هوش‌ور به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، درباره «دانشنامه اسباب‌بازی‌های قدیمی تهران» اظهار کرد: این کتاب معرفی 110نوع اسباب‌بازی همراه با تاریخچه شکل‌گیری آن‌هاست. در کنار هر عکس اسباب‌بازی، 12 مورد شامل نام قدیمی آن، جنس اسباب‌بازی، دخترانه یا پسرانه بودن آن، گروه سنی و موادی که در ساخت آن کاربرد داشته، به‌طور مختصر شرح داده‌ام. شهر فرنگ، جغجغه‌های قدیمی، ماشین صابونی، عروسک‌های نخودی، فرفره، فوتینا، علی ورجک و بارفیکس برخی از این اسباب‌بازی‌ها به‌شمار می‌روند. 

این پژوهشگر مردم‌شناس اسباب‌بازی‌های قدیمی درباره چگونگی تدوین این کتاب بیان کرد: پس از بازنشستگی از دانشگاه تهران در سال 1375، به‌دلیل علاقه به پیشینه تاریخی و فرهنگی مردم، با استفاده از پژوهش‌های میدانی و مطالعات کتابخانه‌ای و برپایه آن‌چه در ذهن داشتم، به بازسازی اسباب‌بازی‌ها پرداختم. در طول دو سال اسباب‌بازی‌هایی که پدربزرگان ما با آن‌ها بازی می‌کردند و امروزه منسوخ شده‌اند، بازسازی و آماده کردم. در سال 1383، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان پیشنهاد ساخت موزه اسباب‌بازی‌های قدیمی تهران را داد و خواست تا اسباب‌بازی‌های لازم را برای ساخت این موزه گردآوری کنم. قرار بود این اسباب‌بازی‌ها در موزه‌ای برای بازدید عموم نگهداری شوند که متاسفانه این موزه هرگز تاسیس نشد. 

نویسنده کتاب «مقدمه‌ای بر جغرافیای پزشکی ایران» افزود: سه سال پیش، پیشنهاد شد بر اساس اشیای موزه‌ای که گردآوری کرده بودم،‌ کتابی نوشته شود، بنابراین یک‌صد و 10 نوع از اسباب‌بازی‌ها را انتخاب و به معرفی آن‌ها در کتاب پرداختم. این اسباب‌بازی‌ها از سوی کارشناسان کاردرمانی و پزشکان تایید شده‌اند و می‌توانند به بازتوانی کودکان معلول کمک کنند، همچنین دانشجویان رشته‌های جامعه‌شناسی، تاریخ، هنر و مردم‌شناسی می‌توانند از این اسباب‌بازی‌ها برای پژوهش‌هایشان بهره ببرند. این اسباب‌بازی‌ها که همگی ساخته دست کودکان دوران قدیم هستند گاه حدود بیش از یک‌صد سال قدمت دارند و با استفاده از هر آن‌چه در دسترس کودکان بود، ساخته شده‌اند.

هوش‌ور با اظهار تاسف از منتشر نشدن کتابش با گذشت سه سال از تدوین آن گفت: کتاب را پس از تدوین به کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تحویل دادم و تمام مجوزها برای انتشار کتاب آماده شد اما تاکنون هیچ خبری از انتشار آن نیست. کتاب پنج جلدی «دانشنامه مشاغل سنتی ایران» که به معرفی فعالیت‌های ایرانیان در طول تاریخ اختصاص دارد نیز هنوز به‌چاپ نرسیده است. در این مدت با رسانه‌های مختلفی درباره منتشر نشدن کتاب‌هایم صحبت کرده‌ام که این مساله نیز هیچ نتیجه‌ای در پی نداشت. 

زردشت هوش‌ور، متولد 1310 در تهران، دارای مدرک کارشناسی‌ارشد رشته جغرافیای انسانی و استاد جغرافیای پزشکی در دانشگاه تهران است. محمدحسن گنجی، پدر جغرافیای ایرانی به وی لقب «پدر جغرافیای پزشکی ایران» را داد. کتاب‌های «مقدمه‌ای بر جغرافیای پزشکی ایران»، «مقدمه‌ای بر پاتولوژی جغرافیایی ایران» و «مبانی شناخت روستا» برخی کتاب‌های پدربزرگ اسباب‌بازی ایران به‌شمار می‌روند.