران چیزی تحت عنوان کانون‌های تولید علم در علوم انسانی شکل نگرفته است. بودجه‌های پژوهشی وزارتخانه‌ها و موسسه‌ها به افراد و دانشگاه‌ها تعلق نمی‌گیرد البته هرچند ممکن است این بودجه‌ها در روابط خاصی به افراد خاصی تعلق گیرد اما به شکل سیستماتیک این ارتباط بین دانشگاهیان و دستگاه‌های اجرایی و نهادهای تصمیم‌گیری که متناسب با هر حوزه‌ای ارتباطات و حمایت‌های لازم ایجاد شود، وجود ندارد؛ حمایت دستگاه‌هایی که پول و منابع در اختیارشان است و باید به کسانی که فکر و اندیشه تولید می‌کنند، منتقل شود. این در حالی است که در دنیا کشورهای کنونی فارغ از نگرش‌های سیاسی، می‌پذیرند تا از گروهی از کارشناسان هستند استفاده شود و علم و یافته‌هایشان را مورد بهره‌برداری قرار دهند.
مشروح گفت‌وگو با الهه کولایی را می‌توانید اینجـــا بخوانید.
استاد مطالعات منطقه‌ای دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران افزود: طبیعی است وقتی این امکانات برای پژوهشگران ما فراهم نشود و مراکز تحقیقاتی‌مان تجهیز نشوند تا محققان و پژوهشگرانی را برای تولید نظریه، فکر و داده به کار بگیرند، نتیجه آن می‌شود که ما تمام این علوم و اندیشه‌ها را از بیرون بیاوریم و به اصطلاح، «وارد» (import) کنیم.
کولایی با تاکید بر ایجاد مراکز و کانون‌های تولید علم عنوان کرد: نکته‌ای که باید در نظر داشت این است که کانون‌های تولید علم، مراکزی هستند که برای تولید علم هزینه می‌دهند، سرمایه‌گذاری می‌کنند و حمایت‌های همه‌جانبه‌ای را از کسانی که در این حوزه‌ها فعالیت می‌کنند، به عمل می‌آورند اما در ایران چیزی تحت عنوان کانون‌های تولید علم در علوم انسانی شکل نگرفته است. بودجه‌های پژوهشی وزارتخانه‌ها و موسسه‌ها به افراد و دانشگاه‌ها تعلق نمی‌گیرد البته هرچند ممکن است این بودجه‌ها در روابط خاصی به افراد خاصی تعلق گیرد اما به شکل سیستماتیک این ارتباط بین دانشگاهیان و دستگاه‌های اجرایی و نهادهای تصمیم‌گیری که متناسب با هر حوزه‌ای ارتباطات و حمایت‌های لازم ایجاد شود، وجود ندارد؛ حمایت دستگاه‌هایی که پول و منابع در اختیارشان است و باید به کسانی که فکر و اندیشه تولید می‌کنند، منتقل شود. این در حالی است که در دنیا کشورهای کنونی فارغ از نگرش‌های سیاسی، می‌پذیرند تا از گروهی از کارشناسان هستند استفاده شود و علم و یافته‌هایشان را مورد بهره‌برداری قرار دهند.
مشروح گفت‌وگو با الهه کولایی را می‌توانید اینجـــا بخوانید.
نظر شما